کارگران شهرداری مریوان مجبور به کولبری شده‌اند

کارگران شهرداری مریوان، از کولبری ناگزیر برخی همکاران خود خبر دادند. این کارگران در گفت‌وگو با ایلنا گفتند: همکاران ما که هفت ماه دستمزد پرداخت نشده دارند، مجبور شده‌اند برای تامین هزینه‌های زندگی به کولبری پناه بیاورند. این کارگران با انتشار عکس‌های خود در حین کولبری، خواستار توجه مسئولان به وضعیت معیشتی خود شدند. پس از وعده استانداری کردستان مبنی بر پرداخت هشت ماه معوقات مزدی کارگران شهرداری مریوان، فقط یک ماه پایه حقوق به این کارگران پرداخت و دوباره حساب شهرداری مریوان بسته شد. این کارگران می‌گویند: هیچ راهی برای احقاق حق و تامین معاش نداریم و جز کولبری باید چه کنیم؟!

    

شرایط تعیین مزد منطقه‌ای مهیا نیست

یک کارشناس حوزه کار معتقد است تعیین دستمزد منطقه‌ای تابع شرایط اقتصادی مناطق مختلف است و در حال حاضر زیرساخت‌های لازم برای منطقه‌ای کردن دستمزد کارگران در کشور وجود ندارد. حمید حاج‌اسماعیلی در گفت‌وگو با ایسنا گفت: در حال حاضر شرایط اقتصادی کشور آمادگی ندارد که به سمت دستمزدهای جغرافیایی و منطقه‌ای و شناور حرکت کنیم، چون ضمانت‌های اجرایی قوی در قانون کار برای رعایت آن وجود ندارد و این مساله بیش از آنکه در عمل به کارگران کمک کند موجب سوءاستفاده کارفرمایان می‌شود.

    

کارفرمایان مانع تشکل‌یابی کارگران می‌شوند

فصل ششم قانون کار به طور مشخص به تشکل‌یابی کارگران و سازماندهی آنها در سه تشکل رسمی اشاره دارد. عضو هیات مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور معتقد است این حق به انحای مختلف از کارگران سلب شده است. حسین حبیبی در گفت‌وگو با ایلنا این حق را حق‌الناسی توصیف می‌کند که بر ذمه دولت و کارفرمایان است اما کارفرمایان به انحای مختلف از آزادی برخورداری از این حق ممانعت می‌کنند. حبیبی می‌گوید: کارفرمایان به طرق مختلف مانع از تشکل‌یابی کارگران می‌شوند تا کارگران نتوانند نسبت به استیفای حقوق صنفی خود، اقداماتی مانند مذاکره و اعتراض‌ کنند. هستند کارفرمایانی که عوامل خود را به طور نفوذی وارد تشکل می‌کنند تا نماینده واقعی کارگران نتواند وارد تشکل شود. او ادامه می‌دهد: کارفرما کارگر را تحت فشار می‌گذارد یا وارد تشکل نشود و اگر وارد شد، قراردادش را تمدید نمی‌کند یا فسخ می‌کند یا امتیازاتی را از او سلب می‌کند یا اینکه موانعی ایجاد می‌کند تا کارگر فعالیت تشکیلاتی نکند. مواردی هم دیده شده که کارفرما افراد درون تشکل را مورد تهدید و تطمیع قرار می‌دهد تا تشکیلات متلاشی شود. حبیبی به موانع دیگری هم اشاره می‌کند: کارفرما حق ورود به مجمع کارگرا‌ن را ندارد ولی نماینده او و کسانی که عهده‌دار امور کارگاه هستند، وارد تشکل می‌شوند تا بتوانند اختیار تشکل کارگر را به عهده بگیرند. به گفته وی، هر نوع رفتار و اعمالی که مانع حضور نماینده کارگران در تشکل شود چه توسط ادارات کار و کارفرما سر زند و چه توسط افرادی از میان خود کارگران، حق‌کشی و خلاف قانون است.