سیمونه مثل سیمئونه!

آریا رهنورد

برخلاف پیش‌بینی‌ها

کاری که اینتر مقابل سیتی انجام داد، کاملا برخلاف همه پیش‌بینی‌ها بود. خیلی از فوتبالی‌ها توقع داشتند سیتی پیروزی یک‌طرفه‌ای را جشن بگیرد و حریف ایتالیایی‌اش را با اختلاف گل زیاد شکست بدهد اما در زمین مسابقه، بازی دیگری جریان داشت. اینتر به خصوص در نیمه اول، سیتی را کاملا شگفت‌زده کرد. دوندگی بی‌امان، پرس سنگین و نمایش فیزیکی اینتر، سیتی را به عقب راند. هیچ‌کس انتظار نداشت تیم پپ این‌چنین برابر سیتی غافلگیر شود. افعی‌ها در جریان این نبرد، نگاه‌ها به خودشان را کاملا تغییر دادند.

یک اشتباه کافی است

روبه‌روی تیمی مثل سیتی، اولین اشتباه به آخرین اشتباه تبدیل می‌شود. اینتر در بسیاری از دقایق این بازی، فوق‌العاده بازی کرد و کنترل خوبی روی مسابقه داشت اما روی یک صحنه، دقت کافی را در یارگیری به خرج نداد و همین کافی بود تا رودری از راه برسد و توپ را از خط دروازه اینتر عبور بدهد. شاید اگر اینتری‌ها روی آن صحنه رودری را مهار می‌کردند، اتفاق‌های دیگری در این مسابقه رخ می‌داد. به هر حال تیم پپ، پرتجربه‌تر بود و بهتر توانست از تنها موقعیت جدی‌اش در بازی استفاده کند.

کابوسی به اسم روملو لوکاکو

بدون تردید بدترین بازیکن اینتر در فینال لیگ قهرمانان، کسی نبود به جز روملو لوکاکو. مهاجمی که از لحظه ورود به زمین، بیشتر به نفع منچسترسیتی بازی کرد. او با یک جاگیری بد، مانع گلزنی دی مارکو شد و لحظاتی بعد نیز بهترین بخت گلزنی بازی را از دست داد. لوکاکو می‌توانست از فاصله بسیار نزدیک با ضربه سر تیمش را به گل برساند اما ضربه‌اش را به وسط دروازه زد. خود ادرسون هم باورش نمی‌شد که لوکاکو چنین ضربه بدی به توپ زده است. روملو تنها ستاره اینتر بود که در فینال، فاجعه‌بار نشان داد و اصلا در حد و اندازه‌های خودش ظاهر نشد.

بازنده‌ای که تشویق شد

اینتری‌ها این مسابقه را باختند اما از سوی هواداران‌شان در ورزشگاه مورد تشویق قرار گرفتند. افعی‌ها بازنده‌های سربلند این جدال به شمار می‌رفتند و به هیچ وجه مثل یک تیم بازنده در زمین ظاهر نشدند. آنها سزاوار این تشویق بودند و به خوبی توانستند روبه‌روی تیم قدرتمندی مثل سیتی، ظاهر شوند. کاری که تیم‌های پرستاره‌ای مثل بایرن مونیخ و اینتر موفق به انجامش نشده بودند. به هر حال اینتر به خواسته بزرگش از این بازی نرسید اما نمایش درخشانی را پشت سر گذاشت و نشان داد که چه توانایی‌هایی در زمین

فوتبال دارد.

سیمونه مثل سیمئونه

داستان سیمونه اینزاگی و فینال اروپا، شبیه داستان دیگو سیمئونه در این مسابقه بود. این مربی هم در اولین تجربه فینالیست‌شدن، عالی نشان داد و تا آخرین ثانیه‌ها نیز در آستانه برد بود اما در نهایت روبه‌روی رئال مادرید شکست خورد. حالا شاید حس و حال او را سیمونه اینزاگی خیلی خوب درک کند. مردی که تیمش در بازی فینال، بسیار خوب بازی کرد اما در نهایت قهرمان نشد. دیگو سیمئونه بعد از آن فینال، یک بار دیگر هم به دیدار نهایی لیگ قهرمانان رسید و باز هم شکست خورد. اتفاقی که اینزاگی اصلا دوست ندارد برای او تکرار شود.

این تیم برمی‌گردد

از دست دادن فینال لیگ قهرمانان، تلخ‌ترین اتفاق ممکن برای یک باشگاه است. اینکه تا دیدار پایانی بروی و آخرش شکست بخوری، اصلا آسان نیست. با این حال به نظر می‌رسد هواداران اینتر باید به تیم اینزاگی اعتماد کنند. این تیم هنوز حرف‌های زیادی برای گفتن خواهد داشت. تیمی که بدون شک فصل آینده برای قهرمانی در سری آ مبارزه خواهد کرد. اینتر با کمک این مربی، می‌تواند به قله‌های بلندتری برسد و اصلا شاید دوباره به فینال لیگ قهرمانان هم برگردد.

پایان تلخ

فوتبال ایتالیا امید زیادی داشت تا در این فصل سه جام اروپایی به دست بیاورد اما در هر سه فینال شکست خورد. رم به سویا باخت، فیورنتینا روبه‌روی وستهم تسلیم شد و در نهایت اینتر هم نتیجه را به سیتی واگذار کرد. با این حال شکی نیست که این فصل از فوتبال ایتالیا، فصل بسیار درخشانی بوده است. فصلی که پایانی تلخ داشت اما به هر حال نمی‌توان انکار کرد که رسیدن به سه فینال اروپایی در یک فصل، موفقیت بزرگی است که از پیشرفت فوتبال باشگاهی در ایتالیا حکایت دارد. این دست‌های خالی در فینال‌ها، در سایر مراحل جام‌های اروپایی در این فصل بسیار پر بوده‌اند.