چند نکته از یک نمایش نگرانکننده
تیم ملی به خواب رفت!
تیم ملی با رسیدن به دومین پیروزی، صعودش را به مرحله بعدی جام ملتهای آسیا قطعی کرد اما این موضوعی نیست که موجب خوشحالی بیش از حد طرفداران فوتبال ایران شود. چراکه تیم ملی به جز یک دوره، در همه دورهها توانسته خودش را به دور حذفی رقابتها برساند. ایران روبهروی هنگکنگ، همه امتیازهای بازی را به دست آورد اما نمایشی بسیار نگرانکننده داشت. نمایشی که با استانداردهای مدنظر هواداران تیم ملی ایران، فاصلهای قابل توجه داشت و اصلا انتظارها را برآورده نکرد.
آریا رهنورد
تغییری که نتیجه نداد
امیر قلعهنویی از مدتها قبل به زوج سعید عزتاللهی و سامان قدوس در مرکز زمین بازی میداد اما روبهروی هنگکنگ تصمیم گرفت روش تازهای را امتحان کند. او در این روش روزبه چشمی را در مرکز زمین قرار داد و او را در کنار سامان قدوس به زمین فرستاد. تغییری که اصلا نتیجهبخش نبود. روزبه روز بسیار بدی را سپری کرد و بارها توپ را در سادهترین شرایط به حریف تقدیم کرد. حضور چشمی تغییری بود که بعید به نظر میرسد در دیدارهای بعدی این تورنمنت تکرار شود.
سردار کجاست؟
سردار آزمون، اولین مسابقه تیم ملی را روی نیمکت شروع کرد اما در نیمه دوم به زمین آمد و توانست دروازه فلسطین را باز کند. همین بازیکن اما در دیدار دوم 90 دقیقه روی نیمکت نشست و اصلا در تیم ملی به بازی گرفته نشد. اینکه امیر تصمیم گرفت حتی یک دقیقه هم به سردار بازی ندهد، تصمیم عجیبی به نظر میرسید. به هر حال او در دیدار با اردن چند بازیکن مثل شهریار مغانلو را به زمین فرستاد که بعید است شانس زیادی برای بازی در دیدارهای بعدی این تورنمنت داشته باشند. ایده او استراحت دادن به بازیکنی مثل سردار بود که کمی دیر به اردو ملحق شده اما آیا این دوری بیش از حد در ترکیب، بازگشت را برای این ستاره دشوار نخواهد کرد؟
فقط 200 پاس در زمین حریف
یکی از آمارهای بسیار عجیب تیم ملی در این مسابقه، رد و بدل کردن فقط 200 پاس در زمین حریف بود. ایران از این حیث، اصلا روز خوبی را برابر هنگکنگ پشت سر نگذاشت. به طور معمول، تیمهای مدعی قهرمانی حداقل 400 پاس در زمین حریف میدهند اما ایران به نصف این آمار رسید و این موضوع بسیار نگرانکننده به نظر میرسید. اگر قرار است تیم ملی در دیدارهای دیگر به درسر نیفتد، باید در زمین حریف تسلط به مراتب بیشتری از خودش نشان بدهد و عملکردی بهتر از این داشته باشد.
در مورد دو نمایش اول تیم ملی در جام ملتها، یک حقیقت محض وجود دارد. اینکه اگر تیم ملی خیلی زود بهتر نشود، به دست رقبا بلعیده خواهد شد. این تیم نه فقط روبهروی ژاپن و کره، بلکه حتی برابر اردن و عراق هم دردسر خواهد داشت
بیرو، رکوردزن پراشتباه
علیرضا بیرانوند در نبرد با هنگکنگ از رکورد کلینشیتهای عابدزاده در جام عبور کرد اما به طور کلی نمایش خوبی روبهروی این حریف نداشت. علیرضا در این بازی مرتکب اشتباههای پرشماری شد و از فرم آرمانی کاملا دور به نظر میرسید. چیزی نمانده بود دروازه بیرو در این بازی چند بار با اشتباههای خودش باز شود. اواخر بازی نیز بیرون محوطه جریمه توپ به دست این سنگربان برخورد کرد و شاید گلر ایرانی خوششانس بود که کار به کمکداور ویدیویی کشیده نشد. بیرو در این بازی به هدفش رسید اما بعید است که توانسته باشد خوشحالی زیادی برای رسیدن به این هدف انجام بدهد. چراکه اوضاع برای او اصلا خوب پیش نرفت و در نهایت این گلر بسیار خوشاقبال بود که هیچ گلی در این جدال نخورد.
این زوج کامل نیست
در غیاب شجاع خلیلزاده که در بازی قبلی مصدوم شده بود، این بار قلعهنویی تصمیم گرفت مجید حسینی را در کنار حسین کنعانی به زمین مسابقه بفرستد. حضور مجید در ترکیب اما نتیجهبخش نبود و او هم مثل خیلی دیگر از مهرههای تیم ملی، روز خوبی را در این مسابقه پشت سر نگذاشت. این زوجی نیست که تیم ملی ایران بتواند در روزهای حساس بعدی روی آن حساب خاصی باز کند. این زوج اصلا کامل به نظر نمیرسد و ایراد زیادی دارد. تیم ملی ایران در هر دو بازی، موقعیتهای زیادی به رقبا داده است.
بهتر نشویم، بلعیده میشویم!
در مورد دو نمایش اول تیم ملی در جام ملتها، یک حقیقت محض وجود دارد. اینکه اگر تیم ملی خیلی زود بهتر نشود، به دست رقبا بلعیده خواهد شد. این تیم نه فقط روبهروی ژاپن و کره، بلکه حتی برابر اردن و عراق هم دردسر خواهد داشت. چهره امیر قلعهنویی در کنار زمین و زبان بدن او، طوری بود که نشان میداد او اصلا از شرایط راضی به نظر نمیرسد. هرچند که او بعد از بازی حرف دیگری میزد. به نظر میرسد رابطه خوب خبرنگارها با این مربی هم با یک نمایش بد تحت تاثیر قرار گرفت و تیم ملی وارد فضای تازهای شد. به هر حال حتی در چنین روز بدی هم تیم ملی برنده بود اما اگر قرار است در نبردهای بعدی هم به همین بدی بازی کنیم، باید آماده ترک زودرس جام ملتها باشیم.
دیدگاه تان را بنویسید