پنج نکته از نمایش تیم ملی برابر بلغارستان
سر و سامان!
همانطور که انتظار میرفت، بلغارستان تیمی نبود که روی تیم ملی ایران فشار بگذارد و شرایط سختی برای این تیم به وجود بیاورد. تیم قلعهنویی در این بازی نسبت به حریف برتر ظاهر شد. چراکه تیم رقیب، بازیکنانی بسیار معمولی داشت و اصلا نمیتوانست با ستارههای ایرانی رقابت کند. این هم یک بازی بسیار معمولی دیگر از زمان بازگشت قلعهنویی به تیم ملی بود. تیمی که همچنان از محک خوردن فاصله دارد، در جام ملتها روبهروی رقبای بزرگ آسیایی کار بسیار سختی در پیش خواهد داشت.
آریا رهنورد
سامان ایز بک!
بازگشت سامان قدوس به اردوی تیم ملی در ادامه بازگشت او به باشگاه برنتفورد، روزهای جذابی را برای این ستاره رقم زده است. سامان برای اولین بار در اردوهای تیم قلعهنویی حاضر شد، در ترکیب ثابت دیدار با بلغارستان قرار گرفت و توانست نمایش بسیار خوبی برای تیم ملی داشته باشد. او با توپربایی و پاس گل درخشانی که داشت، زمینهساز به گل رسیدن تیم ژنرال برابر بلغارها بود. قدوس بدون تردید یکی از بینالمللیترین مهرههای تیم ملی است و میتواند به عنوان یک هافبک هجومی یا مهاجم دوم، نقش مهمی در تیم ملی ایفا کند. حضور سامان خیلی از هواداران تیم ملی ایران را به آینده امیدوار میکند. شاید در این فصل، او دوباره به همان ستارهای تبدیل شود که قبلا در سوئد دیده بودیم.
تیم ژنرال، چطور بازی میکند؟
روش بازی تیم قلعهنویی، چیزی بین 2-4-4 و 3-3-4 است. این را میشود از مجموع بازیهای او در قامت سرمربی ایران متوجه شد. آرایش پایه تیم او اما بیشتر به 2-4-4 شباهت دارد. در ترکیب تیم ملی روبهروی بلغارستان، رامین رضاییان، مرتضی پورعلیگنجی، شجاع خلیلزاده و احسان حاجصفی چهار مدافع تیم ملی ایران بودند. نکته نگرانکننده در مورد این تیم، بالا بودن شدید میانگین سنی آنها است. سه نفر از این چهار مدافع، بیشتر از 30 سال سن دارند و برای تورنمنتی مثل جام ملتها با دیدارهای سخت و فشرده، این اصلا ماجرای خوبی به حساب نمیآید. به نظر میرسد بازگشت کنعانی و استفاده از یک مدافع چپ جوانتر برای جام ملتها بیشتر به سود تیم ملی باشد. احمد نوراللهی و سعید عزتاللهی نیز دو هافبک میانی تیم ملی به شمار میروند. در کنارهها علیرضا جهانبخش و محبی دیده میشوند و در خط حمله، سامان قدوس پشت سر مهدی طارمی قرار میگیرد. اگر سردار برگردد، احتمالا طارمی به چپ خواهد رفت. علی قلیزاده هم چهره دیگری است که فعلا در مصدومیت به سر میبرد اما بدون شک قابلیت فیکس شدن در ترکیب تیم ملی را دارد.
در جستوجوی عمق
نقشه تیم ملی برای گل زدن به بلغارستان، استفاده از عمق دفاع حریف بود. بازیکنان ایران بارها و بارها توپ را به عمق دفاع رقیب فرستادند و برای خودشان موقعیت به وجود آوردند. البته تعداد آفسایدها در این مسابقه هم بسیار بالا به نظر میرسید. جالب اینجا بود که در این جدال وی.ای.آر وجود نداشت و کمکداورها نیز چندین بار در اعلام آفساید مرتکب اشتباه شدند. اگر این اشتباهها صورت نمیگرفت، شاید تیم ملی میتوانست یک برد بیدردسر را در این نبرد جشن بگیرد.
قدوس بدون تردید یکی از بینالمللیترین مهرههای تیم ملی است و میتواند به عنوان یک هافبک هجومی یا مهاجم دوم، نقش مهمی در تیم ملی ایفا کند. شاید در این فصل، او دوباره به همان ستارهای تبدیل شود که قبلا در سوئد دیده بودیم
بوشهری سوم، حریص بازی!
پس از مهدی طارمی و مهدی قایدی، محمد محبی سومین ستاره بوشهری است که این سالها در خط حمله تیم ملی دیده میشود. محبی در دوران ویلموتس یک بازیکن فیکس برای تیم ملی بود و در دوران اسکوچیچ به اردو دعوت نمیشد اما بازگشت او به فوتبال ایران و یک فصل بازی برای استقلال، او را دوباره به اردوهای تیم نزدیک کرد. محبی حتی در فهرست اولیه فوتبال ایران برای جام جهانی هم بود و فاصلهای با رسیدن به این تورنمنت نداشت. محمد در اردوی جدید، پیراهن شماره 10 کریم انصاریفرد را به تن کرد. پیراهنی که احتمالا در اختیار این بازیکن باقی خواهد ماند. او تنها گل ایران روبهروی بلغارستان را هم به ثمر رساند تا یک نمایش ملی موفقیتآمیز دیگر را داشته باشد. امیر قلعهنویی برخلاف مهدی قایدی، اعتقاد زیادی به بازی محمد محبی دارد و روی او به عنوان یک مهره فیکس در تیم ملی حساب میکند. باید صبر کرد و دید که در صورت بازگشت آزمون و قلیزاده، آیا محبی همچنان در ترکیب تیم ملی باقی خواهد ماند یا نه.
باز هم محک نخوردیم
تماشاگران زیادی برای تماشای بازی تیم ملی بلغارستان به ورزشگاه آمده بودند اما بلغارستان، باز هم حریفی برای محک زدن تیم ملی به شکل جدی نبود. حالا آمار قلعهنویی در 6 بازی به پنج برد و یک تساوی رسیده اما این اصلا آماری نیست که بتوان روی آن حساب خاصی بازی کرد. چراکه بیشتر رقبای تیم ملی، تیمهایی بسیار معمولی به شمار میرفتند. بلغارستان در رنکینگ فیفا 55 پله پایینتر از ایران دیده میشود! پس برد یک بر صفر روبهروی این حریف، چیزی نیست که بتوان به آن افتخار کرد و آن را یک پله موفقیتآمیز برای فوتبال
ایران دانست.
دیدگاه تان را بنویسید