بررسی عملکرد ۱۰ کشتی‌گیر ایران در جام جهانی کشتی آزاد
زنگ خطر روی تشک!
آریا رهنورد
ایستادن روی سکوی دوم مسابقه‌های جهانی، شاید نتیجه بدی نباشد اما با توجه به محاسبه نشدن امتیازهای روسیه، شرایط بدنی بد تیم، شکست‌های لحظه آخری و ناکامی برابر قهرمان‌های جهان و المپیک، باید نگران شرایط تیم ملی باشیم. به نظر می‌رسد کشتی آزاد ایران هرچه زودتر به تغیرات گسترده در سطح کادر فنی نیاز دارد تا از شرایط فعلی فاصله بگیرد.
57؛ پدیده‌ای که ظهور کرد
نماینده ایران در سبک‌ترین وزن رقابت‌های جهانی، میلاد والی‌زاده بود. جوان ۱۸ ساله‌ای که نمایش خوبی در این رقابت‌ها داشت و نوید ظهور یک استعداد جوان در کشتی ایران را داد. میلاد در اولین بازی، حریف اهل رومانی را کنار زد و هنرش را در مسابقه دوم با رضازاده از ازبکستان نشان داد. میلاد اما در نبرد سوم حریف رقیب آلبانیایی‌اش نشد و نتیجه را به او واگذار کرد. میلاد تاکتیک جالبی داشت و یک کشتی‌گیر هجومی به شمار می‌رفت. با این حال او از تجربه کافی برخوردار نبود و پس از دو بازی، به نوعی بخش مهمی از توانش را از دست داد تا نتواند به تصاحب مدال جهانی نزدیک شود.
آن‌چه تیم ملی کشتی آزاد ایران را در این رقابت‌ها آزار داد، غیبت کامران قاسم‌پور بود. کشتی‌گیری که اگر به این تورنمنت می‌رسید، شانس زیادی برای رسیدن به طلا داشت و گزینه اول بردن طلا به حساب می‌آمد
61؛ ناامیدی مطلق!
رضا اطری مسابقه‌ها را با یک دور استراحت شروع کرد و در دور دوم هم ناچار شد برای استراحت به خانه برگردد! اولین حریف او در این مسابقات، کشتی‌گیری از ژاپن بود. اینکه در دومین وزن سبک رقابت‌ها در یک بازی فقط دو امتیاز رد وبدل شود، نشان می‌دهد دو کشتی‌گیر از آمادگی چندانی برخوردار نیستند. اطری تورنمنت را بسیار بد شروع کرد و همان‌طور که انتظار می‌رفت، رقیب ژاپنی‌اش نیز به سرعت حذف شد تا کشتی‌گیر ایرانی، شانسی برای بازگشت به بازی نداشته باشد. بدون شک این بدترین نتیجه و ناامیدکننده‌‌ترین عملکرد در بین کشتی‌گیرهای ایرانی در این رقابت‌ها به شمار می‌رفت.
65؛ رحمان بی‌رحم نبود!
در ۶۵ کیلوگرم، رحمان عموزاد به سهمیه المپیک رسید اما به هیچ وجه این نتیجه‌ای نبود که از او توقع می‌رفت. رحمان یکی از امیدهای مسلم ایران برای بردن طلا بود اما در نهایت روی سکوی پنجم وزن خودش ایستاد و حتی چیزی نمانده بود که سهمیه المپیک را هم از دست بدهد! او با دو برد متوالی با امتیاز عالی، شروع درخشانی در جام داشت اما در بازی سوم روبه‌روی نیک لی آمریکایی، نشانه‌هایی از لغزش داشت و خیلی سخت برنده شد. دو شکست متوالی بعدی اما شانس رسیدن او به طلا را از بین برد. به نظر می‌رسد رقبا راه مهار او را یاد گرفته‌اند و کافی است گارد را به شدت پایین بگیرند تا فرصت زیرگیری به رحمان ندهند. این تورنمنت برای عموزاد به بدترین شکل ممکن تمام شد. یک تلنگر جدی برای قهرمانی که قبلا در وزن خودش بهترین بود.
تنها مدال طلای کشتی آزاد ایران در این رقابت‌ها، در سنگین‌ترین وزن مسابقات به دست آمد. امیرحسین زارع باز هم نمایش قدرتمندانه‌ای داشت و برای دومین بار موفق شد مرد اول سنگین‌وزن لقب بگیرد
70؛ حیف از آن اشک‌ها
یکی از آماده‌ترین ستاره‌های ایران در بلگراد، امیرمحمد یزدانی بود. کشتی‌گیری که با قدرت راهی فینال شد و برابر تک تک رقبا کاملا برتر نشان داد. امیرمحمد حتی در نیمه‌نهایی روبه‌روی حریف بلغار، با امتیاز عالی برنده شد و تا فینال، مهارنشدنی بود. در دیدار نهایی اما اوضاع برای او خوب پیش نرفت و زین راترفورد موفق شد این بازی را به سود خودش تمام کند. امیرمحمد بعد از این نبرد، حتی برای یک لحظه از اشک ریختن دست برنمی‌داشت. او به خوبی می‌دانست که توانایی بردن طلا را دارد و حریف آمریکایی به سختی از دستش گریخته است. امیرمحمد برای آن‌که به بهترین در وزن خودش تبدیل شود، هنوز باید پختگی بیشتری به دست بیاورد.
74؛ فقط دو برد برای یونس!
جام جهانی آزاد برای یونس امامی با یک برد بی‌دردسر شروع شد اما امامی در نبرد دوم روبه‌روی سیداکوف قرار گرفت و با ۶ امتیاز بازنده شد. او که همیشه یکی از کشتی‌گیرهای فنی ایران بوده، در این رقابت در قواره‌های خودش ظاهر نشد. یونس در شانس مجدد هم یک برد به دست آورد اما نتیجه بازی بعدی را واگذار کرد تا دستش حتی به مدال برنز هم نرسد. امامی جزو کشتی‌گیرهایی بود که در این رقابت‌ها نسبت به گذشته ضعیف‌تر نشان دادند و این اصلا نشانه خوبی برای تیم ملی نیست. یونس که قبلا آمادگی بدنی زیادی داشت، این بار از نظر جسمی نیز امیدوارکننده نبود و خیلی زود قدرت بدنی‌اش را از دست می‌داد.
79؛ برنز برای خبیب ایرانی!
خیلی از ستاره‌های کشتی ایران بعد از رفتن به جدول شانس مجدد، دیگر روحیه ادامه دادن نداشتند و نمی‌خواستند برای برنز مبارزه کنند اما محمد نخودی به هیچ وجه نمی‌خواست شانس رسیدن به برنز را از دست بدهد. او در یک‌چهارم روبه‌روی عصمانوف روس شکست خورد اما در نهایت با دو پیروزی متوالی، سکوی سوم را از آن خودش کرد. نخودی که در جام جهانی باروز بزرگ را شکست داده بود، حالا در غیاب این ستاره در این وزن، باز هم به طلا دست پیدا نکرد. او که چهره‌اش شباهت زیادی به خبیب نورماگمدوف دارد، باز هم با جنگجویی زیادی در این رقابت‌ها ظاهر شد اما در نهایت نتوانست روی سکوی دلخواهش قرار بگیرد و مدال طلای این رقابت‌ها را به دست بیاورد.
86؛ کابوس تیلور ادامه دارد
در ۸۶ کیلوگرم حسن یزدانی باز هم خوش درخشید و توانست راهی دیدار فینال شود. او با قدرت راهش را به طرف دیدار نهایی هموار کرد. حریفش اما باز هم یک چهره کاملا آشنا بود. دیوید تیلور در ۳۲ سالگی، کاملا قبراق به نظر می‌رسید و همچنان مهارنشدنی بود. حسن بازی فینال را بهتر شروع کرد و اولین امتیاز را از حریف گرفت. در همان وقت اول، یک فن خاص هم بین این دو رد و بدل شد و داورها چهار امتیاز به حسن دادند اما با اعتراض سرمربی حریف، این امتیاز پس گرفته شد و در نهایت تیلور پنج به سه جلو افتاد. تا پایان بازی هم یزدانی دیگر نتوانست به مسابقه برگردد و سرانجام این تیلور بود که او را ضربه‌فنی کرد. این پنجمین شکست یزدانی روبه‌روی تیلور در ششمین یرخورد بین این دو نفر بود. شکستی که طلای او را در نهایت به نقره تبدیل کرد.
92؛ جای خالی پهلوان
آن‌چه تیم ملی کشتی آزاد ایران را در این رقابت‌ها آزار داد، غیبت کامران قاسم‌پور بود. کشتی‌گیری که اگر به این تورنمنت می‌رسید، شانس زیادی برای رسیدن به طلا داشت و گزینه اول بردن طلا به حساب می‌آمد. در غیاب او، امیرعلی آذرپیرای جوان، در این رقابت‌ها به میدان رفت و بعد از یک برد، با زاهید والنسیا از آمریکا برخورد کرد و شکست خورد. والنسیا هم در مرحله بعدی شکست خورد و آذرپیرا ناچار شد جدول مسابقه‌ها را ترک کند. ایران در این وزن به سادگی شانس بردن مدال را
از دست داد.
97؛ یک لغزش تلخ!
در بین همه کشتی‌گیرهای ایران، مجتبی گلیج سخت‌ترین قرعه ممکن را داشت. چراکه کایل اسنایدر، رشید سعدالله‌یف و تاج‌الدینوف جوان همه در سمت جدول او قرار داشتند. گلیج شروع خوبی در این رقابت‌ها داشت. او روبه‌روی سعدالله‌یف هم عالی نشان داد اما وقتی فقط چند ثانیه به پایان بازی باقی مانده بود، با یک اشتباه بزرگ ضربه شد و شکست خورد. مدال در مشت گلیج بود اما او این مشت را برای رقبا باز کرد.
125؛ پادشاه تسلیم نمی‌شود!
تنها مدال طلای کشتی آزاد ایران در این رقابت‌ها، در سنگین‌ترین وزن مسابقات به دست آمد. امیرحسین زارع باز هم نمایش قدرتمندانه‌ای داشت و برای دومین بار موفق شد مرد اول سنگین‌وزن لقب بگیرد. رسیدن به دومین طلای جهان در ۲۱ سالگی، دستاورد فوق‌العاده‌ای به نظر می‌رسد. زارع مسیر ساده‌ای برای قهرمانی نداشت. او در نیمه‌نهایی روبه‌روی طاها آکگل سرشناس قرار گرفت و با شایستگی، انتقام باخت قبلی را از او گرفت. حریف این ستاره در فینال، گئو پتروشویلی افسانه‌ای بود. امیرحسین اما حریف را کلافه کرد و در نهایت، او را با امتیاز عالی شکست داد و حتی در برابر عصبانیت و رفتارهای زشت این کشتی‌گیر نیز آرامشش را از دست نداد.
دیدگاه تان را بنویسید