فاصله دستمزد و هزینه زندگی کارگران در یک برنامه چهار ساله کاهش یابد

یک مقام مسئول کارگری پیشنهاد کرد در قالب یک برنامه چهارساله، فاصله میان دستمزد و هزینه معیشت کارگران به تناسب و در هر سال کاهش یابد.

ناصر چمنی در گفت‌وگو با ایسنا، با تاکید بر تاثیرگذاری هزینه سبد معیشت کارگران در تعیین دستمزد اظهار کرد: در بحث دستمزد یکی از مشکلاتی که داریم این است که دستمزد همواره از تورم عقب مانده است. یک سال کاری را پشت سر می‌گذاریم و افزایش هزینه‌ها و تغییر قیمت‌ها را تحمل می‌کنیم بعد در آخر اسفند و ورود به سال جدید، تورم یک سالی که گذشته را مبنای تعیین دستمزد سال بعد قرار می‌دهیم.

وی افزود: یکی از مسائلی که باعث عقب‌افتادگی مزد کارگران می‌شود، فاصله بین دستمزد و هزینه سبد معیشت کارگران است. وقتی این فاصله بیشتر شود قدرت خرید خانوارهای کارگری کاهش می‌یابد و دخل و خرج کارگران با هم نمی‌خواند.

به گفته رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران، مجلس می‌تواند از جایگاه قانونی خود در این زمینه به جامعه کارگری کمک کند و با تعریف خط فقر و معیشت در تعیین دستمزد به کمک بیاید.

چمنی ادامه داد: اگر در کمیته دستمزد بنشینیم و سبد معیشت را با توجه به هزینه‌های روز نسبت به سال گذشته دو برابر مصوب کنیم ولی در شورای عالی کار و زمان تصمیم‌گیری اصلی این رقم پذیرفته نشود و مخالف افزایش مزد و رسیدن به رقم سبد معیشت باشیم، قضیه مثل تعیین دستمزد سال ۹۹ می‌شود که بدون نظر گروه کارگری، دولت و کارفرمایان صورتجلسه مزد را امضا کردند.

وی با تاکید بر حمایت دولت از جامعه کارگری گفت: درست است که نمی‌توانیم یک‌باره دستمزد را ۱۰ میلیون تومان کنیم ولی دولت می‌تواند کمک‌های زیادی به کارگران بکند. مثلا در بحث مالیات‌ها اعلام کند کسانی که سه میلیون به بالا حقوق می‌گیرند ۱۰ تا ۱۵ درصد مالیات بدهند یا از کارگران حداقل‌بگیر مالیات دریافت نشود.

رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران، یکی دیگر از کمک‌های دولتی را اختصاص بن‌کارت‌های کارگری عنوان کرد و گفت: در گذشته هم بن کارت به کارگران داده می‌شد که گر چه مسکن موقتی بود ولی کارگران با آن خواربار و اقلام مصرفی و مورد نیاز خانوار را تامین می‌کردند و بخشی از هزینه‌های معیشت آنها جبران می‌شد. چمنی در پایان پیشنهاد کرد: برای برداشتن بار روانی دستمزد از دوش کارگران یک برنامه سه تا چهارساله پیش‌بینی شود و در آن برنامه فاصله‌ای که بین دستمزد و هزینه معیشت کارگران ایجاد شده به تناسب هر سال کاهش یابد.