تورنمنت اشتباهی!

آریا رهنورد

اعتباری که به کافا  دادیم

به نظر می‌رسد حضور تیم ملی ایران در کافا با همه ستاره‌ها، عاملی برای اعتبار دادن به این تورنمنت شده است. آیا در بین فدراسیون‌های فوتبال آسیای مرکزی درخواستی برای ایران برای حضور با تیم کامل وجود داشته است؟ آیا تیم ملی به دلایلی غیرفوتبالی در این تورنمنت شرکت کرده است؟ به هر حال در زمین مسابقه هم مشخص شد که افغانستان، هرگز تیمی برای محک زدن تیم ملی ایران نیست. بدون شک اگر بازیکنان حاضر در اردوی بیشکک دو تیم می‌شدند و درون اردو یک مسابقه داخلی برگزار می‌کردند، فشار بیشتری به نفرات تیم وارد می‌شد. جالب اینکه تیم ملی قبل از جام جهانی با الجزایر مسابقه دوستانه برگزار کرد و غیبت چند ستاره آن تیم، موجب انتقاد گسترده در ایران شد. حالا اما کار به جایی رسیده که باید در نبرد تدارکاتی، با تیم دوم کشور افغانستان مسابقه بدهیم و راضی باشیم!

نکته نگران‌کننده

درباره بازی با تیم دوم افغانستان، یک نگرانی بزرگ دیگر هم وجود دارد. تیم ملی در این بازی موقعیت‌های نسبتا زیادی به حریف داد و از لحاظ انسجام دفاعی، اصلا موفق ظاهر نشد. در همان نیمه اول بازیکن تیم حریف یک توپ را از مقابل دروازه خالی بیرون زد و عملا فرصت گلزنی را از تیمش گرفت. شاید اگر آن توپ به گل تبدیل شده بود، حتی ممکن بود در این بازی گل‌های بیشتری هم دریافت کنیم. همین تیم افغانستان در نیمه دوم با یک ضربه ایستگاهی تماشایی دروازه ایران را باز کرد. گل خوردن از چنین تیمی، موضوعی نیست که به سادگی قابل هضم باشد. اگر با این کیفیت دفاعی روبه‌روی یک رقیب بزرگ قرار می‌گرفتیم، چه اتفاقی برای‌مان رخ می‌داد؟ به نظر می‌رسد گل خوردن از حریفی مثل افغانستان، کار پیام نیازمند را برای ماندن درون دروازه تیم ملی تقریبا غیرممکن خواهد کرد.

درباره بازی با تیم دوم افغانستان، یک نگرانی بزرگ وجود دارد. تیم ملی در این بازی موقعیت‌های نسبتا زیادی به حریف داد و از لحاظ انسجام دفاعی، اصلا موفق ظاهر نشد. افغانستان در نیمه دوم با یک ضربه ایستگاهی تماشایی دروازه ایران را باز کرد که به سادگی قابل هضم نیست

او یک مهاجم است؟

یکی از نکات جالب این مسابقه برای تیم ملی، تعویض سردار آزمون با رضا اسدی بود. به نظر می‌رسد قلعه‌نویی نیز به اسدی به شکل یک مهاجم نگاه می‌کند. او که سابقا یک هافبک میانی بود، این اواخر در خط حمله تراکتور به میدان می‌رفت و حالا در تیم ملی نیز چنین نقشی را بر عهده دارد. اصلا شاید دلیل دعوت نشدن شهریار مغانلو، همین ماجرا باشد. چراکه قلعه‌نویی یک بازیکن بلندقامت را در خط حمله تیم ملی در اختیار دارد. به هر حال رضا اسدی در این بازی نمایش خوبی داشت و در سومین بازی ملی، اولین گلش با لباس ایران را زد. اگرچه باز کردن دروازه افغانستان، موضوعی نیست که بشود با افتخار زیادی در مورد آن

حرف زد!‌

جای تو،    اینجا نبود

مهدی طارمی در این بازی، یک بار دیگر کلاس بالای بازی‌اش را به نمایش گذاشت و توانست در لباس ایران هت‌تریک کند. هرچند که بدون شک جای بازیکنی مثل مهدی طارمی، این تورنمنت نبود. شاید بهتر بود مهدی با توجه به فصل سخت و پرفشاری که در پورتو داشته، کمی استراحت کند و به این اردو ملحق نشود اما به هر حال تیم ملی با همه نفرات اصلی در این رقابت شرکت کرد و مهدی هم یکی از این نفرات بود که روبه‌روی افغانستان به زمین مسابقه فرستاده شد.

چهار-چهار-دو، به شیوه کلاسیک

آرایش پایه تیم قلعه‌نویی چگونه ساخته می‌شود؟ به نظر می‌رسد تیم او قرار است به شیوه چهار-چهار-دو کلاسیک بازی کند. در تیم او، خط دفاعی چهار نفره است و روبه‌روی افغانستان نیز همانند دو دیدار دوستانه قبلی، ایران با همین روش بازی کرد. امیر دو هافبک میانی هم داشت که برابر افغانستان، امید نورافکن و سعید عزت‌اللهی بودند. محمد محبی و علیرضا جهانبخش در دو سمت دیده می‌شدند و مهدی طارمی در کنار سردار آزمون، دو مهاجم اصلی تیم ملی به شمار می‌رفتند. شاید این سیستم جالبی برای بازی باشد اما کمی هجومی به نظر می‌رسد. در حقیقت بعید است تیم ملی بتواند روبه‌روی رقبای بزرگ آسیایی نیز با چنین آرایشی به زمین مسابقه برود. به همین خاطر است که گفته می‌شود بازی با رقیبی مثل افغانستان به کار تیم ملی نخواهد آمد. چراکه نمی‌توان از این بازی به عنوان محکی برای ارزیابی سیستم بازی تیم ملی استفاده کرد. به هر حال فعلا قلعه‌نویی این روش را برای تیمش در نظر گرفته و با استفاده از آن، ترکیبش را انتخاب می‌کند.