از همان روز اول مشخص بود که قانون افزایش سهمیه خارجی‌ها در رقابت‌های لیگ برتر ایران، تنها شامل حال یک باشگاه خواهد شد. اساسا به جز تراکتور تبریز، هیج تیمی نمی‌توانست حتی به جذب هفت بازیکن خارجی نزدیک شود. همین حالا سپاهان به عنوان یکی از متمول‌ترین تیم‌های فوتبال ایران، هنوز حتی یک خرید خارجی در بازار نداشته است. پرسپولیس و استقلال هم نتوانسته‌اند حتی یک بازیکن غیرایرانی را در بازار نقل و انتقالات به خدمت بگیرند. وقتی وضعیت این سه باشگاه این‌چنین باشد، طبیعتا انتظار نمی‌رود که باشگاه‌های میانه جدولی یا پایین جدولی بتوانند خریدهای خارجی پرشماری داشته باشند. تراکتور اما هر سه بازیکن خارجی مهم تیمش در فصل گذشته را حفظ کرده و خط هافبکش را بدون تغییر نگه داشته است. آنها شجاع خلیل‌زاده و امیرحسین حسین‌زاده را نیز جذب کرده‌اند. دو بازیکنی که با توجه به حضور در لیگ‌های خارجی، در واقع سهمیه خارجی به حساب می‌آیند. تا همین‌جا سهمیه خارجی‌های تراکتور به عدد پنج رسیده است. این باشگاه آلوارو خیمنز را نیز به خدمت گرفته است. بازیکنی که سابقه حضور در رقابت‌های لالیگا را نیز دارد. محمد نادری تبدیل به هفتمین سهمیه خارجی این تیم خواهد شد و تراکتور اساسا دیگر نمی‌تواند هیچ بازیکنی را خارج از لیگ برتر به خدمت بگیرد. این باشگاه البته به دنبال تغییر در قوانین بوده و قصد داشته بندی در قانون به وجود بیاورد که بازیکنان داخلی شاغل در لیگ‌های دیگر، بازیکن خارجی به شمار نروند اما واضح است که باشگاه‌های دیگر با چنین تغییری موافق نخواهند بود.

اگر هر تغییری به سود تراکتور در قوانین نقل و انتقالات ایجاد شود، شرایط برابر تیم‌ها در لیگ کاملا زیر سوال خواهد رفت. این نفوذ تراکتور در سازمان لیگ دقیقا چه دلیلی دارد و چه زمانی متوقف خواهد شد؟ اگر تراکتور در یک فصل 10 بازیکن خارجی داشته باشد، آیا باید استفاده از حداقل 10 خارجی در لیگ برتر به یک قانون تبدیل شود؟ برای تصویب یک قانون همگانی در همه لیگ‌های فوتبال دنیا، از همه باشگاه‌های حاضر در آن لیگ نظرخواهی می‌شود. در فوتبال ایران اما چنین چیزی وجود نداشته و نخواهد داشت. 

اینجا تصمیم‌ها معمولا تنها به سود چند تیم خاص هستند و فقط این تیم‌ها می‌توانند از مزایای یک تصمیم بهره‌مند شوند. همین حالا چند باشگاه مثل مس رفسنجان به تلاش سازمان لیگ برای ایجاد تغییر در قوانین معترض شده‌اند. چرا قوانینی که همین امسال وضع شده‌اند، همین امسال نیز باید تغییر کنند؟ البته که این قوانین در نهایت، به بازنگری نیاز دارند. چراکه بسیاری از تیم‌ها در فهرست‌شان به مشکل خورده‌اند و بسیاری از بازیکنانی که بیشتر از 23 سال سن دارند، بیرون مانده‌اند. با این حال در این بازنگری، منافع همه تیم‌ها باید در نظر گرفته شود و دلیلی وجود ندارد که فقط منافع یک تیم مورد توجه قرار بگیرد. فوتبال ایران همین حالا نیز مشکلات زیادی دارد و نابرابری بین این تیم‌ها نباید به یک مشکل جدید تبدیل شود. خیلی از باشگاه‌ها از همین حالا این نگرانی بزرگ را احساس کرده‌اند.

 

کپی شد