تا کی به فکر معجزه؟

از زمان کنار رفتن بهروز عطایی از تیم ملی والیبال، صحبت‌های زیادی در مورد جانشین احتمالی او به گوش می‌رسد. در یک مورد اصلا تردیدی وجود ندارد. اینکه جانشین عطایی قطعا ایرانی نخواهد بود. با نتایجی که این مربی پشت سر گذاشته، دیگر هیچ‌کس سکان هدایت تیم ملی را به یک مربی ایرانی نخواهد سپرد. محمدرضا داورزنی این روزها از انتخاب یک مربی بزرگ خارجی برای تیم ملی حرف می‌زند اما تصور اینکه همه مشکلات والیبال ایران با انتخاب یک مربی بزرگ ریشه‌کن خواهد شد، تصوری دور از ذهن به نظر می‌رسد. قبل از این هم والیبال ایران مربیان بزرگی داشته است. همین اواخر چهره‌ای مثل آلکنو با سابقه قهرمانی المپیک سکان هدایت تیم ملی را بر عهده گرفت اما چون شرایط در ایران برایش فراهم نبود، به موفقیت دست پیدا نکرد. ساده‌لوحانه است اگر تصور کنیم انتخاب یک مربی خوب، ناگهان والیبال ایران را زیر و رو می‌کند. حقیقت آن است که این والیبال همین حالا نیز زمان بسیار زیادی را از دست داده است. بلافاصله پس از پایان المپیک، تیم ملی باید جوان می‌شد و یک نسل تازه این فرصت را به دست می‌آورد تا در مسابقه‌های مختلف محک بخورد اما بهروز عطایی هرگز جسارت چنین کاری را نداشت. ما سه سال زمان از دست دادیم و حالا که فقط یک سال تا المپیک فاصله داریم، هنوز تعداد زیادی از ستاره‌های سی و چند ساله در عضویت تیم ملی هستند. طبیعتا حتی اگر بزرگ‌ترین مربی دنیا برای این تیم استخدام شود هم زمان زیادی صرف خواهد شد تا بتواند تیم دلخواهش را بسازد. زمانی تیم ملی والیبال ایران آنقدر جذاب بود که هر مربی در دنیای والیبال پیشنهاد کار در این تیم را قبول می‌کرد اما حالا این ماجرا عوض شده است. ایران دیگر قدرت شماره یک آسیا نیز به شمار نمی‌رود و به همین خاطر بدیهی است که مربیان مختلف جهانی به محض روبه‌رو شدن با پیشنهاد ایران جواب مثبت ندهند. والیبال ایران حتی اگر مربی خوب خارجی داشته باشد، باز هم بیشتر از هر چیزی یک «روند» خوب نیاز خواهد داشت. چراکه روند فعلی به هیچ وجه به نتایج خوب و اصولی منجر نخواهد شد. والیبال ایران بیشتر نیازمند معجزه و حادثه است اما این روند قرار نیست ما را به جایی برساند. جالب اینکه داورزنی قول داده که تیم ملی والیبال با یک مربی بزرگ، به سکوی المپیک برسد اما در مقطع فعلی حتی کسب سهمیه حضور در المپیک نیز خودش یک چالش بزرگ برای والیبال ایران به شمار می‌رود. ایران در مقدماتی المپیک افتضاح بوده و در رنکینگ جهانی نیز سقوط آشکاری داشته است. اگر در لیگ ملت‌های سال بعد همه رقبا را یک به یک شکست بدهیم، شاید بتوانیم به صعود امید داشته باشیم اما این کار بسیار سخت خواهد بود. پس بهتر است رییس فدراسیون نیز با واقع‌گرایی بیشتری به این مساله نگاه کند. حال والیبال ایران این روزها اصلا خوب نیست و همه چیز در مورد این تیم نگران‌کننده به نظر می‌رسد.