تسلیم اسطوره

نگار رشیدی 

زمانی که خبر بازگشت مایک تایسون افسانه‌ای به رینگ بوکس منتشر شد، بسیاری از علاقه‌مندان این رشته رزمی برای دیدن دوباره اسطوره سنگین‌وزن بوکس لحظه‌شماری می‌کردند. رقابتی که در یک سوی آن تایسون 58 ساله قرار داشت و در سوی دیگر جک پاول، بازیگر و بلاگر آمریکایی که 30 سال از رقیبش کوچک‌تر است. این مبارزه ابتدا قرار بود در تاریخ 20 ژوئیه در واشنگتن برگزار شود اما به دلیل آسیب‌دیدگی تایسون به تعویق افتاد و در آرلینگتون ایالت تگزاس آمریکا برگزار شد؛ مبارزه‌ای رسمی در هشت راند که نتیجه‌اش در آمار بوکسورها لحاظ خواهد شد. با این حال قوانین این مبارزه کمی با قوانین رسمی متفاوت‌تر بود. به این ترتیب که راندها به جای سه دقیقه، دو دقیقه‌ای بودند و وزن دستکش‌ها به جای ۱۰ اونس ۱۴ اونس بود تا شدت ضربه‌ها کاهش پیدا کند. 

شاید طرفداران تایسون ترجیح می‌دادند بوکسور مورد علاقه‌شان در خداحافظی باقی بماند تا اینکه مقابل کسی شکست بخورد که تنها چهار سال از حضورش در بوکس حرفه‌ای می‌گذرد. هوادارانی که خاطرات پیروزی‌های قدرتمندانه و یک‌طرفه تایسون را در ذهن دارند و حالا شاهد شکست کسی بودند که عادت نداشت دستش به عنوان فرد برنده بالا نرود. تایسون در کارنامه خود 50 برد دارد که 44 بردش را با ناک‌اوت به دست آورده است. او در دوران بوکس حرفه‌ای‌اش تنها 6 بار شکست خورده بود که این عدد در آخرین مسابقه رسمی‌اش مقابل جک پاول به عدد هفت رسید. تایسون در سال 2005 برای اولین بار در یک مبارزه رسمی وارد رینگ بوکس شد. او از همان ابتدا به یک بوکسور بی‌رقیب تبدیل شد و نامش را در تاریخ بوکس جهان جاودانه کرد. او جوان‌ترین قهرمان سنگین‌وزن جهان شده، 6 بار از عنوان قهرمانی‌ جهانش دفاع کرده و نامش در کتاب رکوردهای گینس ثبت شده است.  اما تمام این خاطرات خوش در راند اول مبارزه با پاول، محو شد. درنهایت هم این پاول بود که با تصمیم متفق‌القول داوران (80-72، 79-73 و 79-73) مقابل اسطوره بوکس در بازگشت بزرگش پیروز شد. پیروزی‌ای که آنطور که باید به دل تماشاگران ننشست. در یک مبارزه رسمی، تماشاگر انتظار دارد نبرد دو مبارز را برای پیروزی ببیند اما بیشتر این مبارزه بدون اقدام واقعی دنبال شد. به نحوی که بیشتر ضربه‌ها جایی خارج از بدن رقیب فرود آمد و برخی ضربه‌های دقیق‌تر پاول هم برای توجیه داوران برای کسب امتیاز زده می‌شد. درواقع تایسون با وجود اینکه از نظر سنی در شرایط بسیار متفاوتی با رقیبش قرار داشت، آنطور که انتظار می‌رفت مبارزه نکرد و به نظر می‌رسید تمام راندها اجراکننده یک سناریوی از پیش نوشته شده بود. به عنوان مثال در راند پنجم تنها چهار ضربه بین دو بوکسور رد و بدل شد! 

شاید هر دو طرف مبارزه به ارائه یک نمایش فکر می‌کردند که خروجی مالی خوبی برای‌شان داشت. در پایان این مبارزه 40 میلیون دلار به بلاگر آمریکایی رسید و تایسون نیز 20 میلیون دلار به جیب زد. رقمی که برای تایسون میلیاردر شاید قابل توجه نباشد اما واقعیت این است که او پس از پایان کارش، پول زیادی را بیهوده خرج کرد، بنابراین چنین مبلغی حتی برای او نیز مهم است. آخرین باری که تایسون از بوکس به سود رسید، در سال 2020 و یک مبارزه نمایشی مقابل روی جونز جونیور بود که یک میلیون یورو برایش درآمد داشت. حالا این 20 میلیون دلار تقریبا برابر با مبلغی است که زمانی به عنوان قهرمان سنگین‌وزن می‌گرفت. به عنوان مثال، در مبارزه افسانه‌ای‌اش با اوندر هالیفیلد، 30 میلیون دلار دریافت کرد که 10 میلیون دلار بیشتر از این بار بود. چه به خاطر پول باشد یا نه، مبلغ این رویداد برای هر دو 

رکورد خواهد بود.

حتی برای جیک پاول که از راه بلاگری سالانه بیش از 20 میلیون دلار از شبکه‌های مختلف اینترنتی درآمد دارد، حضور در این مبارزه قابل توجه بود. او در آخرین مبارزه‌اش مقابل مایک پری هفت میلیون دلار به دست آورد و با پیروزی مقابل تایسون، تقریبا 6 برابر بیشتر از آنچه در آن مبارزه کسب کرده بود، دریافت کرد. در هر حال فارغ از مبارزه برنامه‌ریزی‌شده و جایزه مالی، شایستگی برای تایسون بود که در وضعیت بهتری نسبت به زمانی که 19 سال پیش بازنشسته شد، قرار داشت. 

خارج از رینگ بوکس اما این مبارزه به ضرر یک ورزشکار بزرگ دیگر تمام شد. شکیل اونیل، اسطوره بسکتبال جهان و آمریکا که در دوران بازنشستگی به سر می‌برد، روی پیروزی مایک تایسون مقابل جک پاول، یک میلیون دلار شرط‌بندی کرده بود که با توجه به باخت تایسون در این مبارزه، این اسطوره NBA که از نزدیک مبارزه را تماشا کرد، ضرر یک میلیون دلاری را متحمل شد. اونیل قرار بود با پیروزی در این شرط‌بندی برای همسرش هدیه‌ای ویژه بخرد اما معادلات آنطور که تصور می‌کرد، برایش پیش نرفت. تایسون از نظر جثه بسیار کوتاه‌تر از اونیل است اما اونیل که به «غول» معروف است عنوان کرده:«تنها کسی که از دیدنش وحشت‌زده می‌شوم مایک تایسون است. من به او علاقه دارم و با دیدن مبارزه‌هایش بزرگ شده‌ام.»