بازی پرسپولیس و النصر، بیشتر شبیه مسابقه‌ فوتبال ایران با خودش بود. چراکه درنهایت مجموعه‌ای از اشتباه‌های بزرگ و نابخشودنی، شکست نماینده ایران را رقم زد. این النصر نبود که در این بازی پرسپولیس را شکست داد. این خود قرمزها بودند که با آغوش باز به استقبال شکست رفتند و باخت را پذیرفتند.

باخت پرسپولیس روبه‌روی النصر، مدت‌ها قبل از شروع بازی کلید خورده بود. وقتی که یک پست اینستاگرامی، شانس تماشاگر داشتن در اولین میزبانی آسیایی را از این تیم گرفت. بدون شک اگر ده‌ها هزار هوادار پرسپولیس کنار تیم‌شان حضور داشتند، در این بازی اتفاق‌های دیگری رخ می‌داد اما در جریان این نبرد، قرمزها در خانه تنها بودند و نمی‌توانستند از حمایت تماشاگران‌شان برخوردار شوند. این اشتباه وحشتناک و بسیار آماتور از سوی باشگاه پرسپولیس، به همین سادگی شانس تماشاگر داشتن را در یکی از مهم‌ترین بازی‌های تاریخ باشگاه از این تیم گرفت.

وضعیت چمن آزادی نیز فاجعه‌بار به نظر می‌رسید. چمنی که تا همین سال گذشته کیفیت خوبی داشت، از شروع این دوره لیگ برتر اصلا برای فوتبال بازی کردن مناسب نیست. خود پرسپولیسی‌ها نیز بارها از شروع لیگ به این موضوع اعتراض داشته‌اند. بی‌دلیل نبود که یحیی، بیرو و خیلی از نفرات دیگر ترجیح می‌دادند این بازی در استادیوم یا حتی در کشور دیگری برگزار شود. جالب اینکه فعلا پنج بازی دیگر از نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا باید روی همین زمین برگزار شود و در همه این بازی‌ها، فوتبال به درستی پیاده نخواهد شد. این چمن به هیچ وجه در شأن فوتبال ایران و در قواره یک بازی آسیایی نیست.

ماجرای دیگری که به پرسپولیس ضربه زد، نداشتن یک مهاجم درجه یک بود. یحیی از مدت‌ها قبل، درخواست خرید یک مهاجم جدید را با باشگاه مطرح کرده اما درویش زمان بسیار زیادی را هدر داد و سرانجام به سراغ خرید مهاجمی رفت که هنوز حتی تست‌های پزشکی را نیز به طور کامل در این تیم پشت سر نگذاشته است. نبیل باهویی اصلا به بازی النصر نرسید و اگر هم می‌رسید، کیفیت لازم را برای کمک کردن به تیم از خودش نشان نمی‌داد. او خریدی بود که حتی سرمربی تیم اصلا آن را تایید نمی‌کرد و بابت این خرید، از مدیران باشگاه به شدت شاکی بود.

این چیزی شبیه یک جنگ نابرابر به نظر می‌رسید. پرسپولیس که هوادارانش را در اختیار نداشت، روی چمنی که اجازه ارائه فوتبال مالکانه را به این تیم نمی‌داد، در حالی که بهترین بازیکنش را از همان دقایق ابتدایی از دست داده بود، مغلوب تیم حریف شد. شاید هواداران برخی تیم‌های دیگر از این نتیجه خوشحال باشند اما در این بازی، واقعیت‌های تلخ زیادی وجود داشته و این واقعیت‌ها دیر یا زود به سراغ همه تیم‌های فوتبال ایران خواهند آمد. فاصله باشگاه‌های ایرانی با عربستانی‌ها، روز به روز بیشتر شده و به مرور زمان شاید حتی فرصت بازی کردن با این تیم‌ها در آسیا را هم از دست بدهیم. آنها از سطح فوتبال قاره فراتر رفته‌اند و ما هنوز اندر خم 

یک کوچه‌ایم! 

 

کپی شد