نام‌هایی که روی نیمکت‌ها ماندگار شدند
۱۰ مربی قرن بیست‌ویکم
در 25 سال گذشته، مربیان بزرگی در دنیای فوتبال حضور داشته‌اند و قطعا نام بردن از تمام قهرمانان کار ساده‌ای نخواهد بود. اما می‌توان برخی از آنها را به خودمان یادآوری کنیم. به گزارش فوتبال 360، چندی پیش وبسایت گل در مطلبی تحلیلی به معرفی 10 سرمربی برتر قرن معاصر پرداخت که در ادامه به مرور آنها می‌پردازیم.
آنتونیو کونته: استخدام کونته به عنوان سرمربی هر تیمی، همواره موفقیت فوری برای آن تیم را به همراه دارد. با این که او به ناکامی در رقابت‌هایی اروپایی شهره است و هیچ‌گاه نتوانسته به همراه تیم‌های بزرگ تحت هدایتش به جمع چهار تیم پایانی برسد، هیچ‌کس نمی‌تواند پنج قهرمانی لیگ در دو کشور انگلیس و ایتالیا را نادیده بگیرد؛ آن هم دقیقا در زمانی که هرکدام از سه باشگاه اینتر، یوونتوس و چلسی پیش از آمدن دن آنتونیو، اوضاع نابسامانی را تجربه می‌کردند و با آمدن او روی ریل خوشبختی افتادند و شکوفا شدند. او که به دستیابی سریع به موفقیت مشهور است، در تاتنهام روزهای خوبی را تجربه نکرد و هرچند تنها پس از 6 ماه هدایت این تیم، آنها را به رده چهارم جدول رساند، اما به خاطر یک کنفرانس خبری و به طرز باورنکردنی اخراج شد. اکنون مرد پرانرژی ایتالیایی هدایت ناپلی‌ها را برعهده دارد و تمام تلاشش این است با یک قهرمانی دیگر به مانند سال 2023، اشک هواداران احساسی جنوب ایتالیا را سرازیر کند.
زین‌الدین زیدان: منتقدان زیدان پیوسته توانایی‌های او را زیر سوال می‌برند و او را آدم خوش‌شانسی می‌دانند اما مگر می‌شود با شانس سه بار متوالی قهرمان اروپا شد و دو بار لالیگا را فتح کرد؟ جدای از قهرمانی‌ها، مگر هدایت کردن بزرگ‌ترین بازیکنان دنیا و مدیریت آنها در رختکن با شانس میسر می‌شود؛ آن هم در حالی که پیشینیان او یعنی بنیتس، مورینیو و پیگرینی نتوانستند افتخارات او را کسب کنند. آنقدر شخصیت بزرگی داشت که پس از استعفایش در سال 2018، باشگاه تحت فشار قرار گرفت و پس از 10 ماه از او خواستند دوباره تیم را تحت هدایت خود بگیرد. حتی اگر آنچلوتی این فصل نتواند تیم را از این وضعیت خارج کند، هیچ بعید نیست پرس باز با دوست قدیمی‌اش تماس بگیرد و او را به نیمکت تیم برگرداند.
ویسنته دل‌بوسکه: دل‌بوسکه تنها سه فصل و نیم سرمربی رئال مادرید بود اما در این مدت هفت جام مختلف کسب کرد که شامل دو قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا و دو لالیگا است. او در طول هشت سال هدایت ماتادورها هم فاتح جام جهانی شد و هم قهرمان اروپا. تمام جام‌های باارزش دنیای فوتبال را چه در رده ملی و چه در رده باشگاهی به کلکسیون افتخاراتش افزود و حرفی باقی نگذاشت. البته این مرد هیچ‌گاه به اندازه دستاوردهای چشمگیرش مورد ستایش قرار نگرفت. یک روز پس از کسب دومین عنوان قهرمانی لالیگا در سال 2003 اخراج شد و زمانی این خبر را دریافت کرد که در تونل سانتیاگو برنابئو قدم می‌زد. پس از اخراج او 11 سال طول کشید تا کهکشانی‌ها باز فاتح اروپا شوند. این نشان می‌دهد روش‌های سنتی او چندان هم بد نبوده‌اند.
لوئیس انریکه: او دقیقا ردپای پپ را دنبال کرد و جا پای او گذاشت. انریکه مانند پپ سابقه پوشیدن پیراهن کاتالان‌ها را داشت و پس از هدایت تیم دوم بارسلونا به هدایت تیم اصلی منصوب شد و سپس هر جامی که می‌توان تصور کرد را با این تیم فتح کرد. انریکه تیم را از مارتینو تحویل گرفت و آنها را متحول کرد. شاید سرنوشت‌سازترین تصمیم انریکه عقب‌نشینی‌اش پس از درگیری با لیونل مسی بود که به نیمکت‌نشینی‌اش معترض شد. پس از چند روز اختلاف، این دو نفر با هم آشتی کردند و این آشتی به کسب سه‌گانه تاریخی 2015 انجامید. البته با وجود این که او دیگر نتوانست فاتح اروپا شود، همراه مثلث طلایی ام.اس.ان بار دیگر لالیگا را برد و دو قهرمانی متوالی جام حذفی هم به کارنامه افتخاراتش افزود. پس از آن انریکه سرمربیگری تیم ملی اسپانیا را تجربه کرد و به همراه این تیم به نیمه‌نهایی یورو 2020 رسید و البته در جام‌جهانی 2022 ناموفق بود تا درنهایت به پاری‌سن‌ژرمن بپیوندد.
دیگو سیمئونه: معمولا مدیران حاکم بر تیم‌های اسپانیایی به صبور نبودن‌شان معروف هستند اما دیگو سیمئونه توانست 13 سال روخی بلانکوس را هدایت کند و آنها را از تیمی متوسط به یکی از خطرناک‌ترین تیم‌های اروپا تبدیل کند. در تمام 12 فصل حضور سیمئونه، سفید و قرمزپوشان در جمع چهار تیم برتر لیگ بوده‌اند و دو بار موفق به فتح لالیگا شده‌اند. او دو بار هم تیمش را به فینال اروپا رسان که هر دو بار در بازی‌هایی نزدیک به بهترین نسخه‌های رئال مادرید باخت و نایب‌قهرمان اروپا شد. ال‌چولو دو لیگ اروپا و یک جام حذفی هم به افتخارات اتلتیکویی‌ها افزوده. البته همه چیز به جام‌های فلزی معطوف نمی‌شود. هواداران در واندا متروپولیتانو، نام ال‌چولو را فریاد می‌زنند و هیچ‌گاه در بدترین شرایط هم خواهان اخراج او نمی‌شوند. با سبک خاص فوتبالش و تاکتیک‌های منحصر به فردش هواداران را عاشق خودش کرده و فراتر از یک سرمربی فوتبال به عنوان یک رهبر پرستش می‌شود.
یورگن کلوپ: کلوپ دو غول فوتبال اروپا یعنی لیورپول و دورتموند را بیدار کرد و آنها را باز به جام بردن عادت داد. دورتموند تحت هدایت او به یک تیم پرستاره تبدیل شد که با پرس‌هایش کابوس هر تیمی در اروپا به نظر می‌رسید. دورتموندی‌ها دو بار با غلبه بر بایرن‌مونیخ، قهرمان بوندس‌لیگا شدند و به فینال اروپا هم رسیدند. سپس به آنفیلد رفت و توانست حسرت 30 ساله سرخ‌ها را تمام کند و ضمن یک قهرمانی لیگ، دو بار با اختلاف تنها یک امتیاز، تیمش نایب‌قهرمان انگلیس شد. همچنین او سه بار بندرنشین‌ها را به فینال لیگ قهرمانان اروپا برد و تنها یک بار توانست آنها را قهرمان این رقابت‌ها کند. جذابیت کلوپ فقط محدود به تاکتیک‌های راه‌گشایش نبود، بلکه شخصیت و کاریزمای بالایش، عاملی جذاب برای هواداران فوتبال به حساب می‌آمد و علاوه بر سرخ‌ها، هواداران تیم‌های دیگر هم او را ستایش کردند و پس از خداحافظی‌اش از لیورپول در تابستان امسال، دلتنگ کنفرانس‌های خبری جذابش هستند.
ژوزه مورینیو: مورینیو به عنوان سرمربی چیزهای زیادی به دست آورده. او توانسته مربیان فوتبال را از افرادی فاقد تاثیر رسانه‌ای به سلبریتی‌های مشهوری تبدیل کند که مانند خوانندگان راک صحنه‌ها را به آتش می‌کشند. از وقتی در سال 2004، به عنوان قهرمان اروپا به چلسی آمد و خودش را آقای خاص معرفی کرد، هیچ‌کس نتوانست چشمانش را از او بردارد. حتی اکنون که از فوتبال اروپا فاصله گرفته و به فنرباغچه رفته است، همچنان همه چشم‌ها به او خیره شده‌اند. ممکن است ژوزه دوران اوجش را پشت سر گذاشته باشد اما قهرمانی اروپا به همراه اینتر و پورتو و کسب هشت قهرمانی لیگ در اسپانیا، ایتالیا، انگلیس و پرتغال و هدایت تیم‌های بزرگی نظیر رئال مادرید، چلسی، منچستریونایتد، اینتر و رم، قطعا او را لایق و صاحب عنوان خاص می‌کند.
سرالکس فرگوسن: در سال 1993، فرگوسن اولین قهرمانی لیگی قرمزهای اولدترافورد را پس از 26 سال به ارمغان آورد و شاید با وضع فعلی اداره تیم پس از او، 26 سال پس از خروجش از باشگاه، شاهد قهرمانی بعدی شیاطین سرخ باشیم! احاطه بالای او بر تیم و مدیریت مثال‌زدنی‌اش از عوامل موفقیت بودند. فرگوسن در 27 سال حضورش بر نیمکت منچستری‌ها، 13 قهرمانی لیگ، پنج عنوان جام حذفی و دو قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا به دست آورد و اگر فقط قهرمانی‌هایش در قرن بیست و یکم را در نظر بگیریم، مرد اسکاتلندی از بسیاری از مربیان حاضر در این لیست پرافتخارتر است. او با حضورش در اولدترافورد، دوران سلطنت لیورپولی‌ها را پایان داد و به آرامی آنها را از صحنه رقابت کنار زد. همچنین تا آخرین روز حضورش در سال 2013، با تیم‌هایی همچون آرسنال، چلسی و منچسترسیتی جنگید. اکنون جای خالی او بیش از هر زمان دیگری حس می‌شود. در 11 سال نبود فرگی، هفت مربی جدید به یونایتد آمدند و هیچ‌کدام از آن نام‌های بعضا بزرگ نتوانستند ذره‌ای از عظمت سرالکس را تکرار کنند.
کارلو آنچلوتی: آنچلوتی در کتابی که عنوانش «رهبری با آرامش» بود، به طور کامل از روش مدیریتی‌اش صحبت کرده است. او معمولا جنجال‌ساز نیست، به همه احترام می‌گذارد و هروقت با داور مسابقه مشکلی پیدا می‌کند از دستیارانش می‌خواهد تا به جای او با داور صحبت کنند. از پس این رفتارهای او می‌توان چرایی موفقیتش و کسب قهرمانی لیگ در هر پنج لیگ معتبر اروپا را متوجه شد. علاوه بر این رکورد، هیچ‌کس به اندازه او قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را تجربه نکرده است. آنچلوتی تاکنون پنج قهرمانی اروپا با مادریدی‌ها و میلانی‌ها کسب کرده و شهرتش به عنوان یک تئوریسین بزرگ بی‌دلیل نیست. کسانی که با او کار کرده‌اند، می‌دانند چه توانایی‌هایی دارند و به این دلیل پرس در سال 2021 در حالی که همه گمان می‌کردند، دوران افول کارلو آغار شده، او را به مادرید آورد تا مقطع دومی باشکوه‌تر از مقطع اول حضورش بسازد. او در طول این سه سال، دو لالیگا، دو لیگ قهرمانان اروپا، جام حذفی اسپانیا، دو سوپرجام اسپانیا و دو قهرمانی سوپرجام اروپا کسب کرده و شاید اکنون تیمش روزهای خوبی را پشت سر نمی‌گذارد اما قطعا مرد ایتالیایی روزی ناگهان فرمول موفقیت را باز کشف می‌کند و اوضاع را سامان می‌بخشد.
پپ گواردیولا: او سرمربی هر تیمی که بوده، جذابیت‌های فوتبال را رونق بخشیده. 12 قهرمانی لیگ در 14 فصل داشته و ضمن شکستن رکورد مجموع امتیازات لالیگا و لیگ برتر، رکورد سریع‌ترین قهرمانی بوندس‌لیگا را شکسته است. گواردیولا با استراحت بیگانه شده و هرگز به شاگردانش هم اجازه استراحت و خوشگذرانی نمی‌دهد. پپ هرگز به یک سیستم متکی نبوده و همواره درحال نوآوری و ارائه تاکتیک‌های جدید و تطابق تیم‌هایش با فوتبال نوین است. او مدت زمان زیادی تیمش را بدون مهاجم مرکزی روانه میدان می‌کرد اما وقتی فهمید مدیران توانایی به خدمت گرفتن ارلینگ هالند را دارند با جذب غول نروژی، سبک بازی‌اش را تغییر داد و هالند را به چهره‌ای مهم در فوتبال انگلیس تبدیل کرد. گواردیولا در سال 2023 با کسب سه‌گانه‌ای تاریخی، سیتیزن‌ها را برای اولین بار تبدیل به قهرمان اروپا کرد. او در ادامه کاری انجام داد که هیچ‌کس در طول 135 سال نتوانست رقم بزند و تیمش را برای چهارمین بار متوالی به عنوان قهرمانی لیگ برتر
انگلیس رساند.
دیدگاه تان را بنویسید