چهره‌نگاری از سه فینالیست جذاب کشتی ایران؛ گنگستر شهر آمل!
نگار رشیدی
شروع تیم ملی کشتی آزاد در رقابت‌های جام جهانی، درخشان به نظر می‌رسید. در همان چهار وزن اول، ایران سه فینالیست داشت و به نظر می‌رسید همه چیز برای سپری کردن یک دوره جذاب مهیا شده است. با این حال از این سه نفر، فقط یک نفر توانست به مدال طلا دست پیدا کند و در این چهار وزن، سه طلای دیگر سهم کشتی آمریکا شد. اشک‌های امیرمحمد، بهت حسن یزدانی و البته شاهکار دوباره امیرحسین زارع، لحظه‌های جذابی را برای کشتی ایران ساختند. این سه فینالیست باز هم روی تشک کشتی، خاطره‌هایی فراموش‌نشدنی برای ایران خواهند ساخت.
امیرمحمد یزدانی؛ با نقره جهان اشک می‌ریزد!
همه می‌دانند رسیدن به فینال یک تورنمنت جهانی در دنیای کشتی، چقدر دشوار است. همه می‌دانند کسی که مدال نقره رقابت‌های جهانی را به دست می‌آورد، دست به چه کار بزرگ و درخشانی زده اما به هر حال برای ستاره جوانی مثل امیرمحمد یزدانی، بردن نقره کافی به نظر نمی‌رسد. این را می‌شود از اشک‌های بندنیامدنی او پس از فینال فهمید. امیرمحمد در این تورنمنت، عملکرد درخشانی داشت. او به مراتب پخته‌تر از دوره قبلی ظاهر شد و به وضوح نشان داد که تجربه بیشتری به دست آورده است. این ستاره جوان دیگر بی‌درنگ حمله نمی‌کرد و منتظر فرصت می‌ماند تا در بهترین زمان ممکن از رقبا امتیاز بگیرد. چراکه تجربه‌های قبلی او، پر از لحظاتی بودند که با یک هجوم اشتباه، منجر به امتیاز گرفتن حریف می‌شدند. یزدانی کوچک اولین بار در سال 2019 و وقتی فقط 18 سال داشت، در مسابقه‌های جهانی شرکت کرد و از جدول مسابقه‌ها حذف شد. دو سال بعد، او با چند نمایش فنی درخشان به فینال مسابقه‌های جهانی رسید اما روبه‌روی زاگیر شاخیف، غافلگیر شد و به سرعت به این ورزشکار امتیاز داد. این تجربه حالا در سال 2023 نیز برای او تکرار شده است. یزدانی باز هم راهش را به فینال با شایستگی محض هموار کرد اما انگار در مسابقه نهایی، خودش نبود و زاین رترفورد آمریکایی به خوبی توانست از اشتباه‌های این ستاره برای بردن بازی استفاده کند. امیرمحمد این بار حتی نسبت به دوره قبلی ناراحت‌تر به نظر می‌رسید. چراکه بدون شک توانایی شکست دادن این حریف را داشت. این مدال می‌توانست در جدول تیمی نیز بسیار مهم باشد و شانس زیادی برای موفقیت به ایران بدهد. با این وجود او تشک کشتی را با شکست ترک کرد و لحظات سختی را پشت سر گذاشت. در نهایت اما تردیدی وجود ندارد که ستاره 70 کیلویی کشتی ایران، خیلی زود طعم تصاحب طلای جهانی را خواهد چشید. کسی که با نقره جهان این‌چنین اشک می‌ریزد، قطعا آینده فوق‌العاده‌ای در دنیای کشتی خواهد داشت.
اینکه تیلور همیشه در وقت دوم بهتر از یزدانی ظاهر می‌شود، موضوعی نیست که بتوان روی آن سرپوش گذاشت. مربیان تیم ملی در زمینه رساندن یزدانی به اوج، موفق ظاهر نشده‌اند و هر نقشه‌ای که برای این ستاره داشته‌اند، جواب نداده است
حسن یزدانی؛ بن‌بستی به نام دیوید تیلور!
گاهی هر چقدر که تلاش می‌کنی، به نتیجه دلخواهت نمی‌رسی. نمی‌شود که نمی‌شود که نمی‌شود. این داستان حسن یزدانی و دیوید تیلور است. ستاره‌ای که در 6 تقابل با یزدانی، پنج بار برنده بوده است. پس از رقابت‌های المپیک، حسن کشتی هوشمندانه‌ای در اسلو گرفت و تیلور را مغلوب کرد اما در نبرد بعدی، دوباره روبه‌روی این حریف شکست خورد و حالا باز هم این تیلور بود که توانست یزدانی را ببرد و این بار حتی او موفق شد رقیبش را ضربه فنی کند. به نظر می‌رسد یزدانی، استراتژی لازم را برای شکست دادن این حریف بزرگ ندارد. از بدشانسی حسن، تیلور حتی در 32 سالگی نیز در اوج آمادگی به نظر می‌رسد. در این فینال اما ممکن بود نتیجه دیگری هم رقم بخورد. حسن اولین امتیاز را از حریف گرفت و پس از رد و بدل شدن یک فن، به امتیاز پنج رسید اما اعتراض آمریکایی‌ها، شرایط را تغییر داد. هر دو کشتی‌گیر معتقد بودند که خودشان فن را اجرا کرده‌اند اما در نهایت پنج امتیاز به تیلور تعلق گرفت و تنها دو امتیاز سهم حسن یزدانی شد. عقب افتادن از این رقیب هم عملا بازگشت را برای ستاره ایرانی غیرممکن می‌کرد. شاید اگر این اتفاق رخ نداده بود، یزدانی برنده بازی می‌شد اما دیگر نمی‌توان روی این اما و اگرها حساب باز کرد. اینکه تیلور همیشه در وقت دوم بهتر از یزدانی ظاهر می‌شود، موضوعی نیست که بتوان روی آن سرپوش گذاشت. مربیان تیم ملی در زمینه رساندن یزدانی به اوج، موفق ظاهر نشده‌اند و هر نقشه‌ای که برای این ستاره داشته‌اند، جواب نداده است. البته که شرایط آماده‌سازی دو ستاره هم تفاوت بسیار زیادی با هم دارد. تیلور با بهترین امکانات و شرایط و بی‌دغدغه‌ترین وضعیت زندگی، تمرین می‌کند و یزدانی ناچار است با مشکلات زیادی روبه‌رو شود. معمولا هم در آستانه رقابت‌های جهانی و المپیک، همه یاد حسن می‌افتند و تازه متوجه می‌شوند که چنین ستاره‌ای هم در کشتی ایران وجود دارد! انتظارها از این قهرمان هم بیش از حد بالا رفته اما شکست دادن هیولایی مثل تیلور با سه قهرمانی در جهان و یک قهرمانی در المپیک، اصلا ساده نخواهد بود. داستان رقابت این دو نفر، همین‌جا تمام نمی‌شود. دیوید تیلور بعد از بردن مدال طلا، خودش را مدیون یزدانی دانسته و مدعی شده که بودن این ورزشکار ایرانی، اصلی‌ترین دلیل پیشرفتش در کشتی به شمار می‌رود. به نظر می‌رسد این دو نفر تابستان سال آینده در پاریس، دوباره در فینال با هم روبه‌رو می‌شوند و باید دید کدام‌شان دومین طلای المپیک را به دست خواهد آورد. اگر یزدانی در آن مسابقه تیلور را شکست بدهد، انتقام همه باخت‌های قبلی را گرفته است و به عنوان ستاره‌ای با دو طلای المپیک، جاودانگی را تجربه خواهد کرد. از بین این دو نفر هر کدام که به طلای دوم المپیک برسد، میراث بزرگ‌تری برای تاریخ به جا خواهد گذاشت.
امیرحسین نابغه نوظهور کشتی ایران است. او برای قهرمانی در بلگراد، کار بسیار سختی داشت اما این کار را با شایستگی خیره‌کننده‌ای انجام داد. حداقل در شرایط فعلی، رقیبی برای او نیست و به نظر می‌رسد طلای المپیک پاریس، انتظار این قهرمان را خواهد کشید
امیرحسین زارع؛ سلطان سنگین‌وزن‌ها!
امیرحسین زارع، شبیه کشتی‌گیرهای دیگری که می‌شناسیم نیست. اولا او از قدرت فوق‌العاده‌ای برخوردار است و اساسا بیشتر از آن که یک کشتی‌گیر باشد، یک جنگجوی تنومند به شمار می‌رود. دوما هم اینکه این ورزشکار، شخصیت بسیار جالبی دارد و با شادی‌های پس از هر قهرمانی، بخشی از این شخصیت را به تصویر می‌کشد. او یک پدیده منحصربه‌فرد برای کشتی ایران به شمار می‌رود. کسی که در 22 سالگی، دو طلا و یک برنز جهانی برده و در یک دوره المپیک، به مدال برنز رسیده است. امیرحسین نابغه نوظهور کشتی ایران است. او برای قهرمانی در بلگراد، کار بسیار سختی داشت اما این کار را با شایستگی خیره‌کننده‌ای انجام داد. رقیب این ستاره در نیمه‌نهایی، طاها آکگول سرشناس بود که در نبرد قبلی موفق به شکست این ستاره شده بود. با این حال زارع با اعتماد به نفس فوق‌العاده‌ای روی تشک برگشت و حتی یک امتیاز روبه‌روی این رقیب از دست نداد. او در فینال هم با چهره افسانه‌ای کشتی گرجستان یعنی گنو پتروشویلی برخورد کرد. قهرمان نامداری که سه طلای جهانی و دو مدال المپیک دارد. پترو پیش از این در تمام دوران کشتی‌اش فقط یک بار در فینال جهانی شکست خورده بود اما مقابل امیرحسین، هیچ حرفی برای گفتن نداشت و با از دست دادن 11 امتیاز متوالی، بازی را واگذار کرد. او که به شدت خشمگین هم شده بود، حتی ضربه‌ای به صورت رقیبش زد اما زارع با آرامش مثال‌زدنی، از این صحنه هم عبور کرد و شاید توانست درس بزرگی به این رقیب بدهد. زارع در سنگین‌وزن، در مسیر تبدیل شدن به یکی از بهترین‌های تاریخ ایران قرار دارد. حداقل در شرایط فعلی، رقیبی برای او نیست و به نظر می‌رسد طلای المپیک پاریس، انتظار این قهرمان را خواهد کشید. اگر او به همین سبک کشتی بگیرد و آمادگی‌اش را حفظ کند، هیچ‌کس نمی‌تواند روی تشک شکستش بدهد. زارع پس از قهرمانی به درستی بار دیگر تاج پادشاهی سنگین‌وزن را روی سر خودش گذاشت و باز هم به دنیا نشان داد که در این وزن، بی‌رقیب است. البته که آمریکایی‌ها نیز دست به هر کاری خواهند زد تا او را از این تخت و تاجی که برای خودش ساخته پایین بکشند. باید صبر کرد و دید که در نهایت چه اتفاقی در این زمینه رخ می‌دهد اما زارع تا امروز، کارهای بزرگی انجام داده و هنوز قرار است دست به کارهای بزرگ‌تری هم بزند.
دیدگاه تان را بنویسید