حرکت لاک‌پشتی

نازنین دشتی 

بعد از اینکه تیم ملی ایران از جام ملت‌های آسیا حذف شد، امیر قلعه‌نویی وعده داد که تا جام جهانی 2026 تغییر نسل و تحول 50 درصدی در ترکیب تیم ملی را در دستور کار قرار بدهد. از آن زمان تا بازی مقابل امارات در انتخابی جام جهانی 2026، تیم ملی در 6 مسابقه به زمین رفته و در این مدت قلعه‌نویی کم و بیش در مسیر وعده‌ای که داده بود حرکت کرد. او تغییرات خود را با کنار گذاشتن یک نام بزرگ آغاز کرد؛ تصمیمی که البته نمی‌توان به طور قطع مهر تاییدی روی آن زد. قلعه‌نویی قلم قرمز روی نام رامین رضاییانی کشید که این روزها جزو آماده‌ترین بازیکنان لیگ برتر ایران است. کنار گذاشتن رضاییان برای قلعه‌نویی بدون تبعات هم نبوده اما از آنجایی که تیمش تا به اینجا نتیجه گرفته، انتقادات آنقدرها هم متوجه سرمربی تیم ملی نشده است.  به جز رضاییان اما تغییرات در سایر پست‌ها خیلی زیرپوستی در حال انجام است که در ادامه به آن می‌پردازیم.  

بیرانوند شماره یک ماند

علیرضا بیرانوند سال‌هاست که به عنوان مرد شماره یک تیم ملی ایران شناخته می‌شود. با این حال در 6 مسابقه اخیر تیم ملی، کادر فنی نگاهی چرخشی به سه دروازه‌بان ایرانی یعنی بیرانوند، حسین حسینی و پیام نیازمند داشت و همه آنها را در چارچوب برد. اما باز هم این بیرانوند بود که پیراهن شماره یک تیم ملی را به دست آورد و در سه بازی آخر درون دروازه ایستاد. رکورددار کلین‌شیت تاریخ تیم ملی هم با مهار 10 شوت در هر سه مسابقه دروازه‎‌اش را بسته نگه ‌داشته تا انتقادات به ضعف دفاعی ایران فعلا فراموش شود. 

بحران برای جایگزین رامین 

همان‌طور که عنوان شد کنار گذاشتن رامین رضاییان به یکی از پرچالش‌ترین تصمیم‌های کادر فنی تبدیل شد. قلعه‌نویی بازیکنی را از تیم کنار گذاشته که در 34 سالگی یکی از مهره‌های مهم و موثر استقلال است و فصل قبل هم نقشی ویژه در موفقیت‌های سپاهان داشت. به این ترتیب انتخاب جایگزین برای او، یکی از مهم‌ترین تصمیماتی است که کادر فنی با آن روبه‌رو شده است. قلعه‌نویی و همکارانش هنوز نتوانسته‌اند از بین سعادت حردانی و آریا یوسفی به نتیجه برسند که کدام‌یک گزینه بهتری برای سمت راست خط دفاع است. 

قلعه‌نویی در این 6 بازی، در هیچ دو بازی متوالی به یک دفاع راست بازی نداده است تا نشان دهد در این پست هنوز به اطمینان خاطر نرسیده است. مدافعان راست او به ترتیب حردانی، رضاییان، یوسفی، حردانی، یوسفی و دوباره حردانی بوده است. حردانی در همان اولین بازی‌اش پاس گل داده بود اما بعد از آن هیچ‌کدام از این دو بازیکن نتوانستند درخششی داشته باشند که کادر فنی را برای حضورشان در ترکیب اصلی به قطعیت برسانند.

قلعه‌نویی در حالی وعده تحول داده است که قلب دفاع همچنان در اختیار زوج شجاع خلیل‌زاده و کنعانی‌زادگان است؛ دو مدافع میانی با سن بالا. محمدامین حزباوی هم در نیمی از مسابقات به ترکیب اصلی اضافه شد اما هر بار پس از هر اشتباه، دوباره به نیمکت برگشت. در سمت چپ خط دفاعی، همچنان میلاد محمدی گزینه اول تیم ملی است. او فقط برای یک بازی جایش را به ابوالفضل جلالی داد اما خیلی زود به ترکیب اصلی برگشت. 

پست دائم سامان

سامان قدوس با کیفیتی که دارد حتی اگر تیم هم نداشته باشد، خطری جایگاهش را در تیم ملی تهدید نمی‌کند. اینکه سامان به عنوان یکی از دو هافبک میانی به میدان برود یا پشت مهاجم بازی کند، بستگی به تیم مقابل و استراتژی کادر فنی دارد. با این حال قلعه‌نویی سعی کرده پس از جام ملت‌ها یک رقیب جدی در پست هافبک میانی انتخاب کند. این رقیب امید نورافکن نام دارد که روزهای درخشانی را در لیگ سپری کرده و در سه بازی آخر تیم ملی هم در ترکیب اصلی حضور داشته است. در این مدت هیچ بازیکنی به اندازه نورافکن در تیم ملی شوت نزده که حاصل آن، یک گل ریباند طارمی و یک ضربه به تیر دروازه قرقیزستان بوده است. قلعه‌نویی در این پست دو بار هم به محمد قربانی، لژیونر جوان تیم ملی در ترکیب اصلی فرصت بازی داد. 

سردار و طارمی در دایره امن

اگر محرومیت یا مصدومیتی در کار نباشد، خط حمله تیم ملی با حضور سردار آزمون و مهدی طارمی شکل می‌گیرد. البته قلعه‌نویی در این مدت برای دقایقی به شهریار مغانلو، جواد آقایی‌پور، اللهیار صیادمنش و محمدرضا آزادی بازی داده ولی این بازیکنان هنوز تهدیدی برای دو ستاره خط حمله ایران نیستند.

در سمت چپ اما مهدی قایدی همچنان ستاره مورد اعتماد قلعه‌نویی است و تنها در دو بازی که نبوده ترابی و محبی به جایش به زمین رفته‌اند. به این ترتیب رقابت اصلی در سمت راست خط حمله وجود دارد. جایی که علیرضا جهانبخش و علی قلی‌زاده به میدان می‌روند و محمد محبی هم که در دو بازی از 6 بازی اخیر به میدان رفته‌، می‌تواند به این رقابت‌ اضافه شود.