بی‌بی، کابوس فلسطینیان سرزمین اشغالی

سیدمحمد میرزامحمدزاده

امروز سه‌شنبه هفدهم سپتامبر (26 شهریور 98) انتخابات سراسری پارلمان رژیم صهیونیستی در حال برگزاری است. حزبی که بتواند از مجموع 120 کرسی پارلمان 61 کرسی را به‌ تنهایی یا در ائتلاف با حزبی دیگر به ‌دست آورد، از سوی رووین ریولین، رئیس‌جمهور این رژیم، مسئول تشکیل دولت می‌شود، رهبر حزب برتر قادر است از بین اعضای حزب خود و حزب ائتلافی دولت را تشکیل دهد؛ اما دو شرط دارد: اول آنکه ظرف زمان تعیین شده این کار را انجام دهد و دوم آنکه باید رضایت همه احزاب در ائتلاف با حزب خود را برای اعضای کابینه‌اش جلب کند؛ در صورتی که هر کدام از این شروط حاصل نشود، حق تشکیل دولت از نخست‌وزیر منتخب که همان رئیس حزب منتخب است، سلب می‌شود و انتخابات باید یکبار دیگر برگزار شود. حالا این اتفاق برای رژیم صهیونیستی روی داده است و بنیامین نتانیاهو، رئیس حزب لیکود در انتخابات زودهنگام ماه آوریل (بیستم فروردین ماه)، با کسب 35 کرسی (هم‌وزن با رقیب خود بنی گانتز) و در ائتلاف با چند حزب کوچک دیگر قرار شد دولت ائتلافی را تشکیل دهد؛ اما این اتفاق رخ نداد و نتانیاهو از جلب رضایت سایر احزاب، در زمان مقرر ناکام ماند و با انحلال ائتلاف، بنا شد بار دیگر انتخابات زودهنگام امروز هفدهم سپتامبر برگزار شود.

انتخابات ماه آوریل به چند دلیل زودتر از موعد برگزار شده بود: اختلافات شدید در دولت حاکم به رهبری نتانیاهو در مورد لایحه خدمات ملی جمعیت اردتدوکس که منجر به استعفای یک به یک اعضای کابینه شد و مسئله دوم اتهامات فسادی بود که نخست‌وزیر را در مرکز توجه قرار داد. آنطور که رسانه‌ها گزارش کردند، نتانیاهو در اختلاس‌های بزرگی دست داشته است و اکنون چند دادگاه در حال پیگیری این اتهامات هستند و به عقیده برخی، در صورت عدم انتخاب وی به عنوان نخست‌وزیر، می‌تواند برای وی حبس به دنبال داشته باشد.

انتخابات امروز یک تفاوت اصلی با انتخابات فروردین ماه دارد، اگر نتانیاهو پیروز و مجبور به تشکیل دولت ائتلافی شود و نتواند احزابش را برای ترکیب کابینه مجاب کند، شانس به نفر دوم برای تشکیل دولت می‌رسد که احتمالاً بنی گانتز، رهبر حزب آبی و سفید باشد.

تفاوت دیگر دور کنونی انتخابات با دور قبل در این است که چهار حزب فلسطینی حاضر در انتخابات بر خلاف دور قبل با یکدیگر کنار آمده‌اند و به‌صورت متحد (حزب فهرست مشترک) در انتخابات حاضر می‌شوند. تاریخ نشان داده است که اگر تنها 60 درصد از فلسطینیان حاضر در سرزمین اشغالی (شامل مسلمانان، مسیحیان و یهودیان) در این انتخابات مشارکت کنند و به حزب فهرست مشترک رأی دهند، شرایط را برای بنیامین نتانیاهو بسیار سخت می‌کنند.

شایعاتی در این زمینه وجود دارد که شاید حزب فهرست مشترک و حزب آبی و سفید برای شکست دادن نتانیاهو ائتلاف کنند، اما با توجه به مواضع تند حزب آبی و سفید علیه فلسطینیان، این احتمال کمی بعید به نظر می‌رسد. اما حتی اگر این ائتلاف نیز تشکیل نشود، کار بی‌بی در انتخابات در حال برگزاری از دور قبل سخت‌تر است.

انتخاب دوباره نتانیاهو کابوسی برای منطقه

روزنامه واشنگتن‌پست با اشاره به برگزاری انتخابات رژیم صهیونیستی و احتمال انتخاب دوباره نتانیاهو به عنوان نخست‌وزیر این کشور نوشت: بیش از 30 سال است که بخشی از کارشناسان خاورمیانه بر این باورند که بحث در مورد ایجاد راهکار دو کشور برای منازعه فلسطین و رژیم صهیونیستی بسیار دیر است؛ چراکه رژیم اشغالگر همچنان با گستاخی به اعزام شهرک‌نشینان یهودی به سرزمین‌های تحت اشغال عربی از زمان جنگ 1967 ادامه می‌دهد. اما بیشتر دیپلمات‌های آمریکایی به این باورها بی‌اعتنا هستند و آنها را برآمده از احساسات ضد صهیونیستی می‌دانند و نه داده‌های حقیقی.

اما این مناقشه 30 ساله احتمالاً آخرین روزهای خود را پشت‌سر می‌گذارد. اگر بنیامین نتانیاهو  موفق شود در انتخابات روز سه‌شنبه زمان انتصاب خود به‌عنوان نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی را تمدید کند، پیش‌فرض زندگی فلسطینی‌ها و صهیونیست‌ها در یک کشور دیگر امکان‌پذیر نیست. این بدان معنا است که رژیم صهیونیستی باید بین بودن به عنوان یک حکومت سکولار و دموکراتیک اما دو ملیتی و یا یک رژیم آپارتاید یهودی، یک گزینه را انتخاب کند.

انتخابات امروز یک تفاوت اصلی با انتخابات فروردین ماه دارد، اگر نتانیاهو پیروز و مجبور به تشکیل دولت ائتلافی شود و نتواند احزابش را برای ترکیب کابینه مجاب کند، شانس به نفر دوم برای تشکیل دولت می‌رسد که احتمالاً بنی گانتز، باشد

به عبارت دیگر، اگر بی‌بی برنده انتخابات باشد، وعده جغدهای شوم در مورد رژیم صهیونیستی درنهایت اثبات می‌شود.

اینکه چرا تاکنون چنین تصوری داشتیم که شاید راهکار دو کشور عملی شود؛ دلیلش این است که نتانیاهو، با دقت در طول تقریبا یک دهه تصدی سمت خود، توانست احتمال تشکیل دولت فلسطین را زنده نگه دارد و بدون اجرایی کردن آن، از چنین احتمالی بهره ببرد. در سال 2009، برای خوشامد باراک اوما، او حتی به این مسئله پر و بال داد و در اولین دوره هشت ساله نخست‌وزیری خود بی سر و صدا رشد شهرک‌های یهودی در کرانه باختری، فرای مرزهای تعیین شده 1967 را محدود کرد و اینگونه امکان تقسیم دو کشور را زنده نگه داشت.

تا سال 2017، دیوید ماکوفسکی، یکی از دقیق‌ترین جمعیت‌شناسان این شهرک‌ها از موسسه واشنگتن که در مورد سیاست‌های خاور نزدیک مطالعه می‌کند، تخمین زد که 80 درصد از شهرک‌نشینان صهیونیستی در داخل هشت درصد مرزهای کرانه باختری زندگی می‌کنند که به معنای آن است که همچنان تقسیم دو کشور ممکن بود.

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، چک سفیدامضایی به نتانیاهو داد و تمام محدودت‌های شدیدی که بر سر بلندپروازی‌های رژیم صهیونیستی از سوی روسای‌جمهور پیشین آمریکا اعمال شده بود را از میان برداشت

اما این وضعیت پایدار نماند و دو موضوع آن را تغییر داد. اول اینکه نتانیاهو  استراتژی سیاسی رادیکال ناسیونالیسم را در پی گرفت و  به جای آنکه با حامیان سکولار طرفدار راهکار دو کشور همسو شود، سراغ احزاب راست افطاری و مذهبی رفت. بعد دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، چک سفید امضایی به او داد و تمام محدودت‌های قدرتمندی که بر سر بلندپروازی‌های رژیم صهیونیستی از سوی روسای جمهور پیشین آمریکا اعمال شده بود را از میان برداشت.

نتیجه این شد که استراتژی نوظهور نتانیاهو کنترل دائمی رژیم اشغالگر بر تمامی سرزمین‌هایی شد که جزء فلسطین به‌شمار می‌رود و با این اوصاف 4.9 میلیون عرب در کرانه باختری و نوار غزه بدون سرزمین تحت اختیار می‌مانند و حتی حق رأی نیز ندارند. حالا اگر نتانیاهو بار دیگر انتخاب شود و او براساس وعده‌اش مناطق کرانه باختری و سایر مناطقی که وعده داده را به سرزمین اشغالی ضمیمه کند، به گفته ماکوفسکی، دیگر کار تمام است.