فولاد باز هم جام را از شهداب گرفت
یک قهرمانی تکراری
نگار رشیدی
از این پس هر وقت نام فولاد سیرجان ایرانیان در فینال یک مسابقه دیده شد، باید جام را پیش از مسابقه به این تیم اهدا کرد. تیمی که حتی در فصل پرنوسانش هم قید قهرمانی را نمی‌زند و تا آخرین لحظه برای تصاحب جام تلاش می‌کند. فولادی که دیگر قهرمان تکراری والیبال ایران شده اما جشن‌های قهرمانی‌اش هیچ‌وقت برای این تیم تکراری نمی‌شود.
فولاد که در سه فینال اخیر سه بار روبه‌روی شهداب یزد قرار گرفته بود و جام‌های قهرمانی فینال لیگ برتر فصل گذشته، جام باشگاه‌های آسیا و جام حذفی را از این تیم ربوده بود، این بار هم قهرمان شد تا حسرت شهدابی‌ها را برای قهرمانی تمدید کند. این قهرمانی در شرایطی به دست آمد که بهروز عطایی و تیمش فینال اول را به شهداب واگذار کردند و در فینال دوم هم فاصله‌ای تا شکست و از دست دادن جام نداشتند. اما شاگردان مهدی مهدوی نتوانستند در فینال دوم کار را تمام کنند و در نهایت سیرجانی در بازی آخر سه بر یک پیروز شدند و سومین قهرمانی‌شان در لیگ برتر را جشن گرفتند. سیرجانی‌ها در ست دوم ۲۵ بر ۲۲ نتیجه را واگذار کردند، اما در ست‌های اول، سوم و چهارم با امتیازهای ۲۵ بر ۱۵، ۲۵ بر ۱۶ و ۲۵ بر ۲۲ به پیروزی رسیدند تا نماینده یزد همانند سال گذشته به مقام نایب قهرمانی لیگ برتر مردان اکتفا کند.
آنچه که در این مسابقه توی چشم آمد و متاسفانه بار دیگر چهره زشتی را روی سکوها ایجاد کرد، حواشی‌ای بود که در مسابقه اتفاق افتاد. در ست چهارم هواداران شهداب یزد که نسبت به عملکرد تیم‌شان اعتراض داشتند، ضمن سر دادن شعار علیه فدراسیون والیبال، بهروز عطایی و داوران، شروع به پرتاب بطری و کیسه زباله به درون زمین کردند که باعث ایجاد وقفه در جریان بازی شد. کمی بعد هم در جایگاه تماشاگران درگیری ایجاد شد که صحنه‌های زشتی برای ورزش پرطرفداری مثل والیبال
به شمار می‌رفت.
این اما تنها حاشیه‌های فینال آخر نبود. اواخر ست چهارم امیر غفور سمت هواداران شهداب رفت و از آنها خواست مانع برگزاری مسابقه نشوند. این درخواست اما تنها چند دقیقه کارآمد بود و زمانی که نتیجه 22 بر 18 به سود فولاد بود، لامپ مهتابی از جایگاه طبقه دوم تماشاگران به داخل زمین مسابقه پرتاب شد؛ به گونه‌ای که داور اول نیز مجبور به ترک سکوی داوری شد تا شرایط برای ادامه مسابقه مهیا شود. این اتفاق می‌توانست خسارت جانی هم در پی داشته باشد چراکه این لامپ‌ها در زمین فولاد و در شرایطی که بازیکنان مشغول بازی بودند شکست. فدراسیون والیبال از چهار تماشاگری که لامپ را به زمین پرتاب کردند شکایت کرد و این نفرات بعد از مسابقه راهی بازداشتگاه شدند اما فدراسیون باید چاره‌ای اساسی برای جلوگیری از این قبیل رفتارها بیندیشد. ورزشگاه‌ها باید محیطی امن برای حمایت از تیم‌ها باشد و اگر ترمز چنین اقداماتی کشیده نشود، مشکلات بسیار بیشتری در مسابقات مهم رقم خواهد خورد. چه بسا که هواداران شهداب پیش از این نیز رفتارهای ناهنجاری داشتند و مشکلاتی را حین مسابقه ایجاد کرده‌اند.
در هر حال با هر اتفاق زشت و زیبایی که افتاد، شاگردان بهروز عطایی توانستند از عنوان قهرمانی خود دفاع کنند.
آنها مرحله مقدماتی را با ۱۲ برد و ۴۰ امتیاز و کسب رتبه چهارم جدول به پایان رساندند، در مرحله یک‌چهارم نهایی دو بار مهرگان نور را شکست دادند و راهی نیمه‌نهایی شدند، در نیمه‌نهایی شهرداری ارومیه که به عنوان صدرنشین از مرحله مقدماتی صعود کرده بود و چشم به قهرمانی دوخته بود را در دو مسابقه متوالی از پیش رو برداشتند تا با کسب 16 امتیاز خودشان را به فینال برسانند. فولادی‌ها در سه‌گانه فینال نیز دو برد کسب کردند تا با شکست دوباره شهداب یزد، با 18 برد قهرمان لیگ سی‌وهشتم شوند. دو تیم فولاد و شهداب در طول فعالیت خود در والیبال ۱۹ بار به مصاف یکدیگر رفتند که یزدی‌ها ۹ مرتبه فاتح جدال دو تیم با تجربه لیگ برتر مردان ایران شدند و فولادی‌ها با شکست حریف در دیدار فینال، تعداد بردهای خود در تاریخ را به
عدد 11 رساندند.
همچنین در پایان مسابقه فینال با اعلام سازمان لیگ فدراسیون والیبال، محمد موسوی، مسعود غلامی، امیرحسین اسفندیار، عثمان فریاد، علی حاجی‌پور، علیرضا بهبودی و محمدرضا موذن به عنوان تیم رویایی لیگ برتر والیبال انتخاب شدند اما چهره ویژه این فهرست بدون شکل پاسور 47 ساله شهداب یزد است. بهبودی در حالی در آستانه 50 سالگی در فهرست بهترین‌ها قرار گرفت که پاسورهای جوان‌تر هنوز نتوانسته‌اند کیفیت خود را از او بالاتر ببرند. درباره او می‌توان گفت شاید اگر مهاجمین شهداب یزد کمی دقت خود را در بازی فینال بالاتر می‌بردند، حالا بهبودی به‌جای سیدمحمد موسوی جام را بالای سر می‌برد. او امسال سهم زیادی در فینالیست شدن تیمش داشت و باید دید فصل آینده چه تصمیم برای آینده ورزشی خود می‌گیرد. بهبودی رکورددار حضور در تیم‌های مختلف است و شاید در سه دهه گذشته در بیش از 15 تیم مختلف بازی کرده است. باید دید او تصمیم به خداحافظی می‌گیرد یا یک فصل دیگر خودش را
به چالش می‌کشد.
دیدگاه تان را بنویسید