نفر چهاردهم!

 آریا طاری

پابلو سورین: اولین بازیکنی که در طول تاریخ موفق به بردن هر دو جام شد، پابلو سورین آرژانتینی بود. جالب اینکه او این دو جام را تقریبا به صورت همزمان به دست آورد. در سال 96 سورین عضو باشگاه یوونتوس بود اما در تعطیلات نیم‌فصل به ریورپلاته در آرژانتین برگشت. یووه همان سال قهرمان اروپا شد و سورین به خاطر حضور در مرحله گروهی، مدال قهرمانی را دریافت کرد. او کمی بعد با ریورپلاته نیز لیبرتادورس را برد تا بهترین سال دوران فوتبالش را پشت سر گذاشته باشد.

دیدا: سنگربان محبوب میلانی‌ها، نقش زیادی در قهرمانی این تیم در سال 2003 داشت. او در دیدار فینال با یوونتوس که با تساوی بدون گل تمام شده بود، سه ضربه پنالتی را مهار کرد تا با میلان، قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شود. دیدا قبلا با کروزیرو نیز رقابت‌های لیبرتادورس را برده بود. او هم به فهرست بازیکنانی اضافه شد که توانسته‌اند هر دو جام را به دست بیاورند.

روکه جونیور: وقتی میلان قهرمانی سال 2003 لیگ قهرمانان را جشن گرفت، روکه جونیور هم در کنار دیدا توانست جام قهرمانی این تورنمنت را به جام قهرمانی لیبرتادورس اضافه کند. او قبلا در سال 1999 برنده این جام ارزشمند شده بود. اوضاع برای روکه پس از قهرمانی در اروپا البته چندان خوب پیش نرفت. او در لیدزیونایتد چندان موفق نبود و دیگر به آن بازیکن درخشان قبلی تبدیل نشد.

کافو: کاپیتان سابق تیم ملی برزیل در اوج جوانی، دو بار توانست با سائوپائولو قهرمان لیبرتادورس شود. او که در فوتبال باشگاهی ایتالیا ردپایی محونشدنی از خودش به جا گذاشته، دو بار با میلان به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسید. او جزو بازیکنانی بود که در سال 2005 در فینال باورنکردنی استانبول روبه‌روی لیورپول بازنده شدند. دو سال بعد اما میلان در فینال، لیورپول را برد و کافو هم بالاخره قهرمان اروپا شد.

کارلوس ته‌وز: هواداران بوکا، هنوز هم دیوانه‌وار این ستاره را دوست دارند. کارلیتوس یکی از ستاره‌های کلیدی این تیم در مسیر قهرمانی لیبرتادورس در سال 2003 بود. او پنج سال بعد، در کنار ستاره‌هایی مثل وین رونی و کریستیانو رونالدو، با شکست دادن چلسی قهرمان لیگ قهرمانان اروپا هم شد.

والتر سموئل: مدافع میانی فراموش‌نشدنی اینتر، تاثیر زیادی روی سه‌گانه تاریخی این باشگاه در سال 2010 گذاشت. والتر درست یک دهه قبل هم توانسته بود جام قهرمانی لیبرتادورس را لمس کند.

رونالدینیو: چهره اسطوره‌ای فوتبال برزیل، در اوج شایستگی با بارسا قهرمان اروپا شد و مرد اول آن فصل کاتالان‌ها بود. او در حالی که در چهارمین دهه زندگی‌اش به سر می‌برد، با اتلتیکومینیرو نیز لیبرتادورس را برد تا به همه نشان دهد که همیشه آماده ساختن صحنه‌های اعجاب‌آور و فوق‌العاه است.

نیمار: سوپراستار برزیلی نه‌تنها هم فینال لیبرتادورس و هم فینال لیگ قهرمانان را برده، بلکه توانسته در هر دو فینال نیز گل بزند. نیمار سال 2011 با درخشش خیره‌کننده‌اش، سانتوس را قهرمان لیبرتادورس کرد. چهار سال بعد، او یک بازیکن محوری در مسیر کسب سه‌گانه با بارسلونا بود. وقتی آن قهرمانی به دست آمد، تصور می‌شد نیمار بارها و بارها این جام را خواهد برد اما چنین اتفاقی رخ نداد و این به آخرین قهرمانی او در اروپا تبدیل شد.

دنیلو: سال 2011 که سانتوس قهرمان لیبرتادورس شد، دنیلو در عضویت این تیم قرار داشت. او بعدها در جریان دو قهرمانی متوالی رئال مادرید در اروپا در سال‌های 2016 و 2017 برای سفیدها بازی می‌کرد. دنیلو البته در شروع هر دو فینال روی نیمکت بود اما در هر دو مسابقه برای دقایقی بازی کرد.

رافینیا: این مدافع برزیلی هشت سال در عضویت بایرن بود اما معمولا بازیکن ثابتی برای این تیم به شمار نمی‌رفت. با این حال مونیخی‌ها همیشه به عنوان یک مهره جانشین به او اعتماد زیادی داشتند. رافینیا در سال 2013 با بایرن قهرمانی اروپا را جشن گرفت و بخشی از سه‌گانه تاریخی یوپ هاینکس بود. او که پس از ترک بایرن دوباره به برزیل برگشته بود، سال 2019 با فلامینگو لیبرتادورس را فتح کرد.

داوید لوییز: شاید مدافع فوق‌العاده‌ای نبود اما لحظات درخشان زیادی هم داشت. داوید لوییز با چلسی در زمین بایرن مونیخ قهرمانی اروپا را جشن گرفت و چند سال با فلامینگو روی سکوی اول فوتبال باشگاهی آمریکای جنوبی رفت.

رامیرس: اگر گل تماشایی و استثنایی رامیرس به بارسا نبود، چلسی هرگز در آن بازی تاریخی نیوکمپ صعود نمی‌کرد. آبی‌ها در همان فصل توانستند قهرمان اروپا لقب بگیرند. این ستاره در سال 2020 با پالمیراس هم قهرمان لیبرتادورس شد.

خولیان آلوارز: قبل از مارسلو، خولیان آلوارز آخرین بازیکنی بود که لیگ قهرمانان و لیبرتادورس را با هم برد. او که قبلا با ریور برنده این عنوان شده بود، سال گذشته با سیتی سه‌گانه را فتح کرد و یک فصل درخشان را پشت سر گذاشت.