جهان نما

تحلیل رأی‌الیوم

توافق با طالبان،  اعتراف آمریکا به شکست بود!

تحلیلگر سرشناس عرب توافق میان آمریکا و طالبان در قطر را به معنای اعتراف آمریکا به شکست دانست و ابراز امیدواری کرد که اعراب نیز با مطالعه تاریخ افغانستان از این مسأله درس بگیرند.  عبدالباری عطوان، سردبیر روزنامه فرامنطقه‌ای رأی الیوم و تحلیلگر سرشناس عرب در یادداشتی درباره امضای توافقنامه صلح میان آمریکا و طالبان در دوحه نوشت: امضای توافقنامه صلح میان دولت آمریکا به نمایندگی مایک پامپئو، وزیر خارجه این کشور و طالبان به نمایندگی ملا عبدالغنی برادر، معاون سیاسی این گروه به معنای اذعان دولت دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری ایالات متحده به شکست، جشن پیروزی جنبش سلفی طالبان پس از مقاومت ۱۸ ساله، آمادگی برای بازسازی امارت اسلامی و افغانی آن در کابل برای دومین بار و به رسمیت شناختن بین‌المللی آن است. توافقی که دولت آمریکا آنرا تاریخی می‌خواند به منزله سرپوشی بر شکست و تن دادن به اغلب و یا تمامی شروط طرف پیروز یعنی طالبان است که پیش از این دولت ترامپ و تمامی دولت‌های پیش از آن حاضر به مذاکره با آن نبودند و آن را یک گروه تروریستی می‌دانستند. بندهای توافقنامه دوحه همچنان مبهم هستند و آنچه تا بدین لحظه از آن به بیرون درز کرده شامل؛ اعلام آتش‌بس به منظور تأمین امنیت برای خروج تدریجی ۱۳ هزار سرباز آمریکایی از افغانستان، توقف هرگونه حمایت طالبان از گروه‌های تروریستی غیر افغانی (القاعده) و آغاز گفت‌وگو میان این گروه و دولت افغانستان برای حل و فصل سیاسی و پایان دادن به جنگ داخلی می‌شود که دولت افغانستان دقیقاً همانطور که در تمامی مذاکرات حضور نداشت به طرز عجیبی در مراسم امضای توافقنامه نیز نماینده‌ای نداشت. آری، آمریکا اینگونه یعنی با تحقیر کامل با عوامل خود رفتار می‌کند. طالبان با پایداری، جنگ شدید و صبر خود آمریکا را چه در میدان‌های نبرد و چه بر سر میز مذاکرات خوار و زبون کرد. طالبان همچنین با نفوذ همزمان در نیروهای واشنگتن و دولت افغانستان و همچنین پیوستن ۶۰ هزار سرباز دولتی به همراه سلاح‌ها و تجهیزات جنگی‌یشان به این گروه که آمریکا برای آموزش آنها ۲۶ میلیارد دلار هزینه کرده بود، ایالات متحده را تحقیر کرد.

سرباز آمریکایی در این جنگ کشته شدند که تاکنون بیش از یک تریلیون دلار برای مالیات‌دهندگان آمریکایی هزینه به همراه داشته است. این درحالی است که نیروهای آمریکایی مورد حمایت ناتو از زمان اشغال افغانستان در پایان سال ۲۰۰۱ تا کنون توانسته‌اند تنها کمتر از ۲۰ درصد از خاک افغانستان را تحت کنترل خود دربیاورند. آمریکا به ملت افغانستان تحقق امنیت و آسایش، دموکراسی، رونق اقتصادی و تبدیل کشورشان به الگویی در این زمینه را قول داده بود که ملت‌های دیگر به آن حسادت کنند و در همین راستا، ویدئوهایی را که رسانه‌های آمریکایی و غربی از شهروندان افغان منتشر کردند، مشاهده کردیم که برای اصلاح محاسن خود در مقابل آرایشگاه‌ها در کابل صف کشیده بودند، اما اکنون و پس از خروج نیروهای ایالات متحده، افغانستان به وضعیت 20 سال گذشته خود بازمی‌گردد و معتقدیم که صلح به افغانستان بازنخواهد گشت و جنگ داخلی در این کشور متوقف نخواهد شد؛ طالبان با چه کسی برای پایان دادن به جنگ داخلی مذاکره خواهد کرد؟؛ با اشرف غنی، رئیس‌جمهوری کنونی و یا «عبدالله عبدالله»، رقیب تاجیک سرسخت او که هر یک از آنها مدعی پیروزی در انتخابات اخیر هستند و درست مانند لیبی هرکدام دولت مربوط به خود را تشکیل می‌دهند. آینده افغانستان کاملا مبهم است و هیچ فردی نمی‌تواند تصویر آینده این کشور پس از خروج نیروهای آمریکا را ترسیم کند و تنها چیزی که کاملا مشخص و واضح بوده تبدیل رسمی افغانستان به ویتنام دیگر، شکست آمریکا و طرح آن در خاک این کشور و خروج خفت‌بار و تحقیرآمیز آن از افغانستان است.