با جام عکس گرفتند، اما فوق‌العاده نبودند؛ پنهان‌شده در قاب قهرمانی!

آریا رهنورد

مهدی عبدی: برای بازیکنی که سابقه زدن دو گل به استقلال را دارد و زمانی توانسته در فینال لیگ قهرمانان آسیا برای قرمزها گل بزند، تداوم نیمکت‌نشینی اصلا اتفاق خوبی نیست. مهدی مسیر رو به رشدی را در دوران فوتبالش سپری نکرده و انگار در گذشته، حتی آمادگی بیشتری داشته است. عبدی در شروع این فصل بازیکن ثابت خط حمله قرمزها بود اما در همان دو بازی اول آنقدر موقعیت خراب کرد که به نیمکت رفت. او در مقطعی از نیم‌فصل دوم و حتی در دربی برگشت نیز بازیکن فیکس پرسپولیس شد اما باز هم قدر این موقعیت را ندانست تا عیسی جلوتر از این بازیکن در ترکیب اصلی قرار بگیرد. با وجود رسیدن به دو موفقیت تیمی بزرگ در این فصل، نمی‌توان ادعا کرد که مهدی عبدی فصل خوبی داشته است. مهدی این فصل در همه جام‌ها، 19 بار برای پرسپولیس به میدان رفته و فقط موفق به زدن یک گل شده است!

کمال کامیابی‌نیا: او آخرین بازمانده پرسپولیس از عصر برانکو به شمار می‌رود. هافبکی که دیگر پا به سن گذاشته و از آمادگی مطلوب فاصله دارد. کمال در شروع این فصل، بازیکن فیکس قرمزها بود اما به مرور زمان این جایگاه را از دست داد. او در نیم‌فصل دوم، به ندرت برای قرمزها بازی کرد و این فصل را بدون گل و پاس گل به پایان رساند. به نظر می‌رسد دوران طلایی این هافبک در پرسپولیس، حالا به آخرین روزها نزدیک شده باشد. کمال در فرم فعلی، شانس زیادی برای حضور در بین 11 بازیکن ابتدایی قرمزها نخواهد داشت. سرلک، اسدبیگی و سروش رفیعی، سه هافبکی هستند که در این فصل نسبت به کمال صاحب دقایق بیشتری برای بازی شده‌اند و این اصلا نشانه خوبی برای این بازیکن به نظر نمی‌رسد.

شیخ دیاباته: البته که این بازیکن، در دو بازی این فصل برای پرسپولیس گل سه امتیازی زده و در مجموع 6 امتیاز برای تیم یحیی جمع کرده اما این شیخ کجا و آن شیخ که در لباس آبی آقای گل لیگ برتر ایران شده بود کجا. شیخ در بیشتر هفته‌های این فصل با مصدومیت دست و پنجه نرم می‌کرد و از آمادگی مطلوب فاصله زیادی داشت. او در حقیقت خرید مدیران باشگاه پرسپولیس بود و یحیی از همان ابتدا نیز حساب ویژه‌ای روی این بازیکن باز نمی‌کرد. دیاباته با پرسپولیس، برنده دو جام ارزشمند شده اما کاملا بعید به نظر می‌رسد که باشگاه خواهان حفظ این بازیکن برای فصل بعدی نیز باشد.

فرشاد فرجی: فرجی به پرسپولیس آمد تا با علی نعمتی، یک زوج تازه در قلب دفاع این تیم بسازد اما بعد از یک فصل، یحیی به سراغ پورعلی‌گنجی و گولسیانی رفت و ترکیب دفاعی‌اش را با این دو نفر چید. نعمتی البته به هر قیمتی خودش را به ترکیب برگرداند و دفاع چپ تیم شد اما فرجی نتوانست جایی در ترکیب ثابت برای خودش پیدا کند. فرشاد این فصل معمولا تنها در دقایق پایانی و بعد از جلو افتادن تیم به زمین مسابقه اضافه می‌شد. او به لحاظ فردی، فصل درخشانی را سپری نکرد و در حد فیکس شدن در ترکیب تیم قهرمان ایران نشان نداد.

لیاندرو پریرا: مهاجم گرانقیمت قرمزها قرار بود جانشین لوکادیا در این تیم شود اما در این فصل فقط یک گل به ثمر رساند که آن هم یک گل بی‌ثمر روبه‌روی ملوان بود. همین بازیکن مقابل سپاهان از زمین اخراج شد و چیزی نمانده بود که یک‌تنه قهرمانی را از تیم یحیی بگیرد. بدون شک اگر همین حالا زمان به عقب برگردد، گل‌محمدی دیگر به هیچ وجه به سراغ جذب این بازیکن نخواهد رفت. پریرا اصلا مهاجم باکیفیتی نبود و جای خالی او در فینال جام حذفی نیز اصلا احساس نشد. او بازیکنی نبود که گره نبردهای سخت را برای پرسپولیس باز کند.

سیامک نعمتی: زننده اولین گل صعود تاریخ باشگاه به فینال لیگ قهرمانان آسیا، فصل خوبی در پرسپولیس نداشت. او در نیم‌فصل، در فهرست مازاد یحیی بود اما سرانجام در تیم ماند و حتی در جام حذفی یک گل حساس به سپاهان زد. با این وجود سیامک دیگر جایی در اندیشه‌های یحیی نداشت و آن جایگاه سابقش در پرسپولیس را از دست داده بود. به نظر می‌رسد نعمتی نیز یکی از نفراتی باشد که در تابستان در مسیر ترک پرسپولیس قرار می‌گیرند و باشگاه را ترک می‌کنند.