کادر فنی تیم ملی و یک سیاست خاص
انتقاد ممنوع!
آریا رهنورد
نمایش تیم ملی در دومین مسابقه جام ملت‌ها، نمایش درخشانی نبود. همزمان با این نمایش نه‌چندان خوب، انتقادهایی نیز از تیم ملی مطرح شد اما سیاست کادر فنی برابر این انتقادها چه بود؟ امیر قلعه‌نویی، دستیارها و حتی بازیکنان تیم ملی باور داشتند که ایران بسیار خوب بازی کرده و فقط چند موقعیت را از دست داده است. آیا با چنین برخوردی، می‌توان به آینده تیم ملی ایران در جام ملت‌های آسیا امید زیادی داشت؟ همه چیز در این مورد کاملا پیچیده به نظر می‌رسد.
هشت سال انتقاد نبود؟
اولین مساله امیر قلعه‌نویی در پاسخ به انتقادها، این بود که چرا در هشت سال دوران حضور کی‌روش در تیم ملی تا این اندازه انتقاد از آن مربی وجود نداشته است؟ این در حالی است که خود ژنرال از منتقدان سرسخت کی‌روش به شمار می‌رفت و بارها علیه او صحبت کرد. چطور امیر به عنوان یک مربی لیگ برتری می‌توانست از کی‌روش انتقاد کند اما حالا هیچ‌کس نباید او و تیمش را به باد نقد بگیرد؟ دوران کی‌روش، دوران پرفراز و نشیبی برای تیم ملی به شمار می‌رفت. گاهی این تیم با نتایج فوق‌العاده‌ای که می‌گرفت شناخته می‌شد و گاهی به خاطر دفاع مطلق در مظان نقد بود. اتفاقا تیم کی‌روش منتقدان بسیار زیادی داشت و سیاست این مربی هم تاختن به همین منتقدها با همه وجود بود. پس این فرضیه که تیم ملی در یک دهه اخیر هیچ نقدی را در اطراف خودش ندیده، باور کاملا اشتباهی به نظر می‌رسد و اصلا نباید به آن فکر کرد.
این نمایش، خوب بود؟
آیا ادعای امیر قلعه‌نویی در مورد خوب بودن نمایش تیم ملی، محلی از اعراب داشت؟ آیا واقعا تیم ملی در این نبرد خوب بازی کرد؟ امیر معتقد است که ایران موقعیت‌های زیادی ساخته اما از این موقعیت‌ها استفاده نکرده؛ ولی این فرضیه اصلا درست به نظر نمی‌رسد. تیم ملی از هیچ حیثی در این بازی خوب نبود و از نظر آماری، کاملا ضعیف‌تر از نبرد قبلی ظاهر شد. از لحاظ رد و بدل کردن پاس هم تیم ملی، مشکلات زیادی داشت و اصلا نمی‌توانست بازی را به خوبی به جریان بیندازد. این مشکلی است که باید در بازی‌های بعدی برطرف شود. اگر واقعا باور داریم که در این بازی خوب بازی کرده‌ایم، پس قرار نیست این روند تغییر کند و در بازی‌های بعدی نیز در روی همین پاشنه خواهد چرخید. در نتیجه این اظهارنظرها کار را برای تیم ملی دشوارتر از قبل خواهند کرد.
اولین مساله امیر قلعه‌نویی در پاسخ به انتقادها، این بود که چرا در هشت سال دوران حضور کی‌روش در تیم ملی تا این اندازه انتقاد از آن مربی وجود نداشته است؟ اتفاقا تیم کی‌روش منتقدان بسیار زیادی داشت و سیاست این مربی هم تاختن به همین منتقدها با همه وجود بود
تغییرات ضروری نیست!
معمولا چه تیم‌هایی در یک تورنمنت موفق‌تر هستند؟ تیم‌هایی که مدام ترکیب‌شان را در طول جام عوض می‌کنند یا تیم‌هایی که با یک ترکیب ثابت در یک جام به میدان می‌روند؟ تجربه نشان می‌دهد هر تیمی که با ترکیب ثابت در یک رقابت شرکت کرده، تیم موفق‌تری بوده است. پس بد نیست امیر قلعه‌نویی نیز به ترکیب ثابت تیمش دست نزند. او در جام ملت‌های 2007 هم بارها این کار را انجام داد و از آن نتیجه‌ای نگرفت. رقابت در بین نفرات یک تیم رقابت خوبی است و باعث پیشرفت می‌شود اما نفرات اصلی باید با اعتماد به نفس بیشتری بازی کنند. هیچ بازیکنی نباید احساس کند که با اولین اشتباه ممکن است از ترکیب جدا شود. این احساس همین حالا در تیم قلعه‌نویی وجود دارد و باید دیر یا زود از بین برود. در نتیجه این نگرانی در اطراف تیم احساس می‌شود که تغییر مداوم در نهایت به کار لطمه خواهد زد.
ستاره‌هایی که فوقستاره نیستند
اگر تعارف را کنار بگذاریم، باید بپذیریم که بخش مهمی از بار قهرمانی تیم ملی در آسیا روی دوش بازیکنانی با تجربه بین‌المللی است. با این حال، این نفرات تا اینجا در تورنمنت، درخشان ظاهر نشده‌اند. نه مهدی طارمی فوق‌العاده بوده و نه جهانبخش توانسته مشکلات تیم را کم‌تر کند. سردار آزمون هم که در فشردگی بازی‌ها احساس مصدومیت دارد و هنوز به فرم بازی کردن نرسیده است. حتی بیرو هم روی خط دروازه نشانی از یک گلر فوق‌العاده نداشته است. اگر قرار است تیم ملی در آسیا موفق شود، همه این نفرات باید فرم بهتری را از خودشان نشان بدهند و شرایط ایده‌آل‌تری در جریان مسابقه‌ها داشته باشند. در نتیجه به نظر می‌رسد تیم ملی ایران باید کارهای بزرگ‌تری انجام بدهد و خودش را برای فعالیت‌های دلچسب‌تری آماده کند. این تیم هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن دارد تا به یکی از بهترین‌های قاره تبدیل شود. فعلا ایران دو بازی را برده و در ظاهر همه چیز مطلوب به نظر می‌رسد اما در واقعیت نمایش ایران، اصلا در حد و اندازه‌های یک مدعی جدی نبوده و به خصوص در بازی دوم، این وضعیت بیشتر احساس شده است. تیم ملی این روزها عالی نیست و این حقیقت را هم نمی‌پذیرد که هنوز به فرم مطلوبی نرسیده و باید چیزی را در درون خوش تغییر بدهد.
دیدگاه تان را بنویسید