در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد؛
سازمان‌های کارگری باید نماینده کارگران باشند
یک فعال کارگری با انتقاد از شرایطی که کارگران را در تله فقر گرفتار کرده، به بازشماری خصیصه‌های تشکل‌های کارگریِ کارآمد پرداخت.
حسین اکبری در گفتگو با ایلنا، با تاکید بر نامساعد بودن اوضاع برای طبقه کارگر گفت: با روند روزافزون بحران‌های همه‌جانبه و در راس آنها بحران اقتصادی و تاثیر آن بر واحدهای تولیدی، زندگی کارگران با شدت و سرعت کنترل‌ناپذیری دستخوش مخاطرات جدی شده است.
وی با اشاره به اینکه این روزها شاهد انتشار اخبار منفی بسیاری هستیم؛ اخراج و بیکاری صدها هزار نفر از کارگران بخش‌های مختلف صنایع و معادن چون خودروسازی‌ها و قطعه‌سازان و همچنین کارگرانِ بخشِ کشاورزی، زمزمه واگذاری‌های بی‌رویه و خصوصی‌سازی هدایت شده ازجمله 600 شرکت زیرمجموعه شستا (شرکت‌های سازمان تامین اجتماعی) و سایر شرکت‌های دولتی از صنعتی، کشت و صنعتی‌ها و خدماتی چون حوزه حمل و نقل تا صنایع فولاد و شرکت‌های تابعه نیشکر هفت تپه در خوزستان را ازجمله این اخبار منفی دانست.
اکبری ادامه داد: تاثیرات مخرب ناشی از افزایش نرخ ارزهای خارجی و بی‌اعتباری و کاهش ارزش پول ملی و تاثیر آن در بی‌ثباتی و توقف تولید در صنایع پتروشیمیایی، ورشکستگی قریب‌الوقوع شرکت‌های تولیدی صنایع پلاستیک بنا به اظهارات رییس اتحادیه سازندگان و فروشندگان پلاستیک ونایلون، ورشکستگی تولیدکنندگان کفش به علت نبود مواد اولیه و بیکاری ناشی از آن تا اخراج بیش از سه هزار کارگر کارگاه‌های طلافروشی بنا به اظهارات اتحادیه طلا و جواهر، هزاران گزارش از بدهی‌های حقوق و دستمزد معوقه کارفرمایان به کارگران در بخش‌های مختلف صنعت و خدمات و بنگاه‌های تولیدی؛ همه بیانگر تله‌ای از فقر و فلاکت است که کارگران و زحمتکشان را درخود اسیر کرده و خواهد کرد.
تشکل‌های کارگری باید مستقل باشند
او به بیان خصیصه‌های لازم برای یک تشکل کارگری «واقعی»، اصیل و عملگرا پرداخت و تصریح کرد: این تشکل‌ها باید توده کارگران از هر جنس، رنگ، نژاد، مذهب و اندیشه را دربرگیرند و نمایندگی کنند و با شیوه‌ای دموکراتیک برپا و اداره شوند و مدافع منافع صنفی و طبقاتی کارگران باشند و به هیچ یک از احزاب اعم از دولتی و غیردولتی وابسته نباشند، استقلال خود را در هر شرایطی حفظ کنند تا بتوانند فارغ از عوامل وابسته‌ساز که همواره از سوی قدرت و نیرنگ سرمایه به این سازمان‌ها سنجاق می‌شود و درصورت امکان مدیریت و هدایت آن را دراختیار می‌گیرد، مستقل بمانند و در خدمت و به اختیار کارگران، فعالیت خلاقانه و مستمر داشته باشد.
اکبری با بیان اینکه متاسفانه طبقه کارگر ایران امروزه از چنین سازمان‌های کارگری توانمندی برخوردار نیست، ادامه داد: این نیاز مبرم همچنان در گرو اراده‌ای استوار و برگشت‌ناپذیر ازسوی همه کارگران در هر واحد تولیدی، اکتشافی، خدماتی و کشاورزی است.
فصل ششم قانون کار نیازمند تغییر است
این فعال کارگری افزود: متاسفانه برداشت نادرستی از سازمان‌های صنفی و طبقاتی کارگران وجود دارد که گویا این سازمان‌ها میانجی کارگران در روابط کار هستند و بنا دارند به مثابه یک واسطه یا دلال شرایط سازگاری بین کارفرما و دولتِ‌کارفرمایی را با کارگران ایجاد کنند. به‌همین جهت نقش سازمان‌های کارگری را درحد یک دلال و واسطه
پایین می‌آورند.
او تاکید کرد: امروز فصل ششم قانون کار وجاهت قانونی در سطح ملی را ندارد و از سوی نهادهای متولی حقوق کار بین‌المللی نادرست و لازم‌التغییر شناخته شده است که باید طبق موازین بین‌المللی برابر مقاوله‌نامه‌ها و کنوانسیون‌ها
اصلاح شوند.
دیدگاه تان را بنویسید