دیکتاتور به تاریخ پیوست

مریم علامه‌زاده

روز جمعه (24 اسفند ماه) حزب حاکم الجزیره موسوم به جبهه آزادی‌بخش میهن، نشانه‌های بیشتری مبنی بر پشت کردن به عبدالعزیز بوتفلیقه آشکار کرد و یک مقام ارشد حزب در مصاحبه‌ای شبانه عنوان کرد رهبر تاریخی حالا خود تاریخ شد.

به گزارش رویترز، چندی پیش به دنبال فشار اعتراضات، بوتفلیقه از تصمیم خود برای حضور دوباره در انتخابات ریاست‌جمهوری برای دور پنجم منصرف شد. وی پس از بازگشت از دوره درمان در سوئیس، روزبه‌روز حامیان خود را بیشتر از دست می‌داد.

اظهارات حسین خلدون در شبکه تلویزیون النهار که اواخر روز پنج‌شنبه (23 اسفند ماه) پخش شد، نشانه آشکارتری از عقب‌نشینی بوتفلیقه بود؛ کسی که امید داشت با وعده گام برداشتن در مسیر تغییرات سیاسی مردم الجزیره را آرام کند تا حکومتی که سال‌ها به دست رئیس‌جمهور و نخبگان حاکم در کنترل بود، تداوم یابد.

خلدون که پیش‌تر سخنگوی حزب حاکم بود، یکی از برجسته‌ترین مقامات حزب جبهه آزادی‌بخش میهن به شمار می‌رفت که به‌صورت عمومی روابط خود با بوتفلیقه را به تعلیق درآورد. وی گفته بود که حزب باید آینده‌نگری کند و از اهداف تظاهرات‌هایی که علیه بوتفلیقه کلید خورده‌اند، حمایت کند. این حزب همواره در همه انتخابات‌، اکثریت را در تمامی مجامع ازجمله مجلس و شوراهای محلی شهر کسب کرده است.

ده‌ها هزار نفر از مردم الجزیره در چند هفته گذشته دست به اعتراضاتی زده‌اند و خواستار رهبران جوان‌ترند؛ کسانی که بتوانند آزادی اجتماعی بیشتر و چشم‌انداز عمیق‌تری به ارمغان آورند.

بوتفلیقه 82 ساله به دنبال سکته مغزی در سال 2013، کمتر در محافل عمومی ظاهر شده است و به عقیده معترضان، وی دیگر قادر به حاکمیت نیست. آن‌ها در حالی دست به اعتراض زده‌اند که بوتفلیقه 20 سال قدرت را در دست داشته‌ و اعلام کرده بود قصد دارد یک‌بار دیگر رئیس‌جمهور شود.

پایان بازی

یک وزیر سابق کشور آشنا با محافل درونی بوتفلیقه به رویترز گفت رئیس‌جمهور به دلیل فشارهای ایجاد شده از سوی همه طبقات اجتماعی الجزیره، نمی‌تواند از این معرکه به در رود.

وی که خواسته نامش فاش نشود گفت: پایان بازی فرا رسید؛ بوتفلیقه انتخابی جز استعفا ندارد.

روز جمعه (24 اسفند ماه) پس از برگزاری نماز جمعه، مردم بار دیگر به خیابان‌ها ریختند. بسیاری از مردم الجزیره عنوان می‌کنند که رئیس‌جمهور بیمار و دیگر کهنه سربازان جنگ استقلال 1962- 1954 علیه فرانسه، باید قدرت را به رهبران جوان تکنوکرات تحویل دهند؛ کسانی که بتوانند بر بیکاری، خدمات ضعیف و از فساد رو به فزونی تمرکز کنند.

هرچند که بوتفلیقه دیگر به قدرت باز نمی‌گردد و یک نخست‌وزیر جدید نیز معرفی کرده است، اما تمایلی به کناره‌گیری سریع ندارد. او تمایل دارد در قدرت بماند و گفت‌وگوی ملی برای تغییرات سیاسی برگزار کند و قانون اساسی جدید را رقم زند.

اما با از دست دادن حامیان یکی پس از دیگری، قدرت وی تضعیف شده است؛ ازجمله اعضای برجسته حزب جبهه آزادی‌بخش میهن که از زمان شکست فرانسه در سال 1962، بر سر قدرت بوده‌اند. ارتش که به‌صورت سنتی همواره قدرت پشت پرده دولت به‌شمار می‌رفته است، حالا فاصله خود را با بوتفلیقه حفظ کرده و در جریان بحران در سربازخانه‌های خود پنهان شده است. انتظار می‌رود ارتش با هر سناریویی همراه شود.

از زمان تحولات بهار عربی در سال 2011 که منجر به برکناری خودکامگان دنیای عرب شده بود، الجزیره از اتفاقات مصون ماند. بوتفلیقه و متحدانش، کسانی که بهره‌برداران اصلی گروه‌های مخالف بودند، توانستند با هزینه کرد گسترده درآمد‌های نفتی بر جمعیت از این تحولات دور بمانند.

بوتفلیقه از سوی مردم به‌عنوان پایان دهنده جنگ داخلی شورشیان اسلام‌گرا در دهه 1990 شناخته می‌شود، جنگی که منجر به کشته شدن ده‌ها هزار نفر شد و بسیاری از مردم کشور حاضرند هزینه حکومت بد وی را در ازای ثبات کشور بپردازند.