درباره تیمی که این روزها هواداران فوتبال را شگفت‌زده کرده است
قاتلان جوان بانوی پیر!
وقتی رئال مادرید به دست پسران جوان و بی‌رحم آژاکس در برنابئو از لیگ قهرمانان اروپا کنار رفت، این تصور عمومی وجود داشت که غیبت «کریس رونالدو» اصلی‌ترین عامل ناکامی این تیم در اروپا بوده است. با این وجود مدتی بعد، سی‌آر‌سون به همراه تیم جدیدش مقابل حریف هلندی زانو زد تا ثابت شود که آژاکس در این فصل از هیچ رقیبی و هیچ اسمی نمی‌ترسد. سناریوی بازی رفت آژاکس و یووه در یوهان کرویف آره‌نا، در شروع بازی برگشت در تورین نیز تکرار شد. این بار هم رونالدو با یکی دیگر از ضربه‌های سر معروفش، توپ را به تور دروازه حریف رساند و فن د بیک با یک شلیک بی‌نقص، پاسخ این گل را داد. یووه در نیمه اول، آماده ظاهر شد اما تفاوت‌های دو تیم خودشان را در نیمه دوم نشان دادند. جایی که تیم مهمان با پاسکاری‌های خیره‌کننده مدام موقعیت گل‌زنی خلق می‌کرد و تیم میزبان با تمام نفرات در دفاع حاضر بود تا گل دوم را دریافت نکند. تیم الگری در 45 دقیقه دوم عملا هیچ برنامه‌ای نداشت. آنها وسط زمین را کاملا به حریف تقدیم کردند و توپ را یکی پس از دیگری از دست دادند. تیم هلندی موقعیت‌های بسیار زیادی به وجود آورد اما بی‌دقتی مهاجمان و نمایش باشکوه ژسنی، هر بار آنها را به عقب راند. با این وجود ضربه سر دقیق دلیخت، بالاخره کار بیانکونری را تمام کرد. بانوی پیر به همین راحتی مقابل یک مشت جوان پرشور زانو زد. آخر مسابقه فرانکی دی‌یونگ در مصاحبه‌ای کنایه‌آمیز گفت:«بازی با رئال، خیلی سخت‌تر از بازی با یوونتوس بود!»
آژاکس 2019 یک تیم باورنکردنی است. تیمی که شاید دیگر تا سال‌ها و دهه‌ها در این باشگاه متولد نشود. تیمی که پولدارها به زودی صف می‌کشند تا قلب و کبد و کلیه‌اش را بخرند. دی‌یونگ، دلیخت، نرس و چند استعداد دیگر در تابستان از این باشگاه جدا می‌شوند. دلیخت به عنوان جوان‌ترین کاپیتان این فصل لیگ قهرمانان، فراتر از حد انتظار نشان داده و دی‌یونگ با وجود جثه نه‌چندان بزرگش، همه جنگ‌های میانه میدان را می‌برد. آنها تیم کاملی هستند. تیمی که شباهت‌های زیادی به آرسنال رویایی آرسن ونگر در سال 2004 دارد. با این تفاوت بزرگ که آن تیم انبوهی از ستاره در اختیار داشت و این تیم، از یک مشت فوتبالیست کم‌سن‌وسال تشکیل شده است. اریک تن‌هاگ تنها هفت سال بعد از شروع مربیگری حرفه‌ای، حالا رهبر یک تیم فوق‌العاده به شمار می‌رود. او تا چهار سال قبل، سرمربی ناشناخته تیم دوم باشگاه بایرن‌مونیخ بود اما حالا دیگر همه اروپا این مربی را به خوبی می‌شناسند. مهم نیست در تابستان چه سرنوشتی در انتظار این تیم باشد، مهم نیست اگر ستاره‌ها یکی یکی در مسیر جدایی قرار بگیرند و حتی سرمربی تیم نیز مقصد دیگری را برای خودش انتخاب کند. در آژاکس هیچ‌کس به آینده فکر نمی‌کند و همه می‌خواهند تا آخرین ثانیه از آخرین بازی، از بودن در کنار هم لذت ببرند. آنها شاعران جوان فوتبال هستند. پدیده‌هایی پر از شور، حرارت، جسارت و جاه‌طلبی.
دیدگاه تان را بنویسید