نفر به نفر با ستاره‌های تیم ملی روبه‌روی ژاپن
سامورایی‌تر از سامورایی!
تیم ملی تا قبل از رسیدن به گل دوم در بازی بزرگ با ژاپن، حتی یک تعویض هم نداشت. امیر قلعه‌نویی از نمایش شاگردانش در نیمه دوم راضی به نظر می‌رسید و انگار تصمیم گرفته بود در صورت کشیده شدن بازی به وقت اضافه، ناگهان بخش زیادی از ترکیبش را تغییر بدهد. هر ۱۱ بازیکن ایران در این بازی، بی‌نقص ظاهر شدند. مهره‌هایی که بعد از یک بازی سنگین و پرفشار روبه‌روی سوریه، نمایشی فراتر از حد انتظار مقابل ژاپن داشتند و با یک بازی کاملا برتر، حریف را از تورنمنت کنار زدند.
آریا رهنورد
علیرضا بیرانوند؛
یک روز عجیب
بازی با سامورایی‌ها برای بیرو به عجیب‌ترین شکل ممکن سپری شد. علیرضا در همان نیمه اول در تلاش برای جلوگیری از گل موریتا شکست خورد. او سعی کرد تکل بزند و جلوی حرکت توپ را بگیرد اما در نهایت نتوانست این کار را انجام بدهد و توپ وارد دروازه ایران شد. این می‌توانست شروع یک کابوس برای بیرو باشد اما در نهایت همه چیز برای این سنگربان خوب پیش رفت. علیرضا تقریبا در سراسر نیمه دوم بازی بی‌کار بود و اصلا با مشکلی روبه‌رو نشد. ژاپن در نیمه دوم بازی عملا هیچ موقعیتی روی دروازه ایران نساخت و تنها یک بار با یک ضربه سر، خطر ایجاد کرد که آن توپ هم در نهایت وارد دروازه تیم ملی نشد.
رامین رضاییان؛
کم‌نفوذتر از همیشه
مسئولیت رامین در این بازی نسبت به بازی‌های قبلی متفاوت بود. او به اندازه گذشته نفوذ نمی‌کرد اما به خصوص در نیمه دوم، نقش موثری در راه انداختن تیم ملی داشت. رامین هم نمایش بسیار کم‌اشتباهی را سپری کرد و یکی از وزنه‌های مهم تیم ملی در مسیر بردن این بازی حساس به شمار می‌رفت. او همچنان از لحاظ بدنی، به شدت آماده به نظر می‌رسد و به خوبی در ترکیب تیم ملی، به وظایفش عمل می‌کند. رامین بعد از بازی نیز به شکل واضحی احساساتی شده بود و در وضعیت خاصی قرار داشت.
شجاع خلیل‌زاده؛
نامطمئن و در نهایت مطمئن
شجاع روی صحنه رقم خوردن گل اول تیم ملی، عملکرد درخشانی نداشت. او توپ را لو داد و همین لو رفتن توپ، ایران را با دردسر روبه‌رو کرد. با این وجود در سایر دقایق بازی و به خصوص روی دوئل‌های هوایی، خلیل‌زاده یکی از مهره‌های موثر ایران در این جدال به شمار می‌رفت. شجاع در این بازی چهار دوئل هوایی موفق داشت. 80 درصد پاس‌های این بازیکن نیز در این بازی به مقصد رسیدند.
حسین کنعانی؛
شاهکار به سبک حسین
پنالتی گرفتن از بازیکنی مثل مهدی طارمی بعید نیست اما وقتی یک دفاع وسط این‌چنین به قلب دفاع حریف می‌زند و برای تیم پنالتی می‌گیرد، کار فوق‌العاده‌ای انجام داده است. حسین کنعانی در حساس‌ترین لحظه‌های بازی، به درون محوطه جریمه حریف زد و توانست یک پنالتی بسیار مهم برای تیم ملی بگیرد. همین صحنه در نهایت به گل تبدیل شد و ایران توانست مسابقه را به سود خودش تمام کند. این شاید بهترین لحظه از دوران فوتبالی حسین کنعانی در لباس تیم ملی ایران بود. لحظه‌ای که برای همیشه از او در ذهن‌ها باقی خواهد ماند. شاید گرفتن این پنالتی، حسین را از همه کابوس‌های قبلی‌اش در ترکیب تیم ملی و همه آن مصاحبه‌های جنجالی و حواشی بزرگ عبور بدهد. این یک شروع دوباره برای این بازیکن در تیم ملی است.
میلاد محمدی؛
آرام آرام راه افتاد
مدافع چپ ثابت تیم ملی در دقایق ابتدایی مسابقه با ژاپن، عملکرد خوبی نداشت و حتی به نظر می‌رسید روی صحنه رقم خوردن گل اول ژاپن، به خوبی پوشش نداده و وظایف دفاعی درستی نداشته اما به مرور زمان، راه افتاد و نمایش بهتری را در زمین مسابقه پیاده کرد. میلاد آنقدر تجربه دارد که دیگر به سادگی روبه‌روی حریف مرتکب اشتباه نشود. او یک نمایش خوب دیگر را در این مسابقه پشت سر گذاشت.
اما بهترین بازیکن ایران در این مسابقه بدون شک سردار آزمون بود. یک رهبر واقعی برای خط حمله که در غیاب طارمی، خودی نشان داد. همه نفرات تیم ملی در این نبرد، درخشان بودند و سردار درخشان‌ترین‌شان به حساب می‌آمد
سعید عزت‌اللهی؛
دونده در مرکز
دوندگی در مرکز زمین، یکی از مشکلات تیم ملی در بازی‌های گذشته به شمار می‌رفت اما سعید عزت روبه‌روی سامورایی‌ها، دوندگی قابل توجهی داشت. او به خوبی توانست برای تیم نقش یک بازیکن موثر را ایفا کند. ایران در مرکز زمین بدون این دوندگی بی‌امان دوام نمی‌آورد. سعید با این تلاش خستگی‌ناپذیر و یک نمایش بسیار خوب در مرکز زمین، تیم ملی را برنده این بازی کرد. ستاره خط میانی ایران دوباره نشان داد که همیشه در حساس‌ترین لحظه‌ها، به کمک تیم می‌آید و تاثیر قابل توجهی در بازی این تیم ایفا می‌کند.
امید ابراهیمی؛
جنگجویی برای 90 دقیقه
اضافه شدن امید به ترکیب اصلی تیم ملی، یک تفاوت بزرگ در ترکیب ایران ایجاد کرد. امید با جنگجویی قابل توجه، تا آخرین ثانیه مشغول ارائه یک عملکرد آرمانی بود. ابراهیمی مسن‌ترین بازیکن تیم ملی و یکی از مسن‌ترین مهره‌های این دوره جام است اما این سن و سال، اصلا در ساق‌های او دیده نمی‌شود. چراکه امید، با تعصب و غروری که دارد می‌تواند به تیم ملی ایران کمک کند. تیم ملی دقیقا این فاکتور را در مرکز زمین کم داشت. اینکه یک بازیکن بتواند با قدرت بالا این‌چنین نبردهای فیزیکی را در مرکز زمین ببرد، اتفاق بسیار مثبتی به نظر می‌رسد. احتمالا از این به بعد امید در ترکیب اصلی تیم ملی باقی خواهد ماند.
علیرضا جهانبخش؛
یک کاپیتان واقعی
در غیاب حاج‌صفی، علیرضا جهانبخش کاپیتان تیم ملی بود و در این بازی به خوبی مسئولیت‌های یک کاپیتان را در زمین انجام داد. علیرضا روی صحنه گل اول ایران نیز بسیار موثر نشان داد. این جهانبخش بود که توپ را به سردار رساند تا او بتواند به محبی پاس گل بدهد. علیرضا در این بازی اما یک کار بسیار بزرگ دیگر هم انجام داد. او پشت ضربه پنالتی قرار گرفت و تیر خلاص را به ژاپن زد. پنالتی زدن در آخرین ثانیه‌های یک بازی حساس، اصلا کار ساده‌ای نیست اما علیرضا با تمرکزی آهنین پشت این توپ قرار گرفت و آخرین ضربه را محکم‌تر زد تا ایران را به مرحله بعدی این رقابت‌ها ببرد.
در غیاب حاج‌صفی، علیرضا جهانبخش کاپیتان بود و به خوبی مسئولیت‌های یک کاپیتان را در زمین انجام داد. پنالتی زدن در آخرین ثانیه‌های یک بازی حساس، اصلا کار ساده‌ای نیست اما علیرضا با تمرکزی آهنین پشت این توپ قرار گرفت و آخرین ضربه را محکم‌تر زد تا ایران را به مرحله بعدی این رقابت‌ها ببرد
سامان قدوس؛
طعم خوش آزادی
غیبت مهدی طارمی، به سامان کمک کرد تا از پست قبلی‌اش در تیم جدا شود و این بار در پست اصلی‌اش یعنی پست پشت مهاجم قرار بگیرد. سامان در این بازی هم نمایش بسیار خوبی داشت. او در نیمه اول صاحب یک فرصت خوب برای گلزنی شد اما از ضربه به درستی استفاده نکرد. در نیمه دوم هم قدوس یکی از وزنه‌های ترکیب تیم ملی بود. ابتدا قرار بود او ضربه پنالتی را به طرف دروازه حریف بزند اما در نهایت جهانبخش، پشت توپ قرار گرفت و کار حریف را تمام کرد.
محمد محبی؛
گل زدن در لحظه سرنوشت
محبی برای اولین بار در این تورنمنت، در یک بازی از جام ملت‌ها فیکس شد. او بازی قبلی روبه‌روی سوریه را به عنوان مهره تعویضی پشت سر گذاشته بود اما نمایش خوبی مقابل این حریف نداشت. حالا اما محبی کار بزرگ‌تری انجام داد و توانست در یک شرایط بسیار حساس، دروازه ژاپن را باز کند. او اگر کمی دقت بیشتری به خرج می‌داد، حتی می‌توانست با یک ضربه سر گل دوم را به حریف بزند.
سردار آزمون؛
رهبری برای خط حمله
اما بهترین بازیکن ایران در این مسابقه بدون شک سردار آزمون بود. یک رهبر واقعی برای خط حمله که در غیاب طارمی، خودی نشان داد. سردار با یک پاس فوق‌العاده، گل اول بازی را ساخت تا همه چیز به تساوی کشیده شود. او یک گل فردی فوق‌العاده هم زد که به خاطر چند میلی‌متر آفساید اعلام شد. یک بدشانسی بزرگ برای یک بازیکن بزرگ. با این حال سردار به درخشیدن ادامه داد و در نهایت تا آخرین لحظه در تیم ملی در قامت یک ستاره ظاهر شد. همه نفرات تیم ملی در این نبرد، درخشان بودند و سردار درخشان‌ترین‌شان به حساب می‌آمد.
دیدگاه تان را بنویسید