شبی که فوتبال کامل شد!‌

قطر، آماده برگزاری یک فینال بزرگ بود. در استادیوم، کیپ تا کیپ تماشاچی دیده می‌شد و در زمین، خط به خط ستاره. قبل از شروع بازی، تصور می‌شد فرانسه شانس بسیار بیشتری برای قهرمانی دارد. چراکه آنها ترکیب قدرتمندتری را در اختیار داشتند. جو استادیوم اما کاملا به سود آرژانتینی‌ها بود.  قبل از بازی، اسکالونی از دی‌ماریا خواسته بود تا به جای سمت راست، این بار در سمت چپ خط حمله به میدان برود. این تصمیم برای آنخل عجیب به نظر می‌رسید اما سرمربی تیم فقط یک جمله به او گفته بود:«قرار است حسابی خوش بگذرانی!». فقط 20 دقیقه بعد از شروع بازی، دی ماریا از همان سمت برای تیمش پنالتی گرفت. لئو با کم‌ترین دورخیز ممکن پنالتی‌اش را به گل تبدیل کرد، ستاره‌ها درون زمین روی سر هم پریده بودند، لائوتارو از روی نیمکت بلند شده بود و فریاد می‌زد، دیبو مارتینز هم تیر دروازه‌اش را می‌بوسید. شاهکار اصلی اما دقایقی بعد از راه رسید. یک ضدحمله خیره‌کننده به طرف دروازه فرانسه. توپ در نهایت به دی ماریا رسید و او کار را تمام کرد تا باز هم در یک بازی بزرگ دیگر برای آلبی‌سلسته گل بزند.  حتی اگر بازی با همین نتیجه تمام می‌شد، باز هم آرژانتینی‌ها خوشحال‌ترین مردم روی زمین بودند اما آن‌چه در ادامه اتفاق افتاد، جنون مطلق بود و لذت پیروزی را حتی بیشتر کرد. 70 دقیقه طول کشید تا اولین موقعیت نسبتا جدی فرانسه در این بازی شکل بگیرد. هشت دقیقه بعد، تیمی که کاملا تحت تاثیر بازی آرژانتین قرار گرفته بود، صاحب یک ضربه پنالتی شد. ضربه‌ای که خیلی سخت، راه دروازه را پیدا کرد تا امانوئل مکرون روی سکوها، غرق در شادی شود. فقط چند ثانیه بعد، همه چیز به تساوی کشیده شد تا آرژانتینی‌ها در قطر، حسی شبیه یخ‌زدگی را تجربه کنند. آن شب انگار، فوتبال کامل شده بود. وقتی که پنالتی‌ها تمام شدند و لئو مسی به طرف سکوی جام قدم برداشت، همه تردیدها در مورد تماشای بهترین بازیکن تاریخ از بین رفته بود.