گل‌نزن اما برنده!

آریا رهنورد

تراکتور و معضل پورحمیدی

دو بازی، دو خروج اشتباه و دو نمایش فاجعه‌بار؛ این خلاصه‌‎ای از شروع فصل برای حسین پورحمیدی است. شاید هواداران تراکتور باز هم برای این گلر شعار عیبی یوخ سر داده باشند اما خودشان هم به خوبی می‌دانند که حتما عیب و ایرادی در کار است و عملکرد این سنگربان در تیم‌شان به هیچ وجه عادی به نظر نمی‌رسد. چه اتفاقی رخ داده که سنگربان آماده فصل گذشته که به اردوی تیم ملی هم دعوت شده بود، در یک تیم قوی‌تر فصل را این‌چنین بد شروع کرده است؟ اول از همه باید به این حقیقت توجه کرد که شرایط تیمی مثل تراکتور کاملا با وضعیت آلومینیوم متفاوت است. حسین در همان قدم اول، با فشار زیادی روبه‌رو شده و اضطراب وحشتناکی را تحمل کرده است. ظاهرا او برای چنین فشاری آماده نبود. درست مثل تراکتور که آمادگی این دو نبرد دشوار در شروع فصل جدید لیگ برتر فوتبال ایران را نداشت. حالا راهکار درست تراکتور در مورد این سنگربان چیست؟ عبور از او و جذب یک گلر دیگر؟ این که کاملا محال خواهد بود. چراکه سقف بودجه و سقف فهرست تراکتور برای فصل جدید پر شده است. آنها باید به پورحمیدی اعتماد کنند، به او آرامش بدهند و اعتماد به نفس از دست رفته را به او برگردانند. حسین به برخوردی شبیه برخورد وحید امیری با خودش در پایان این بازی در باشگاه تراکتور نیاز خواهد داشت.

شخصیت قهرمانی، دقیقا همان چیزی است که در پرسپولیس به بهترین شکل ممکن دیده می‌شود. آنها روبه‌روی تراکتور خوب بازی کردند اما برتری‌شان، حتی بدون برتری نسبت به حریف در جریان بازی نیز رقم می‌خورد

یحیی و خمز، دو مربی عصبانی

هم یحیی و هم پاکو در جریان جدال یادگار، بارها و بارها در کنار زمین عصبانی شدند. آنها برای این عصبانیت هم دلایل خاص خودشان را داشتند. خمز از توپ لو دادن‌های زیاد شاگردانش عصبانی بود و در کنار زمین اصلا آرامش نداشت. یحیی نیز از توپ خراب‌کردن‌های بازیکنان هجومی‌اش شاکی بود. پرسپولیس موقعیت‌های گل پرشماری را در این جدال از دست داد و نتوانست کار تراکتور را کمی زودتر تمام کند. این میزان موقعیت خراب کردن برای هر تیمی تهدیدکننده خواهد بود و یحیی نیز به خوبی این حقیقت را می‌داند. با این وضعیت شاید اگر پورحمیدی مرتکب آن اشتباه نمی‌شد، پرسپولیس ممکن بود نتواند دروازه تراکتور را باز کند.

تیمی که راه را بلد است

شخصیت قهرمانی، دقیقا همان چیزی است که در پرسپولیس به بهترین شکل ممکن دیده می‌شود. آنها روبه‌روی تراکتور خوب بازی کردند اما برتری‌شان، حتی بدون برتری نسبت به حریف در جریان بازی نیز رقم می‌خورد. چراکه آنها خیلی خوب بلد هستند در بازی‌های نزدیک، کار را به سود خودشان تمام کنند. شاید اگر پرسپولیسی‌ها این تجربه را نداشتند، فصل را با دو تساوی متوالی روبه‌روی آلومینیوم و تراکتور آغاز می‌کردند اما آنها در دقایق خاصی از بازی، موفق به تحمیل بازی‌شان به حریف شدند و به خوبی توانستند سرنوشت را به سود خودشان تغییر بدهند. این ویژگی فعلا در تیمی مثل تراکتور دیده نمی‌شود. تیمی که مضطرب فوتبال بازی می‌کند و از آرامش کامل برای رسیدن به برتری در لحظات حساس برخوردار نیست. پرسپولیس در دقایقی از هر دو بازی‌اش، تحت فشار هم قرار گرفت و حتی به رقیب موقعیت هم داد اما در نهایت توانست دروازه‌اش را بسته نگه دارد. از یاد نبریم که در لیگ برتر ایران گل نخوردن، مهم‌ترین شرط قهرمانی است و شروع فصل با دو کلین‌شیت متوالی در دو بازی نسبتا سخت، ثابت می‌کند که سرخ‌ها هنوز شانس شماره یک قهرمانی به حساب می‌آیند.

این خریدها رویایی بودند؟

تراکتور در تابستان خریدهای زیادی داشت اما مصاحبه هفته گذشته خمز و ابراز نگرانی او در مورد تیم، دیدگاه‌ها را کمی عوض کرد. قبلا تصور می‌شد این تیم، یک تیم رویایی است اما چهره‌هایی مثل سیامک نعمتی، مهدی شیری یا سعید آقایی، خیلی دورتر از روزهای اوج‌شان به تراکتور ملحق شده‌اند. شاید در نگاه اول این بازیکنان اسم بزرگی داشته باشند اما به نظر می‌رسد کارایی‌شان، اصلا به بزرگی تجربه‌هایی که در تیم‌های دیگر پشت سر گذاشته‌اند، نباشد.

فواید زیر توپ نکشیدن!‌

حسین کنعانی روبه‌روی تراکتور، یکی از دورترین پاس‌های گل این چند سال فوتبال ایران را داد. البته که خود او هم تصور نمی‌کرد این پاس فقط با یک ضرب دیگر به گل تبدیل شود اما او در خط دفاعی، به خوبی سعید صادقی را در زمین حریف دید و به جای کشیدن زیر توپ، به خوبی توانست این بازیکن را صاحب توپ کند. این ویژگی یک مدافع مدرن در دنیای فوتبال است.