تبریز، لبریز از امید!

آریا رهنورد 

تراکتورسازی تبریز تا امروز هرگز نتوانسته قهرمانی لیگ برتر را تصاحب کند. آنها تقریبا نیمی از دوره‌های برگزاری لیگ برتر را در دسته‌های پایین‌تر سپری کردند اما پس از بازگشت به سطح اول فوتبال ایران نیز هنوز موفق به فتح لیگ نشده‌اند. قهرمانی جام حذفی، تنها افتخار این باشگاه در دهه‌های گذشته به شمار می‌رود و نزدیک‌ترین فاصله آنها با بردن لیگ نیز در دوره چهاردهم شکل گرفته است. قرمزهای تبریز تا آخرین دقایق از آخرین هفته لیگ برتر چهاردهم، بخت اول قهرمانی بودند و با زدن سه گل به نفت تهران، تنها یک نیمه با بردن جام فاصله داشتند اما پسران علیرضا منصوریان در نفت در نهایت کار را به تساوی کشاندند تا سپاهان با پیروزی در مسابقه همزمان، قهرمانی را از آن خودش کند. تیمی که قرار بود با تونی اولیویرا جام قهرمانی را بالای سر ببرد، در نهایت به جشن عجیب نایب‌قهرمانی با فریب بلندگوها رسید تا یک شب تاریخی برای این باشگاه به یک فاجعه تمام‌عیار تبدیل شود. تراکتوری‌ها دو سال بعد از آن ماجراهای باورنکردنی، با امیر قلعه‌نویی مدعی قهرمانی لیگ شدند و تا پایان نیم‌فصل اول نیز در تعقیب پرسپولیس بودند اما محرومیت باشگاه از نقل و انتقالات و با از دست دادن مهره‌هایی مثل هاشم بیک‌زاده، سجاد شهباززاده، احمد نوراللهی و امید عالیشاه دیگر نتوانستند به مسیرشان ادامه بدهند. تراکتور در لیگ برتر شانزدهم قهرمان نشد و فصل گذشته نیز، حتی نتوانست سهمیه آسیایی به دست بیاورد. دوران بدشانسی‌های آنها اما شاید بالاخره رو به پایان باشد. ورود زنوزی، شرایط چند سال گذشته تیم تبریزی را تغییر داده است. آنها دیگر به جای دورخیز برای جذب بازیکن-سربازها، به سراغ ستاره‌های بزرگ می‌روند و از هزینه کردن در بازار نقل و انتقالات هراسی ندارند. زنوزی سه کاپیتان تیم ملی را برای تیمش جذب کرده و پرهزینه‌ترین تراکتورسازی تمام تاریخ را ساخته است. با این وجود آنها فصل را چندان خوب شروع نکردند و نام بزرگی مثل جان توشاک، خیلی زود در این تیم به بن‌بست رسید. محمد تقوی نیز برخلاف همه شعارها و نمایش‌ها، در قواره هدایت یک تیم بزرگ و شناخته‌ شده نبود و خیلی زود جایش را به جرج لیکنز داد. تبریزی‌ها با سرمربی جدید، آرامش بیشتری پیدا کرده‌اند و به ویژه در یادگار امام، به هیچ حریفی رحم نمی‌کنند. دو پیروزی بزرگ در نبرد با استقلال و سپاهان در همین ورزشگاه، نشان می‌دهد که این تیم در نیم‌فصل دوم لیگ برتر به جز قهرمانی، هیچ هدف دیگری در سر ندارد.

 قرمزهای تبریز در 10 مسابقه خارج از خانه، فقط دو بار پیروز شده‌اند و  6 تساوی و دو شکست را نیز تجربه کرده‌اند. لیکنز روی نیمکت این تیم هنوز شکست نخورده و در پنج بازی به عنوان سرمربی تراکتور، 11 امتیاز تصاحب کرده است

تراکتورسازی تقریبا در همه دقایق نبرد خانگی با سپاهان، تیم برتر زمین مسابقه بود. آنها بهترین بازیکن‌شان یعنی اشکان دژاگه را برای این بازی در اختیار نداشتند اما حتی این موضوع نیز نتوانست کیفیت این تیم را تحت‌ تاثیر قرار بدهد. تراکتور بدون اشکان، حملات زیادی انجام داد و سرانجام با ضربه ایستگاهی تماشایی مهدی‌پور، قفل دروازه تیم مهمان را شکست. تلاش سپاهان برای بازگشت به بازی نیز بی‌سرانجام بود و آنتونی استوکس برای اولین بار از زمان بازگشت به فوتبال ایران پس از دوری چند هفته‌ای از تراکتورسازی، موفق به گل‌زنی شد و تیر خلاص را به طرف شاگردان ژنرال شلیک کرد. تراکتور در خانه، تیمی مهارنشدنی به نظر می‌رسد. این تیم در لیگ هجدهم تنها یک بار طعم شکست را چشیده و نتیجه را به فولاد افشین قطبی واگذار کرده است. به جز این شکست و تساوی در جدال با نساجی قائمشهر، تراکتور همه حریفان دیگرش را در یادگار با شکست بدرقه کرده است. با این وجود نوسان در دیدارهای دور از یادگار، می‌تواند تهدیدی برای رویای قهرمانی این تیم باشد. قرمزهای تبریز در 10 مسابقه خارج از خانه، فقط دو بار پیروز شده‌اند و  6 تساوی و دو شکست را نیز تجربه کرده‌اند. لیکنز روی نیمکت این تیم هنوز شکست نخورده و در پنج بازی به عنوان سرمربی تراکتور، 11 امتیاز تصاحب کرده است. به نظر می‌رسد پیروزی در خانه و تساوی در جدال‌های بیرون از خانه، تراکتور را در فاصله‌ای کاملا نزدیک به قهرمانی قرار خواهد داد. تراکتورسازی با اختلاف نسبت به پرسپولیس و استقلال، پرتماشاگرترین تیم این فصل فوتبال ایران بوده است. بخش مهمی از بار پیروزی بازی‌های گذشته با استقلال و سپاهان، روی دوش تماشاگرهای تبریزی بوده و آنها دوباره همانند اولین فصل بازگشت به سطح اول فوتبال ایران، استادیوم را برای تیم‌شان پر می‌کنند. تراکتور در یادگار، از همه مدعیان دیگر در خانه قدرتمندتر است و در مصاف با هیچ حریفی، عطوفت چندانی از خودش نشان نمی‌دهد. هر چه به پایان فصل نزدیک‌تر شویم، سکوهای یادگار بیشتر به تسخیر هوادارها درمی‌آیند و امتیاز گرفتن در این استادیوم برای رقبا سخت و سخت‌تر می‌شود.