لژیونرهای پشیمان!

فصل 19-2018 در مجموع فصل امیدوارکننده‌ای برای لژیونرهای ایرانی شاغل در فوتبال اروپا نبود. پیش از شروع این فصل، رقابت‌های جام جهانی برگزار شد و انتظار می‌رفت این تورنمنت شرایط را برای چند انتقال بزرگ به سود فوتبال ایران مهیا کند اما چنین اتفاقی رخ نداد. اواسط فصل نیز جام ملت‌های آسیا برگزار شد و در پایان این تورنمنت نیز، به جز انتقال سردار به زنیت روسیه ماجرای هیجان‌انگیز دیگری رخ نداد. حالا لژیونرها تنها چند هفته فرصت دارند تا پیش از پایان فصل، خودی نشان بدهند و از فهرست‌های مازاد فرار کنند.  

درگیری علیرضا جهانبخش و کایل واکر در جریان مسابقه سیتی و برایتون در مرحله نیمه نهایی جام حذفی انگلیس، سروصدای زیادی در ایران به پا کرد. حالا عده‌ای به شوخی باور دارند که این درگیری، مهم‌ترین تاثیر این فصل علیرضا در ترکیب برایتون بوده است. جهانبخش در این فصل یک بار تیر دروازه رقبا را به لرزه درآورده اما هنوز نه گلی به ثمر رسانده و نه توانسته پاس گلی بدهد. او درست در مسیر وینسنت یانسن قرار گرفته که بعد از آقای گلی در فوتبال هلند راهی انگلیس شد و بعد از سپری کردن فصلی فاجعه‌بار در ترکیب تاتنهام، به لیگ ترکیه رفت. صفر گل و صفر پاس گل برای گرانقیمت‌ترین خرید تاریخ یک باشگاه انگلیسی، تا حدود زیادی نگران‌کننده به نظر می‌رسد. کریس هیوتون به علیرضا اعتقاد دارد و این بازیکن را به صورت ثابت در ترکیب تیمش قرار می‌دهد. این مربی به خاطر جهانبخش، حتی پست بازی آنتونی ناکارت را عوض کرده اما هنوز نفراتی مثل ازکودرو و سولی مارچ روی نیمکت تهدید بزرگی برای ستاره ایرانی به شمار می‌روند. او در مقطعی از فصل مصدوم بود و سپس راهی اردوی تیم ملی شد تا در جام ملت‌های آسیا به میدان برود. این بازیکن حالا فقط چند هفته برای تغییر دادن عدد صفر از مقابل گل ها و پاس گل‌هایش فرصت دارد. به جز او، شرایط برای سایر لژیونرهای ایرانی حاضر در انگلیس نیز چندان مساعد نیست. کریم انصاری‌فرد در ناتینگام و سعید عزت‌اللهی در ردینگ، بازی‌های چندانی انجام نداده‌اند و بعید نیست در پایان فصل از فوتبال انگلیس جدا شوند.  

در این فصل از رقابت‌های لیگ بلژیک، اوضاع برای کاوه رضایی اصلا خوب پیش نرفته تا انگلیسی‌ها تنها لژیونرهای تحت فشار این فصل برای فوتبال ایران نباشند. کاوه که در شارلروا فوق‌العاده ظاهر شده بود، در بروژ هرگز نتوانست به یک ستاره تبدیل شود. به احتمال بسیار زیاد این مهاجم در تابستان در فهرست فروش باشگاه بلژیکی قرار خواهد گرفت. یونس دلفی نیز در شارلروا زمان چندانی برای بازی به دست نیاورده است. در این فصل انتظارهای زیادی از علی قلی زاده وجود داشت و او شروع درخشانی را در شارلروآ تجربه کرد اما حتی این بازیکن نیز در چند مقطع مختلف با مصدومیت روبرو شد تا جایگاه‌اش در ترکیب اصلی را از دست بدهد. این وینگر بااستعداد نتوانست تیم ملی را در جام ملت‌ها همراهی کند و بر اساس آخرین گزارش‌ها، تا پایان فصل نمی‌تواند برای تیمش به میدان برود. وحید امیری نیز در لیگ ترکیه به قواره‌‌های واقعی فوتبال‌اش نزدیک نشده است. وحید یکی از آماده‌ترین هافبک-مهاجم‌های حاضر در لیگ برتر ایران بود و سپس در جام جهانی با دوندگی بی‌نظیر و تکنیک مثال‌زدنی‌اش، تحسین همه را برانگیخت. او با توجه به شرایط سنی‌اش شانس پیوستن به لیگ‌های درجه یک اروپایی را نداشت و در نهایت مورد توجه باشگاه ترابوزان‌اسپور ترکیه قرار گرفت. امیری دوران فوق‌العاده‌ای را در ترابوزان سپری نکرده و بارها در پست‌های مختلف به بازی گرفته شده و نتوانسته هواداران و مالکان این باشگاه را راضی کند. عملکرد مجید حسینی در ترکیه، ایده‌آل‌تر از وحید بوده است. وحید با تیمش قرارداد دو ساله دارد اما اگر این فرم تا پایان فصل ادامه پیدا کند، احتمال فسخ قرارداد از سوی ترک‌ها وجود خواهد داشت. شرایط فرشاد احمدزاده نیز از همه بدتر به نظر می‌رسد. فرشاد در لهستان به نیمکت دوخته شده و حتی با وجود کوچ به اروپا، نتوانسته خودش را به تیم ملی نزدیک. این بازیکن فراموش‌شده احتمالا در پایان فصل به لیگ ایران برمی‌گردد. صادق محرمی نیز هرگز در بازی‌های اروپایی، اعتماد سرمربی دیناموزاگرب را به دست نیاورده و تنها در لیگ برای تیمش بازی می‌کند. سردار آزمون و میلاد محمدی، شاید تنها استثناهای این فصل باشند. سردار در تیم جدیدش زنیت به عنوان بازیکن ماه شناخته شده و میلاد همچنان به صورت ثابت برای اخمت گروژنی توپ می‌زند. 

 از شروع این فصل، مرتضی پورعلی‌گنجی، امید نورافکن و محمد نادری از لیگ بلژیک جدا شدند و علی قربانی نیز از اسلواکی به ایران برگشت تا پیراهن باشگاه سپاهان را بر تن کند. با این روند بعید نیست در پایان فصل نیز چهره‌های پرشمارتری از فوتبال اروپا جدا شوند و به ایران برگردند. اوضاع برای لژیونرهای ایرانی شاغل در قاره سبز، خطرناک به نظر می‌رسد. با این کیفیت و این فرم، بعید خواهد بود که باشگاه‌های بزرگ‌تر اروپایی علاقه چندانی به جذب ستاره‌های فوتبال ایران از خودشان نشان بدهند.