قهرمان و چالش پوست‌اندازی

آریا رهنورد

تجربه موفق اما کوتاه

پرسپولیس یحیی سابقه بازی با سه مدافع میانی را دارد اما نه در شروع مسابقه‌ها. معمولا این تیم در مقاطعی از فصل گذشته بعد از جلو افتادن از رقبا، در دقایق پایانی بازی‌ها به سراغ استفاده از سه دفاع می‌رفت. در این آرایش، فرشاد فرجی به دو مدافع دیگر تیم اضافه می‌شد. با این حال این بازیکن معمولا یک گارد دفاعی برای پرسپولیس بود و در دقایقی مورد استفاده قرار می‌گرفت که تیم چندان درگیر طراحی حملات به نظر نمی‌رسید. این تجربه‌ای موفق اما بسیار کوتاه در تیم یحیی بود. آیا گل‌محمدی قصد دارد این تجربه را به دقایق بیشتری از بازی تیمش بسط بدهد؟ به هر حال بازی با سه مدافع مرکزی، یک روش مدرن در دنیای فوتبال به شمار می‌رود و بسیاری از مربیان در فوتبال روز دنیا از این شیوه استفاده می‌کنند. بعید نیست که یحیی نیز چنین تصمیمی بگیرد. چراکه نقشه‌های قبلی او برای باشگاه، دیگر برای رقبا آشنا به نظر می‌رسند و شاید فصل پوست‌اندازی پرسپولیس از راه رسیده باشد.

پرسپولیس یحیی سابقه بازی با سه مدافع میانی را دارد اما نه در شروع مسابقه‌ها. حالا اما این تیم با اضافه شدن حسین کنعانی صاحب سه مدافع میانی مطمئن است. به هر حال بازی با سه مدافع مرکزی، یک روش مدرن در دنیای فوتبال به شمار می‌رود 

وینگ‌بک‌ها کجا هستند؟

بیایید فرض کنیم که قرار است پرسپولیس با سه مدافع مرکزی بازی کند، در این صورت چه کسانی نقش وینگ بک را در تیم ایفا خواهند کرد؟ یعنی آن دو مهره که قرار است چیزی بین مدافع و هافبک باشند و در کناره‌ها تحرک زیادی از خودشان نشان بدهند، چه کسانی هستند؟ سعید صادقی در راست و مهدی ترابی در چپ، در بازی لب خط عالی به نظر می‌رسند اما هیچ‌کدام از آنها قابلیت دفاعی زیادی ندارند و نمی‌توانند در کناره‌ها مانع از خلق موقعیت تیم حریف شوند. در نتیجه به نظر می‌رسد پرسپولیس وینگ بک‌های ایده‌آلی را برای ارائه چنین سیستمی ندارد. محمد عمری البته بازیکن جوانی است که می‌تواند در این بخش از زمین خودی نشان بدهد اما او هم مثل صادقی و ترابی، میل به هجوم دارد و کم‌تر می‌تواند به خط دفاعی کمک کند. دانیال اسماعیلی‌فر اما یک گزینه بسیار ایده‌آل برای چنین کاری است. بازیکنی که به خوبی می‌تواند در کناره‌ها، تعادل را در سبک بازی‌اش برقرار کند. با این حال در سمت چپ پرسپولیس چنین بازیکنی وجود ندارد. در نتیجه این مشکل بزرگ قرمزها برای پیاده کردن سیستم سه دفاعه خواهد بود. آیا یحیی می‌تواند کلیدی برای حل این مشکل به دست بیاورد؟

گولسیانی، مدافع چپ جدید؟

به یک احتمال دیگر هم باید فکر کرد. اینکه گئورگی گولسیانی در شروع فصل جدید به سمت چپ خط دفاعی برود. او سابقه بازی در چنین پستی را دارد. با این حال این تجربه به چندین سال قبل مربوط می‌شود. اگر یحیی توانسته از علی نعمتی یک مدافع چپ استاندارد بسازد، گولسیانی نیز این قابلیت را دارد که زیر نظر این مربی در این پست درخشش قابل توجهی داشته باشد. اگر این اتفاق رخ بدهد، پرسپولیس همچنان با چهار مدافع بازی خواهد کرد. دانیال در راست، زوج کنعانی و مرتضی در قلب دفاع و گئورگی گولسیانی در سمت چپ. باشگاه با تمدید قرارداد گولسیانی، به وضوح نشان داده که اهمیت زیادی برای این بازیکن قائل است. مدافع گرجستانی، فصل درخشانی را در این باشگاه سپری کرده و بارها به کمک سرخ‌ها آمده است. اگر قرمزها مسعود ریگی را جذب نمی‌کردند، حتی احتمال رفتن گولسیانی به خط میانی وجود داشت. کاری که پپ با جان استونز در سیتی کرد. گولسیانی حتی در فوتبال ایران نیز سابقه بازی در پست هافبک را هم دارد. با این حال احتمال حضور او در سمت چپ خط دفاع، کمی بیشتر به نظر می‌رسد.

یک احتمال دیگر؛ 

سیستم چرخشی  

پرسپولیس در حالی با یحیی به فینال لیگ قهرمانان رسید که این مربی سه مدافع میانی باتجربه در اختیار داشت. شجاع، کنعانی و سیدجلال حسینی هر سه عضو این تیم بودند و گل‌محمدی به صورت چرخشی از آنها استفاده می‌کرد. روشی که در نهایت هم جواب داد. به هر حال یحیی به خوبی می‌داند که یک فصل بسیار سخت با یک تقویم فشرده در انتظار او خواهد بود. لیگ قهرمانان خیلی زود از راه می‌رسد و اواسط لیگ هم جام ملت‌ها برگزار خواهد شد. در نتیجه داشتن سه مدافع میانی باکیفیت، برای او ضروری خواهد بود. با داشتن این سه بازیکن اگر مصدومیتی هم در کار باشد، پرسپولیس در دفاع تضعیف نخواهد شد. با این حال بیرون نشستن یکی از آنها، می‌تواند حواشی زیادی به دنبال داشته باشد و دوربین‌ها را روی بازیکن نیمکت‌نشین زوم کند.