ایران-برزیل، با هدف کسب برد پنجم

نوزدهمین دوره جام جهانی بسکتبال از روز گذشته آغاز شد. مسابقاتی که با حضور ۳۲ تیم در سه کشور ژاپن، فیلیپین و اندونزی برگزار می‌شود و تیم ملی بسکتبال کشورمان که یکی از تیم‌های حاضر محسوب می‌شود، در گروه G رقابت‌ها با اسپانیا، برزیل و ساحل عاج همگروه است. این رقابت‌ها برای تیم‌ها اهمیت بسیار زیادی دارد، چراکه دروازه‌ای برای رسیدن به المپیک 2024 پاریس است. تیم ملی ایران در دوره قبل (2019 چین) توانست به عنوان بهترین تیم آسیایی جواز حضور در المپیک را کسب کند و حالا قصد دارد در چهارمین تجربه خود در این مسابقات، بار دیگر از همین راه خودش را به المپیک برساند. کاری که غیرممکن نیست اما حضور تیم‌هایی مثل فیلیپین، ژاپن،‌ چین و لبنان آن را بسیار سخت می‌کند. البته که بسکتبالیست‌های ایران ابتدا باید نتایج خوبی در سه بازی نخست خود به دست بیاورند. 

نخستین حریف پسران هاکان دمیر،‌ برزیل است. دو تیمی که در جام جهانی 2014 نیز با هم همگروه بودند و این برزیل بود که به عنوان تیم برنده زمین را ترک کرد. برزیل مانند اسپانیا دیگر همگروه ایران همیشه پای ثابت جام جهانی بوده است و رکورد پیروزی با امتیاز بالا را هم در دست دارد. برزیل در جام جهانی ۱۹۷۸ فیلیپین، در رقابت با چین با نتیجه ۱۵۴ بر ۹۷ پیروز شد و طی 18 دوره گذشته جام جهانی، هیچ تیمی نتوانسته امتیازی بیشتر از این را کسب کند تا رکورد به نام مردان سرزمین قهوه باقی بماند. مردان سرزمین قهوه دو عنوان قهرمانی جهان را در سال‌های ۱۹۵۹ و ۱۹۶۳ به دست آورده‌اند و ۶ بار نیز در میان سه تیم برتر جام جهانی قرار گرفته‌اند. البته آنها در جام جهانی ۲۰۱۹ چین مقامی بهتر از رده ۱۳ را به دست نیاوردند.

تیم ملی ایران نیز در حالی امروز مقابل برزیل به میدان می‌رود که به دنبال پنجمین پیروزی تاریخ خود در این مسابقات است که رسیدن به آن در رویارویی با برزیل دشوار به نظر می‌رسد. آسمانخراش‌های ایران چند ماهی است زیر نظر هاکان دمیر ترکیه‌ای تمرین می‌کنند و در این مدت با برگزاری چند دیدار تدارکاتی با تیم‌هایی لبنان، مونته‌نگرو، اردن، گرجستان، روسیه و ونزوئلا برای جام جهانی آماده شده‌اند.

در تیم ایران حامد حدادی و ارسلان کاظمی بیشترین سابقه را در جام ‌جهانی دارند و از سال ۲۰۱۰ در ترکیب تیم ملی حضور داشته‌اند. آنها در این دوره نیز شرکت می‌کنند و با تجربه ترین بازیکنان ایران محسوب می‌شوند. هرچند حدادی به تازگی از مصدومیت برگشته و باید دید کادر فنی چقدر می‌توانند روی او حساب کنند. شاید اگر سرمربی تیم ملی تصمیم به کنار گذاشتن محمد جمشیدی نمی‌گرفت، خیال‌ها کمی راحت‌تر بود. حالا در غیاب این ستاره‌ها، همه در انتظار تماشای تیم دمیر در جاکارتا هستند.