پایان ماجراجویی با پسران نوجوان تیم ملی؛ به آینده نگاه کن!

 آریا طاری

حتی شکست خوردن هم مراتب مختلفی دارد. وقتی در مسابقه‌ای بازنده می‌شوی که در آن جایی برای دفاع از خود باقی نگذاشته‌ای، هضم باخت راحت‌تر به نظر می‌رسد اما وقتی برای صعود هر کاری می‌کنی و در فاصله تنها چند دقیقه با رفتن به مرحله بعد، متوقف می‌شوی تا در پنالتی‌ها شکست بخوری، کنار آمدن با شکست اصلا ساده به نظر نمی‌رسد. آن‌چه روبه‌روی مراکش برای تیم ملی ایران اتفاق افتاد، یک تراژدی لحظه‌آخری بود. اتفاقی که به ماجراجویی‌های این تیم در اندونزی پایان داد.

آخرین گل جهانی

اولین گل تیم ملی در مرحله حذفی جام جهانی نوجوانان، در نهایت به آخرین گل ایران در این تورنمنت تبدیل شد. لحظه‌ای که می‌توانست تیم حسین عبدی را به جمع هشت تیم برتر جهان ببرد اما در نهایت چنین اتفاقی رخ نداد. اسماعیل قلی‌زاده با یک ضربه سر دیدنی، این لحظه خاص را خلق کرد. او که قبلا هم گل برتری را به برزیل زده بود، با ژست جود بلینگام گلش را جشن گرفت. 

با این وجود مراکشی‌ها به بازی برگشتند و چهار دقیقه بعد از شروع وقت‌های اضافه، کار را به تساوی کشاندند. ایستادگی آرشا روبه‌روی حملات متعدد حریف تا دقیقه 94 ادامه داشت و سرانجام حریف آفریقایی توانست گل مساوی را بزند. در هفت دقیقه بعدی تا پایان بازی هم مراکشی‌ها خطرناک‌تر از ایران بودند. چون روحیه به مراتب بهتری داشتند. شاید همین روحیه بهتر بود که موجب شد آنها در پنالتی‌ها بهتر از تیم ملی ایران عمل کنند و در نهایت، به یک‌چهارم نهایی  جام جهانی برسند.

ضعفی که دوباره آشکار شد

این نسل از فوتبال ایران برای رسیدن به بلندترین قله‌ها در دنیای فوتبال، باید از لحاظ بدنی پیشرفت کند. بازیکنان تیم ملی فرم بدنی خوبی دارند اما انگار به لحاظ بدنسازی به اندازه کافی آماده چنین تورنمنتی نبودند. ایران در بازی دوم این جام با انگلیس، بسیار خسته به نظر می‌رسید و در آخرین ثانیه‌های آن نبرد شکست خورد. بازیکنان تیم در بازی سوم هم به گل‌های زیادی نیاز داشتند و به همین خاطر حسین عبدی به نفرات اصلی‌اش استراحت نداد. در بازی با مراکش نیز به خصوص از دقیقه 80 به بعد، این خستگی مشهود به نظر می‌رسید. پسران تیم ملی تلاش بسیار زیادی انجام دادند تا به هر قیمتی برتری‌شان را حفظ کنند و فوق‌العاده هم دونده بودند اما این دوندگی برای ماندن در مسابقه کافی به نظر نمی‌رسید و ایران سرانجام گل تساوی را دریافت کرد.

یک چیپ بدموقع

هر دو تیم موفق شدند پنالتی اول‌شان را به گل تبدیل کنند. مراکشی‌ها در گل زدن از دومین پنالتی نیز موفق نشان دادند اما دومین ضربه تیم ملی ایران به شکل ناباورانه‌ای از دست رفت. حسام نفری که در سراسر دقایق تورنمنت یکی از بهترین‌های تیم ملی بود، چیپ زدن را انتخاب کرد و توپ را به بالای دروازه فرستاد. شاید او در تمرین‌ها بارها این نوع پنالتی را امتحان کرده بود اما شرایط مسابقه، همیشه تفاوت زیادی دارد. پس از یحیی و پنالتی معروفش روبه‌روی چین، این دومین بار بود که یک ضربه چیپ موجب حذف تیم ملی از یک رقابت حساس می‌شود.

ستاره‌ای که ناگهان ندرخشید

کسری طاهری تورنمنت خوبی را پشت سر گذاشت و با وجود رنج بردن از مصدومیت، هر وقت که به زمین آمد با همه توانش برای موفقیت تیم ملی تلاش کرد. او آخرین شانس را برای برگرداندن ایران به پنالتی‌های بازی مراکش داشت اما ضربه‌اش را اصلا خوب نزد. کسری در حال بازگشت در جمع مهره‌های خودی بود که ناگهان متوجه شد داور از طریق وی‌ای‌آر دستور به تکرار ضربه داده است. این بهترین موقعیت برای گلزنی کسری به شمار می‌رفت اما ضربه دوم او حتی از ضربه اولش هم بدتر بود. این فرصتی بود که در نهایت از دست رفت و تیم ملی دیگر عملا شانسی برای بازگشت به این مسابقه نداشت. با این حال در توانایی‌های کسری به عنوان یک ستاره، تردیدی وجود ندارد.

زودتر به اروپا بروید!‌

از آرشا شکوری روی خط دروازه تا همه نفرات دیگر تیم، اتفاق بزرگ‌تر از موفقیت در جام جهانی دیده شدن توسط استعدادیاب‌های اروپایی است. اگر این نفرات هم بتوانند مثل آزمون و جهانبخش در سن کم به اروپا بروند، زمانی برای بهترین تیم‌های این قاره بازی خواهند کرد. به نظر می‌رسد آرشا حتی این پتانسیل را دارد که به جوان‌ترین گلر لژیونر در فوتبال ایران تبدیل شود. هرچقدر که آنها زودتر به سطح اول فوتبال دنیا برسند، در نهایت هم شانس بیشتری برای موفقیت در فوتبال این قاره خواهند داشت.

تیمی که باید حفظ شود

اصلا لازم به تکرار این کلیشه نیست که تیم ملی نوجوانان باید حفظ شود. روند منطقی این است که حسین عبدی به تیم ملی جوانان برود و این بازیکنان نیز در کنار او به نسل بعدی ملحق شوند. این نسل باید حفظ شود تا آینده فوتبال ایران را بسازد. نسلی که توانایی انجام کارهای بزرگ را دارد.