آمریکا و چین برای جنگ بر سر تایوان آماده می‌شوند
تنگه وخیـم
تفنگداران دریایی ایالات متحده در حال آموزش دیدن برای جنگ با چین هستند که احتمالا از طریق حمله پکن به تایوان تسریع شده است. پایگاه آنان در اوکیناوا در انتهای جنوبی مجمع الجزایر ژاپن تنها ۶۰۰ کیلومتر از تایوان فاصله دارد.
به گزارش فرارو به نقل از اکونومیست، این دو جزیره بخشی از چیزی هستند که برنامه‌ریزان نظامی آمریکایی آن را «اولین زنجیره جزیره» می‌نامند: مجموعه‌ای از مجمع‌الجزایر و جزایر بزرگ و کوچک که از ژاپن تا مالزی امتداد دارند و مانع عبور دریایی از چین به اقیانوس آرام می‌شوند.
رهبران کمونیست چین از زمانی که نیرو‌های ناسیونالیست پس از شکست در جنگ داخلی در سال ۱۹۴۹ به تایوان گریختند مدعی شده بودند که تایوان بخشی از سرزمین اصلی چین است.
با این وجود، در سالیان اخیر لفاظی‌ها و مانور‌ها و آماده‌سازی از سوی هر دو طرف بیش‌تر شده است. نیرو‌های چین اغلب تهاجم جزیره‌ای را در مانور‌های خود تمرین می‌کنند. کشتی‌های جنگی و جت‌های جنگنده به طور معمول در خط میانه (در واقع مرز دریایی تایوان) عبور می‌کنند و کشتی‌ها و هواپیما‌های نظامی آمریکا و متحدان آن کشور را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند.
در همین حال، آمریکا مربیان نظامی بیشتری به تایوان اعزام می‌کند. فرماندهان نظامی و روسای اطلاعاتی آمریکا می‌گویند که شی به ارتش آزادیبخش خلق چین دستور داده تا ظرفیت حمله به تایوان را تا سال ۲۰۲۷ توسعه دهد. برخی گمان می‌کنند زمان درگیری نزدیک‌تر شده است. ژنرال «مایکل مینیهان» فرمانده بخش «تحرک هوایی» در نیروی هوایی ارتش آمریکا اخیرا به زیردستان‌اش هشدار داد:«احساس‌ام به من می‌گوید که در سال ۲۰۵۰ میلادی خواهیم جنگید».
هر دو طرف نگران هستند که زمان رو به پایان باشد. آمریکا نگران است که نیرو‌های مسلح چین به زودی برای بازدارندگی قوی شوند در حالی که چین نگران است چشم‌انداز اتحاد مجدد صلح‌آمیز تایوان با سرزمین اصلی ناممکن شود.
دریاسالار «جان آکیلینو» رئیس فرماندهی هند و اقیانوس آرام ایالات متحده که بر هر جنگی با چین نظارت می‌کند می‌گوید:»جنگ با چین اجتناب‌ناپذیر و قریب‌الوقوع نیست».
با این وجود، او می‌افزاید: «اگر بازدارندگی با شکست همراه شود باید برای جنگیدن و پیروزی آماده باشیم». او می‌افزاید: «همان طور که حمله روسیه علیه اوکراین نشان می‌دهد چیزی به نام جنگ کوتاه مدت وجود ندارد».
جنگ قریب‌الوقوع تا چه اندازه قابلیت هشدار دادن دارد؟
اولین پرسش برای استراتژیست‌های آمریکا این است که جنگ قریب‌الوقوع تا چه اندازه قابلیت هشدار دادن دارد. مقام‌های دفاعی آمریکا می‌گویند که ممکن است تنها دو هفته جلوتر از نشانه‌های آشکاری از جنگ قریب الوقوع اقداماتی مانند انباشت ذخایر را شاهد باشیم.
اگر شی به نوعی «تحریک» بسنده و با اقدامات کوتاه‌تر از جنگ مانند محاصره آغاز کند آمریکا یا متحدانش ممکن است با وضعیت مبهمی مواجه شوند.
آمریکا همچنین باید بسنجد که آمادگی‌هایش تا چه اندازه خطر گسترش درگیری را تسریع می‌کند: از طریق ارسال ناو‌های هواپیمابر به منطقه برای نمایش قدرت؟ اعزام نیرو به تایوان؟ تهدید عرضه نفت چین از طریق تنگه مالاکا؟ که تماما مواردی هستند که می‌توانند از سوی چین اگر نه اقدامات جنگی بلکه اقدامات تحریک‌آمیز قلمداد شوند.
تایوان باید هراس گسترده را کنترل کند
با نزدیک شدن به جنگ؛ تایوان کشتی‌های نیروی دریایی خود را از سواحل آسیب‌پذیر غربی خود به سمت شرق در پشت رشته کوهی که در امتداد سمت شرقی آن جزیره قرار دارد منتقل خواهد کرد. تایوان به دنبال مخفی کردن جنگنده‌های خود در پناهگاه‌های زیرزمینی و بسیج ۲.۳ میلیون نفری نیرو‌های ذخیره خود خواهد بود. همچنین، تایوان باید هراس گسترده را کنترل کند، زیرا انبوهی از تایوانی تلاش خواهند کرد تا فرار کنند.
چین نیز به نوبه خود باید تصمیم مهمی اتخاذ کند. آیا باید حمله خود را به تایوان محدود کند به امید ایجاد واقعیت در مورد عملی انجام شده در حالی که آمریکا و متحدانش سرگردان خواهند شد و یا آن که باید به نیرو‌های آمریکا در منطقه در ابعاد پرل هاربری دیگر حمله کند؟
گزینه اول دست آمریکا را برای حمله به ناوگان تهاجمی باز می‌گذارد. گزیه دوم، اما کاملا تضمین می‌کند که علاوه بر آمریکایی‌ها ژاپن نیز با تمام وجود وارد جنگ خواهد شد.
تهاجم تقریبا با حملات موشکی و راکتی گسترده به تایوان آغاز خواهد شد. در نتیجه حملات بخش قابل توجهی از نیروی دریایی، نیروی هوایی و پدافند هوایی تایوان به سرعت نابود خواهد شد.
مخاطرات جوی یک تنگه برای چین
اگرچه تنگه تایوان در باریک‌ترین حالت خود تنها ۱۳۰ کیلومتر عرض دارد جریان‌ها و جزر و مد آن قدرتمند و نامنظم هستند. شرایط آنجا معمولا تنها در ماه‌های مارس تا مه و سپتامبر و اکتبر مناسب است.
تنها ۱۴ ساحل تایوان برای فرود مناسب هستند. تایوان سنگر‌ها و تونل‌های زیادی در آن منطقه ساخته است. همچنین مشخص نیست که آیا ارتش چین کشتی‌های کافی برای انتقال نیروی کافی و با سرعت بالا به منظور استقرار در سراسر تنگه را در اختیار دارد یا خیر. کشتی‌های تهاجمی آبی - خاکی چین احتمالا می‌توانند بسته به میزان تجهیزات شان تنها حدود ۲۰۰۰۰ نیرو را انتقال دهند. چین اخیرا استفاده از سایر کشتی‌های غیر نظامی را تمرین کرده که می‌توانند واحد‌های بیشتری را وارد کند، اما برای آن که این کار را به خوبی انجام دهد باید یک بندر قابل استفاده را تصرف کند.
در همین حال، استراتژی تایوان این است که تهاجم اولیه چین را خنثی یا از انتقال نیرو‌های کافی توسط چین جلوگیری کند. نیرو‌های تایوانی بنادر و سواحل را با استفاده از مین‌های دریایی و سایر موانع مسدود خواهند کرد.
سناریوی محتمل دیگر جنگ شهری است. تایوان از ترس تلفات زیاد غیر نظامیان تمایلی به جنگ در شهر‌های خود ندارد.
حتی اگر تهاجم چین به تایوان به باتلاقی برای پکن نیز تبدیل شود زمان به نفع تایوان نخواهد بود. تایوان نمی‌تواند امیدوار باشد که بدون کمک آمریکا در درازمدت از خود دفاع کند.
فیلیپین، ژاپن، بریتانیا و هند؛ متحدان احتمالی
آمریکا و تایوان به کمک متحدان نیاز خواهند داشت. ژاپن که میزبان ده‌ها هزار نیروی آمریکایی است نیرو‌های توانمندی در اختیار دارد. فیلیپین از نظر نظامی ضعیف، اما به تایوان نزدیک است. کشور‌های اقیانوس آرام می‌توانند پایگاه‌ها مورد نیاز را تامین کنند. متحدان دورتر مانند بریتانیا ممکن است کشتی‌های دریایی بفرستند. یک ابهام بزرگ این است که هند تا چه اندازه کمک خواهد کرد. این موضوع به آن بستگی دارد که بحران چگونه پیش می‌رود و کدام طرف مقصر باشد. نیروی دریایی چین اکنون بزرگترین نیروی دریایی جهان است و ناوگانی از زیردریایی‌ها برای حمله به کشتی‌های آمریکایی در حال نزدیک شدن را در اختیار دارد.
افسران آمریکایی از دورنمای جنگ با آمیزه‌ای از ترس از قدرت رو به رشد چین صحبت می‌کنند. یکی از آنان می‌گوید هر روز از توانایی‌های چین شگفت‌زده می‌شود.
هر مرحله از جنگ در سایه تسلیحات هسته‌ای انجام می‌شود. هزینه‌های اقتصادی چنین جنگی نیز بسیار زیاد خواهد بود.
اندیشکده رند تخمین زده که جنگ یک ساله بر سر تایوان تولید ناخالص داخلی چین را ۲۵ تا ۳۵ درصد و آمریکا را ۵ تا ۱۰ درصد کاهش می‌دهد. هم چنین، اختلال در عرضه نیمه هادی‌ها (تایوان ۹۰ درصد از پیشرفته‌ترین تراشه‌های رایانه‌ای جهان را تولید می‌کند) باعث کمبود جهانی کالا‌های الکترونیکی می‌شود که منجر به آسیب «غیر قابل محاسبه» به اقتصاد جهانی خواهد شد.
بسیاری از استراتژیست‌ها در آمریکا و آسیا نگران هستند که از دست دادن تایوان نظم تحت رهبری آمریکا در منطقه را با نظم چینی جایگزین کند. ژاپن و کره جنوبی ممکن است احساس کنند که موظف به توسعه سلاح‌های هسته‌ای خود هستند. آمریکا از شکست‌های روسیه در اوکراین احساس آرامش می‌کند و معتقد است این شکست تردید شی در مورد توانایی چین برای تصرف تایوان را افزایش داده است. با این وجود، امریکا برای حفظ تعادل نامطمئن در سراسر تنگه تایوان باید با مهارتی عالی عمل کند. امریکا باید تردید شی را با تقویت خود، متحدانش و تایوان تقویت کند، اما باید تا حدی پیش برود که چین برای همیشه از تصرف تایوان منصرف شود.
دیدگاه تان را بنویسید