زورمان نرسید!

آریا رهنورد

لحظه‌ای که بازی تمام شد

به نظر می‌رسد هافبک‌های تدافعی ایران روی صحنه گل اول ژاپن اصلا عملکرد خوبی نداشتند. یک یارگیری به موقع می‌توانست جلوی رد و بدل شدن این گل را بگیرد اما ستاره تیم حریف به خوبی توانست از فضای زیادی که برایش ایجاد شده استفاده کند و با یک شوت دقیق، توپ را به تور دروازه ایران بچسباند. تیم ملی در همان نیمه اول می‌توانست بازی را به تساوی بکشاند و کسری طاهری موقعیت بسیار خوبی برای به گل رسیدن داشت اما این ضربه در عین ناباوری از دست رفت و همان توپ ثانیه‌هایی بعد به عنوان دومین گل وارد دروازه ایران شد. وقتی فرصت رسیدن به تساوی را با خوردن گل دوم عوض کردیم، واضح بود که دیگر شانسی برای بازگشت به مسابقه‌ نداریم. گل سوم بازی هم به سادگی هرچه تمام‌تر به ثمر رسید و ستاره ژاپن با یک ضربه ایستگاهی روی زمین، تیر خلاص را به آرشا شکوری و هم‌تیمی‌ها زد. به هر حال با دو ستاره محروم و چند بازیکن که هنوز خسته از نبرد با یمن بودند، تیم ملی نتوانست انتظارها را در این بازی برآورده کند و جایی در فینال آسیا داشته باشد. این شکست، تورنمنت را برای ما تمام کرد. چراکه از این دوره دیگر در رقابت‌های قهرمانی آسیا، دیدار رده‌بندی برگزار نمی‌شود.

این میزبان عجیب

انتخاب تایلند به عنوان میزبان این دوره از مسابقه‌ها نیز تصمیم چندان خوبی به نظر نمی‌رسید. چراکه آب و هوای تایلند برای برگزاری چنین نبردهایی چندان ایده‌آل نبود. تقریبا هر روز بارش شدیدی در این کشور اتفاق می‌افتاد و بازی در استادیوم‌های لغزان و چمن خیس، کار سختی برای نوجوانان به شمار می‌رفت. دیدار فینال با ژاپن نیز برای دقایق نسبتا زیادی در نیمه دوم به خاطر رعد و برق‌های شدید متوقف شد. همین توقف نیز بازی را کاملا سرد کرد و مسابقه را از جریان انداخت. به نظر می‌رسد انتخاب تایلند برای میزبانی این تورنمنت، بدسلیقگی ای.اف.سی را نشان می‌دهد. هرچند که میزبان جام جهانی نوجوانان نیز یعنی کشور اندونزی، آب و هوای نسبتا مشابهی با تایلند دارد.

سه هیچ‌های تکراری!

باختن به ژاپن، رفته رفته در حال تبدیل شدن به یک عادت برای ورزش ایران است. در جام ملت‌های 2019 با همین نتیجه سه بر صفر به تیم ملی ژاپن باختیم. در لیگ ملت‌های والیبال 2023 نیز در اولین بازی‌مان با همین نتیجه مغلوب ژاپن شدیم. ادامه این روند برای ورزش ایران اصلا خوشایند به نظر نمی‌رسد. ژاپنی‌ها در همه ورزش‌ها، پیشرفت قابل توجهی داشته‌اند. به جرات می‌توان گفت که آنها خودشان را از سطح قاره آسیا فراتر برده‌اند و حالا در خیلی از رشته‌ها، به استانداردهای جهانی نزدیک هستند. ورزش ایران اما راه بسیار درازی برای رسیدن به این سطح دارد. ستاره‌های نوجوان ژاپنی با تجربه‌ای شبیه بزرگسال‌ها بازی می‌کردند اما پسران تیم ملی ایران، از آمادگی کامل برخوردار نبودند. فراموش نکنیم که این ژاپن در دو بازی گذشته‌اش روبه‌روی هلند و استرالیا، 11 گل به ثمر رسانده بود و حالا با 14 گل در سه دیدار آخرش در جام ملت‌ها، راهی مسابقه فینال شده است!

بازنده ما، فینالیست شد

به نظر می‌رسد تیم حسین عبدی، پتانسیل فینالیست‌شدن در این جام را داشت اما برخورد با ژاپن در نیمه‌نهایی، کار را کمی سخت کرد. جالب اینجاست که از سوی مقابل، کره جنوبی راهی دیدار فینال شد. همان تیمی که در مرحله گروهی بازی‌اش را با دو گل به ایران واگذار کرده بود. شاید اگر تیم ملی هم در گروهش دوم می‌شد، مسیر ایده‌آل‌تری برای رسیدن به فینال داشت اما به هر حال تردیدی نیست که ژاپن، تیم شایسته‌تری برای بردن این جام بوده است. تیم ملی هم اگرچه با شکست به ایران برگشته اما آنها توانسته‌اند سهمیه جام جهانی را برای فوتبال ایران به دست بیاورند و این اصلا اتفاق کمی نیست.

به فکر این تیم باشید

تیم حسین عبدی با کم‌ترین امکانات ممکن راهی جام ملت‌ها شد. تیمی که حتی برای یافتن یک زمین تمرین در تهران نیز مشکل داشت. از همین حالا باید به فکر این تیم بود تا در رقابت‌های جام جهانی، اتفاق بزرگی برای این پسرها رخ بدهد. درخشش در آن تورنمنت، می‌تواند مسیر زندگی این نفرات را عوض کند اما تبدیل شدن به زنگ تفریح، آینده این نفرات را تحت تاثیر قرار خواهد داد. از همین حالا باید همه چیز را برای موفقیت بزرگ این تیم فراهم کرد.