صیادهای جهانی!

هشت سال بعد از اولین تجربه حضور کی‌روش روی نیمکت تیم ملی و پیروزی خفیفی برابر ماداگاسکار، داستان فوتبال ایران و مارک ویلموتس رسما شروع شد. شروع تیم با مرد بلژیکی، امیدوارکننده بود اما نباید فراموش کرد که او برخلاف کی‌روش، تیمی آماده و پرمهره را تحویل گرفت. هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن در تیم ملی وجود دارد اما درخشش چند مهره خاص در جدال با سوریه، می‌تواند برگ برنده این تیم در شروع یک پروژه تازه باشد. 

اولین گل تیم ملی در دوران سرمربیگری مارک ویلموتس، با ضربه گرانقیمت‌ترین فوتبالیست تاریخ ایران به دست آمد. مرد 18 میلیونی باشگاه برایتون پس از سپری کردن یک فصل بدون گل و پاس گل در فوتبال انگلیس، بازگشت به اردوی تیم ملی را با باز کردن دروازه سوریه جشن گرفت. علیرضا با یک ضربه دقیق و فنی، توپ را از خط دروازه حریف عبور داد تا نشان بدهد که انگیزه‌های زیادی برای حفظ جایگاهش در تیم ملی دارد. جهانبخش در انگلستان، انتظارها را برآورده نکرد تا آینده فوتبالی‌اش در برایتون، در معرض خطر باشد. با این وجود شاید او یک سال دیگر برای نمایش استعدادهایش در این کشور شانس داشته باشد. گل مسابقه با سوریه، تنها هفتمین گل ملی علیرضا به شمار می‌رود. آماری که برای بازیکنی در استانداردهای او، ابدا درخشان به نظر نمی‌رسد. آقای گل سابق لیگ هلند، به جز دیدار با قطر در مرحله مقدماتی جام جهانی 2018 و البته مسابقه با عمان در جام ملت‌های آسیا، گل مهم دیگری برای تیم ملی به ثمر نرسانده و در لباس ایران، موقعیت‌های گل زیادی را نیز در دیدارهای حساس از دست داده است. همه می‌دانند که علیرضا، توانایی‌های فوق‌العاده‌ای دارد و شاید این گل، شروع روند گل‌زنی‌های او برای تیم ملی باشد. جهانبخش یکی از مهم‌ترین ستاره‌های این نسل فوتبال ایران محسوب می‌شود و حالا در مسیر تبدیل شدن به یکی از کاپیتان‌های تیم ملی نیز قرار دارد. این ستاره به خوبی می‌داند که اگر در تیم ملی موفق به انجام کارهای بزرگ نشود، در معرض تهدید از سوی وینگرهای آماده دیگر فوتبال ایران قرار خواهد گرفت. شاید تیم ملی زیر نظر ویلموتس، هجومی‌تر بازی کند و این موضوع می‌تواند برای چهره‌ای مثل علیرضا، یک امتیاز بزرگ باشد.  اصلی‌ترین ستاره تیم ملی در اولین تجربه نشستن ویلموتس روی نیمکت، کسی به جز مهدی طارمی نبود. مهاجمی که با گل‌های جذاب اروپایی، اولین هت‌تریک ملی‌اش را جشن گرفت و بالاخره به انتظار شخصی‌اش برای گل زدن با ضربه قیچی پایان داد. طارمی خیلی زود به مرد بلژیکی ثابت کرد که مهره مهمی برای تیم ملی است و چه تاثیری در روند تیم ملی دارد. شاید اگر او مقابل ژاپن محروم نبود، تیم کی‌روش فرصت رسیدن به فینال آسیا را از دست نمی‌داد. طارمی حالا دیگر به مرز پختگی رسیده و می‌تواند در بازی‌های بزرگ یک مهره بدون جانشین در تیم ملی باشد. او در الغرافه از کیفیت آرمانی‌اش دور بوده اما شاید انتقال به اروپا در تابستان، این ستاره را در رده باشگاهی نیز احیا کند. هرچند که زمزمه‌هایی در مورد بازگشت او به پرسپولیس نیز شنیده می‌شود. اهمیت کار طارمی زمانی بیشتر می‌شود که بدانیم پیش از او تنها 21 بازیکن در تاریخ فوتبال ایران موفق به ثبت هت‌تریک با لباس تیم ملی شده‌اند. به ثمر رساندن 19 گل در 39 بازی، آمار خارق‌العاده‌ای برای طارمی به شمار می‌رود و او را به یکی از مرگبارترین مهره‌های هجومی تیم ویلموتس تبدیل می‌کند. از دست دادن موقعیت لحظات پایانی دیدار با پرتغال در جام جهانی روسیه، یک حسرت بزرگ برای مهدی طارمی است اما او انگیزه و اشتیاق زیادی دارد تا به دومین جام جهانی زندگی‌اش راه پیدا کند و این بار گل‌زنی در این تورنمنت را نیز جشن بگیرد. سومین گل‌زن تیم ملی در جدال تدارکاتی با سوریه، مهره جوانی بود که در آخرین لحظات به اردوی تیم اضافه شد. اللهیار صیادمنش که سابقه بازی در رده بزرگسالان را نداشت، با نظر ویلموتس به تیم ملی رسید و در اولین مسابقه ملی، اولین گلش را به ثمر رساند تا جوان‌ترین گل‌زن تاریخ تیم ملی لقب بگیرد. اللهیار فصل موفقی را در استقلال سپری کرد و اولین پاداش این درخشش را با پیوستن به فنرباغچه ترکیه گرفت. الماس آبی‌ها دومین پاداشش را نیز با حضور در اردوی تیم ملی دریافت کرد. 

او پیش‌تر در رده نوجوانان، فوق‌العاده ظاهر شده بود و حالا با چند سال صبر و تلاش مداوم، بالاخره با پیراهن شماره 25 تیم ملی دیده شد. با توجه به علاقه همیشگی ویلموتس به کار کردن با مهره‌های جوان، اللهیار شانس خوبی دارد که در تیم ملی بماند و در تورنمنت‌های بعدی نیز همراه تیمش باشد. 

نمایش دلچسب مهره‌های خط حمله تیم ملی در شرایطی اتفاق افتاد که ستاره‌هایی مثل سردار آزمون و سامان قدوس برابر سوریه غایب بودند. بدون تردید این تیم ظرفیت‌های هجومی بسیار زیادی دارد و می‌تواند در ماه‌های پیش رو، از همیشه جذاب‌تر بازی کند. با این تعداد از نفرات آماده در خط حمله، دیگر نباید «دفاع» کردن تنها تاکتیک مدنظر سرمربی تیم ملی باشد.