تمرکز روی برنامه طولانی‌مدت یا موقعیت بهتر؟ مربیان ایرانی و مساله تعهد!
جدایی مارتینز از فولاد، دیگر تقریبا قطعی شده است. شکست تلخ این هفته در خانه روبه‌روی گل‌گهر، نشان می‌دهد که این مربی در قواره‌های هدایت فولاد نیست. او البته قدم‌های خوبی مثل جوانگرایی در اهواز برداشته اما به طور کلی کاریزمای لازم برای هدایت تیم در چنین شرایطی را ندارد. در روزهای گذشته از یحیی گل‌محمدی به عنوان گزینه جانشینی این مربی نام برده می‌شد اما ظاهرا مذاکره‌های یحیی با مدیران فولاد نتیجه‌ای نداشته و قرار نیست سرمربی سابق پرسپولیس، روی نیمکت تیمی بنشیند که زمانی در آن به میدان می‌رفت. گزینه بعدی باشگاه فولاد، محمد ربیعی است. چهره‌ای که ظاهرا به اهوازی‌ها چراغ سبز نشان داده و مشکلی برای پیوستن به این تیم ندارد. آیا این اتفاق ظرف روزهای آینده رخ خواهد داد؟ همه چیز به تصمیم نهایی فولاد و البته ربیعی بستگی دارد. البته که این مربی تحت قرارداد با ذوب آهن است و باید دید که نحوه بستن این قرارداد چطور بوده است. آیا این احتمال وجود دارد که ربیعی بدون نیاز به رضایت باشگاه، تیمش را به مقصد فولاد ترک کند؟
از زاویه خود ربیعی، این تصمیم عجیبی به نظر می‌رسد. او با چه هدفی به ذوب ملحق شده که حالا با اولین پیشنهاد به دنبال جدایی می‌رود؟ به طور کلی مربیان فوتبال ایران هنوز مفهوم تعهد را به خوبی درک نکرده‌اند. همین چند هفته قبل بود که سعید دقیقی به محض دریافت یک پیشنهاد مالی خوب از مس رفسنجان، راهی این تیم شد و نامه خداحافظی‌اش از شمس‌آذر را هم نوشت. با این وجود، او به سرعت متوجه وضعیت وخیم مالی مس شد و از این تیم فاصله گرفت تا دوباره به شمس‌آذر برگردد. اگر این اتفاق در هر کشور دیگری رخ می‌داد، باشگاه اول مربی دیگر اجازه بازگشت او را صادر نمی‌کرد اما شمس‌آذری‌ها به سرعت خواهان بازگشت دقیقی به تیم‌شان شدند و مشکلی با تصمیم او نداشتند. سوال بزرگ اینجاست که چرا یک مربی، باید به همین سرعت تعهدش به یک پروژه را زیر سوال ببرد؟ مگر آن مربی با یک هدف‌گذاری دور و دراز و یک برنامه طولانی به آن باشگاه ملحق نشده است؟ این هدف چقدر برای ربیعی اهمیت دارد که به سرعت و با اولین پیشنهاد به آن پشت پا می‌زند؟
این ماجرا فقط شامل حال چند مربی خاص نمی‌شود. در فوتبال ایران گروهی از مربی‌ها همیشه منتظرند تا به سرعت تیم‌شان را ترک کنند و یک پیشنهاد بهتر را بپذیرند. ربیعی و دقیقی هم به همین دسته تعلق دارند. شاید رفتن به فولاد، یک پیشرفت برای سرمربی ذوب تلقی شود اما چه تضمینی وجود دارد که او با یک پیشنهاد بهتر، در زمانی کم‌تر از یک سال فولاد را هم به حال خودش رها نکند؟ ذوب طبیعتا در صورت جدایی این مربی برای انتخاب جایگزین او در ادامه فصل با مشکل روبه‌رو خواهد شد. تصمیمی که ربیعی در نهایت می‌گیرد، میزان تعهد او در قامت یک سرمربی را نشان می‌دهد. آیا او در اولین زمان ممکن، راهی برای ترک ذوب را جست‌وجو خواهد کرد؟
دیدگاه تان را بنویسید