خشم و هیاهو!

آریا طاری

یک مربی جاه‌طلب

ساپینتو کارش را در استقلال با انگیزه بسیار زیادی شروع کرد. او از همان ابتدا نشان داد که یک مربی جاه‌طلب است. پذیرفتن هدایت تیمی که بدون شکست قهرمان لیگ برتر شده، ساده به نظر نمی‌رسید اما ریکاردو به گفته خودش، فقط به دنبال بردن جام نبود. او قصد داشت تیم جذابی برای استقلال بسازد و اتفاقا موفق به انجام چنین ماموریتی در تهران نیز شد.

دوران یک ساله حضور ساپینتو در استقلال، دوران عجیب و پرفراز و نشیبی بود. او ویژگی‌های مثبت و منفی زیادی داشت که در مجموع یک فصل جذاب برای استقلال ساختند اما این فصل، پایان خوشی برای این مربی نداشت و او در نهایت در آخرین قدم‌ها، هر دو جام مهم را از دست داد

آن لگد، نشانه بود!

فقط چند هفته از زمان حضور ساپینتو در ایران گذشته بود که استقلال در دومین هفته از لیگ برتر در انزلی با ملوان مسابقه داد. آن روز وقتی استقلال از حریف عقب افتاد، لگد عجیب ساپینتو به برانکارد کنار زمین، خبرساز شد. قبل از آمدن این مربی به فوتبال ایران نیز، همه می‌دانستند که او اساسا یک مربی عصبانی است اما این لگد، نشانه مهمی بود که نگرانی‌های زیادی در مورد مرد اول نیمکت آبی‌ها به وجود آورد. شاید اگر مدیران استقلال کنترل بهتری روی اوضاع داشتند و این صحنه را کمی بیشتر جدی می‌گرفتند، ساپینتو بخشی از این فصل  را به دلیل اخراج‌های متوالی و محرومیت‌های متعدد در کنار زمین از دست نمی‌داد.

قربانی مدیریت

این آجورلو بود که ساپینتو را به فوتبال ایران آورد و بین این دو نفر نیز رابطه بسیار خوبی وجود داشت. وقتی آجورلو با تصمیم وزارت ورزش از استقلال رفت، این مربی نیز تصمیم به جدایی گرفته بود اما به هر حال او با استقلال ادامه داد. جالب اینکه در یک بازه زمانی کوتاه، مدیر بعدی هم رفت و جایش را به نفر سوم داد! ساپینتو اگر کمی بیشتر در استقلال می‌ماند احتمالا شاهد حضور مدیر چهارم در همین یک سال هم می‌شد. به هر حال مشکلات مدیریتی و بی‌ثباتی استقلال، تاثیر منفی زیادی روی پروژه این مربی گذاشت. بدهی به استراماچونی از یک سو و خبر محرومیت از آسیا از سوی دیگر، روحیه تیم را به هم ریخت. علاوه بر این ساپینتو برای مدت زیادی بدون دریافت دستمزد به حضور در ایران ادامه داد. اتفاقی که معمولا برای مربیان خارجی در فوتبال ایران رخ نمی‌دهد.

قهرمان سوپرجام

بدون تردید بهترین لحظه ریکاردو ساپینتو در فوتبال ایران، وقتی بود که با شکست دادن نساجی سوپرجام را فتح کرد. این اولین جام او در ایران و دومین جام دوران مربیگری‌اش به شمار می‌رفت. این مربی البته در متن خداحافظی‌اش، به شکل عجیبی به اولین قهرمانی سوپرجام استقلال در تاریخ 75 ساله باشگاه اشاره کرده اما حقیقت آن است که در بخش اعظمی از این تاریخ 75 ساله، اصلا چیزی به نام سوپرجام برگزار نشده و در خیلی از دوره‌ها، اصلا چنین تورنمنتی وجود نداشته که استقلال بخواهد آن را فتح کند. خود ساپینتو هم خیلی خوب می‌داند که ارزش و اهمیت این جام هرگز به اندازه جام‌های بزرگ در فوتبال نیست.

در آستانه برکناری

دی‌ماه سال گذشته، کار برای ساپینتو و تیمش کمی گره خورد. دو شکست متوالی در لیگ برتر روبه‌روی تراکتور و سپاهان، همه چیز را برای او دشوار کرده بود و حتی زمزمه‌هایی در مورد احتمال برکناری این مربی نیز وجود داشت. با این حال ساپینتو در استقلال ماند و توانست این شرایط را تغییر بدهد. پایان فعلی او، باز هم بهتر از جدایی از باشگاه در میانه فصل بوده است.

بازگشت بزرگ

استقلال در مقطعی از فصل، هشت امتیاز با صدر جدول فاصله داشت اما به شکل فوق‌العاده‌ای برگشت و برای چند هفته به بهترین تیم لیگ تبدیل شد. آنها در 10 بازی از 11 بازی متوالی، به برتری رسیدند و در هر 11 بازی نیز موفق به گلزنی شدند. حالا استقلال تیمی بود که مدعی بردن هر دو جام به شمار می‌رفت. تیمی که با پرس از بالا و دوندگی زیاد فوتبال بازی می‌کرد و تماشاگرانش را نیز هر هفته به وجد می‌آورد.

قتلگاه دربی

به عنوان یک مربی، شما نمی‌توانید در دو دربی متوالی شکست بخورید و انتظار داشته باشید همه چیز برای‌تان نرمال پیش برود. به خصوص اگر آن دو دربی، دو جام را از تیم شما گرفته باشند. آن دو بازی عملا به نقطه پایانی ساپینتو در استقلال تبدیل شدند. به خصوص ماجراهایی که در کنار زمین اتفاق افتادند، دیگر راه را برای ماندن او در این باشگاه بستند و فرصتی برای جبران به ریکاردو ندادند. انگار هر دو طرف ماجرا ظرف یک سال از هم خسته شده بودند.