ستاره‌هایی که ناامیدمان کردند!‌

آریا رهنورد

اگر همان 20 طلای دو دوره گذشته را در این دوره بازی‌های آسیایی تکرار می‌کردیم، باز هم رتبه‌ای مشابه رتبه‌های گذشته در این بازی‌ها به دست می‌آوردیم اما سهم ایران در هانگژو تنها 13 طلا بود. برای اولین بار از سال 2006، ایران جایی بین 6 کشور اول جدول مسابقه‌ها نداشت. دلیل این اتفاق را باید در عملکرد ضعیف ستاره‌هایی جست‌وجو کنیم که در این بازی‌ها در حد و اندازه‌های نام و سوابق‌شان ظاهر نشدند. چهره‌هایی که اصلا نتوانستند انتظارها را برآورده کنند و در زمین مسابقه، خودی نشان بدهند.

جواد فروغی: رسیدن از طلای المپیک به رده بیست و ششم بازی‌های آسیایی، عجیب‌ترین اتفاقی بود که برای یک ورزشکار ایرانی در هانگژو رخ داد. جواد فروغی قبل از شروع این بازی‌ها، شانس مسلم طلای ایران بود و به همین دلیل به عنوان یکی از دو پرچم‌دار کاروان ایران در این بازی‌ها نیز برگزیده شد. با این وجود عملکرد فروغی در این بازی‌ها اصلا قابل قبول نبود و او به هیچ وجه نتوانست در حد و اندازه‌های خودش ظاهر شود. این عملکرد فروغی نگرانی‌ها را در مورد تیراندازی ایران در فاصله یک سال به المپیک بیشتر از قبل می‌کند. چراکه به طور کلی تیراندازی اصلا از رشته‌های موفق ایران در هانگژو به شمار نمی‌رفت.

ناهید کیانی: اصلی‌ترین ستاره تیم ملی تکواندوی ایران هم مثل فروغی، یکی از دو پرچم‌دار ایران در هانگژو بود اما ظاهرا این مساله هم اصلا برای او اتفاقات خوبی را رقم نزد. ناهید کیانی که سابقه بردن طلای جهان را هم داشت، در همان اولین مسابقه شکست خورد و جدول بازی‌ها را ترک کرد. اگر او روبه‌روی حریفی از کره بازنده می‌شد، ماجرا کمی قابل درک به نظر می‌رسید اما باختن در گام اول مقابل حریفی نه‌چندان مطرح، یک ضربه بزرگ و جبران‌ناپذیر برای کاروان ایران به شمار می‌رفت. به نظر می‌رسید کیانی رقیبش را به اندازه کافی جدی نگرفته و برای بازی اول به خوبی آماده 

نشده است.

دوندگان صد متر: ایران در دوومیدانی امید زیادی به درخشش دوندگانش در رشته صد متر داشت اما این نفرات هم انتظارها را برآورده نکردند. یکی از این نفرات حسن تفتیان بود که سریع‌ترین مرد ایران به شمار می‌رود. چهره‌ای که حتی به فینال هم رسید اما در نهایت در جایگاه چهارم قرار گرفت و حتی یک برنز هم به دست نیاورد. حسن البته از  فدراسیون نیز به شدت شاکی بود که امکانات کافی را در اختیارش نگذاشته‌اند و حتی یک ماساژور را برای او به هانگژو نبرده‌اند. در دوی صد متر زنان، فرزانه فصیحی به فینال نرسید و حمیده اسماعیل‌نژاد که به فینال رسیده بود نیز سرانجام در جایگاه هفتم قرار گرفت تا دست دوندگان ایران از مدال هانگژو خالی بماند.

دانیال شه‌بخش: قرعه سخت شه‌بخش در بوکس، او را به ناکام‌ترین چهره این رشته در هانگژو تبدیل کرد. دانیال در همان بازی اول به مصاف حریفی از چین رفت و روبه‌روی این ورزشکار کشور میزبان بازنده شد تا در سریع‌ترین زمان ممکن از جدول کنار برود. بوکس ایران در پنج وزن حتی یک چهره در نیمه‌نهایی بازی‌های آسیایی هم نداشت.

علی پاکدامن: خیلی‌ها انتظار داشتند علی پاکدامن را در فینال سابر انفرادی تماشا کنند. او با چهار برد و یک شکست از دور انفرادی رد شد اما در اولین بازی حذفی به حریف چینی باخت و شانس مدال انفرادی را از دست داد. در مجموع پاکدامن در هانگژو، فاصله زیادی با فرم ایده‌آل همیشگی داشت و نتوانست آن ستاره درخشان قبلی را دوباره روی صحنه بیاورد.

مشکات‌الزهرا صفی: یکی از اولین شوک‌ها به کاروان ایران در هانگژو، با حذف تنها نماینده تنیس بانوان کاروان در این بازی‌ها رقم خورد. مشکات‌الزهرا صفی که سابقه حضور در تورنمنت‌های بزرگ دنیای تنیس را هم داشت، در همان نبرد اول بازی را به حریفی از چین‌تایپه واگذار کرد. او البته ظاهرا در زمان ورود به دهکده بازی‌ها بیمار شده بود و این بیماری، روی فرم بدنی‌اش تاثیر زیادی گذاشت. به هر حال ماجراجویی مشکات در هانگژو قبل از اینکه شروع شود، تمام شود! 

میرمصطفی جوادی: وزنه‌برداری زمانی یکی از اصلی‌ترین امیدهای ایران برای بازی‌های آسیایی بود اما این بار در این رشته فقط یک نقره به دست آوردیم که علی داوودی آن را تصاحب کرد. میرمصطفی جوادی که در رقابت‌های جهانی شاهکار کرده بود، این بار در رده نهم وزن خودش ایستاد و اصلا شرایط خوبی را در هانگژو سپری نکرد. او بسیار ضعیف‌تر از حد انتظار در بازی‌های آسیایی ظاهر شد.

میثم دلخانی: از 12 کشتی‌گیر ایران در هانگژو، 10 نفر مدال گرفتند. مدال نگرفتن ابراهیم خواری با توجه به جوانی و تجربه کمش قابل توجیه بود اما میثم دلخانی که چند تجربه جهانی دارد، در این بازی بسیار ضعیف ظاهر شد. شاید این موضوع به قیمت کنار رفتن او از تیم ملی تمام شود.

این دو کاراته‌کا: بهمن عسگری و امیر مهدی‌زاده نیز دو ستاره تیم ملی کاراته ایران بودند که در هانگژو به هیچ وجه قابل قبول ظاهر نشدند و بدون آن‌که مدالی به دست بیاورند، هانگژو را ترک کردند.