از بوسه بر لوگوی سرخ‌ها تا جانفشانی برای آبی‌ها
مصائب رامین و لوگوبوسی
سعید طالبی چابک
رفتن بازیکنان فوتبال به تیم رقیب اتفاقی است که در دنیای فوتبال همواره در حال رقم خوردن است. به عنوان مثال فیگو در زمان حضورش در بارسلونا به یکی از بهترین بازیکنان جهان در آن سال‌ها تبدیل شده بود و بعد از پیوستنش به باشگاه رئال مادرید تبدیل به منزجرکننده‌ترین و تنفرآمیزترین بازیکن تاریخ باشگاه بارسلونا شد. با حضور او در باشگاه رئال مادرید بود که پنج فصل درخشان وی در باشگاه بارسلونا به صلیب کشیده شد و هواداران این تیم با پرتاب انواع و اقسام اجسامی مانند سر خوک هنگام زدن ضربه کرنر توسط فیگو و آتش زدن لباس و عکس‌های او در پیراهن رئال مادرید انزجار خود را از این بازیکن نشان دادند.
در ایران هم از این دست بازیکنان هستند. بازیکنانی که ناگهان سر از تیم رقیب درآوردند و نفرت هواداران قبلی را برای همیشه به جان خریدند. یکی از این انتقالات پرسروصدا هم به تازگی اتفاق افتاده است. جایی که سرانجام بمب نقل‌وانتقالاتی ترکید و رامین رضاییان که سابقه درخشش با پیراهن پرسپولیس را داشت، به دیگر قطب سنتی پایتخت یعنی استقلال پیوست. تاکنون بازیکنان زیادی بین دو تیم جابه‌جا شده‌اند ولی تا پیش از این فقط هشت بازیکن با سابقه گلزنی در دربی به تیم رقیب پیوسته بودند.
در تاریخ دربی هفت بار بازیکنانی که برای پرسپولیس در دربی گل زدند، به استقلال رفتند و دو بار هم گلزنان استقلال در دربی بعدا پیراهن پرسپولیس پوشیدند که غلامرضا فتح‌آبادی نام مشترک این فهرست است. از هفت بازیکنی که پس از گلزنی در دربی برای پرسپولیس به استقلال رفتند، تنها دو بازیکن در استقلال هم موفق به گلزنی شدند. شاهرخ بیانی در اوایل دهه ۶۰ مهره درخشان میانه میدان استقلال بود ولی در دربی گل نزده بود. این بازیکن در سال ۱۳۶۵ برای پرسپولیس توپ زد و دو گل برای این تیم در دربی به‌ثمر رساند. بیانی پس از آنکه چند صباحی در کشورهای عربی بازی کرد، به استقلال بازگشت و در جام باشگاه‌های تهران سال ۱۳۶۹ از روی نقطه پنالتی برای این تیم گل زد.
رامین رضاییان که از وقتی به پرسپولیس پیوست و در رفت و برگشت‌هایش درباره عشق به پرسپولیس و هوادار و علاقه کودکی و جوانی و خانوادگی به پرسپولیس بارها شوآف کرده، حالا در آستانه 34 سالگی در موقعیتی قرار گرفته که باور هوادار به حرف‌ها و لوگوبوسی‌ها و دستمال و پارچه‌رنگی به دست بستن‌ها را خدشه‌دار می‌کند
مهدی هاشمی‌نسب هم پس از آنکه درخشش بی‌نظیر در پرسپولیس داشت و چهار گل برای این تیم در دربی زد، در جنجالی‌ترین نقل‌وانتقال تاریخ به استقلال رفت و در دربی سال ۷۹ دروازه تیم سابقش را باز کرد. هاشمی‌نسب از آن دست بازیکنانی است که هنوز هم خشم هواداران پرسپولیس را پشت سر خود می‌بیند. او فصل گذشته به عنوان دستیار به استقلال پیوست و حضورش روی نیمکت هم باعث نشد که خشم سال‌های دور فروکش کند و بارها شاهد حواشی در این باره بودیم. پنج بازیکن دیگر اما نتوانستند این تجربه را در تیم مقابل تکرار کنند. علی نیکبخت‌واحدی در دربی برای پرسپولیس گل زد و بعدها به استقلال بازگشت که بازگشت موفقیت‌آمیزی نبود.
پرسپولیس، استقلال و سپاهان سه تیم پرافتخار تاریخ لیگ برتر هستند و رامین رضاییان هفتمین بازیکنی است که سابقه بازی برای هر سه تیم را دارند. از این جمع محمدرضا مهدوی و داوود سیدعباسی تنها بازیکن‌هایی هستند که با هیچ‌کدام از این سه تیم به قهرمانی نرسیدند و چهار بازیکن دیگر یعنی مهدی سیدصالحی، مسعود ریگی، فرزاد حاتمی و الونگ‌الونگ حداقل یک قهرمانی در لیگ برتر کسب کردند. رامین رضاییان 2.5 فصل برای پرسپولیس و دو فصل برای سپاهان بازی کرد و قهرمانی در لیگ برتر را به دست نیاورد. پرسپولیس در شرایطی در لیگ شانزدهم قهرمان شد که برانکو ایوانکوویچ رامین رضاییان را از این تیم کنار گذاشت. رضاییان در تمام این فصول در تیمی که مدعی قهرمانی بود، حضور داشت و حالا امیدوار است در تیم جدید خود برای اولین بار طعم قهرمانی لیگ را بچشد.
رضاییان که از وقتی به پرسپولیس پیوست و در رفت و برگشت‌هایش درباره عشق به پرسپولیس و هوادار و علاقه کودکی و جوانی و خانوادگی به پرسپولیس بارها شوآف کرده، حالا در آستانه 34 سالگی در موقعیتی قرار گرفته که ناقض بسیاری از مصاحبه‌ها و پست و استوری‌هایش در فضای مجازی است. موقعیتی که باور هوادار به حرف‌ها و لوگوبوسی‌ها و دستمال و پارچه‌رنگی به دست بستن‌ها را خدشه‌دار می‌کند. اساسا هر شوآفی، وقتی که پشت پرده‌ها رو می‌شود، در بهترین حالتش فاقد جذابیت و کشش است و در فوتبال و جایی که پای هوادار وسط باشد، مشمئزکننده هم خواهد بود.
در فوتبال حرفه‌ای بارها رخ داده که بازیکن‌ها بین دو تیم رقیب، با واسطه جابه‌جا شوند یا حتی مثل فیگو مستقیم به دل چنین انتقال پر سرو صدایی بزنند اما چیزی که در خصوص یاغی‌های لیگ کشورمان آزاردهنده است، شوآف هواداری و دلباختگی است. این بازیکنان که به مسائلی ورای از هواداری و عشق به تیم توجه نشان می‌دهند، بهتر است عملکردی خنثی در تیم‌های خود داشته باشند که در طول دوران ورزش خود پیراهن هر باشگاهی را به تن کردند، رفتارهای‌شان در چارچوب شوآف
قرار نگیرد.
دیدگاه تان را بنویسید