هشت پدیده لیگ برتر بیست و دوم
ستاره سوسو میزند!
فوتبال باشگاهی ایران همیشه با این اتهام روبهرو میشود که اساسا پدیدههای نوظهور زیادی ندارد و خیلی طول میکشید تا بازیکنها در آن به مرحله پدیده شدن برسند. لیگ بیست و دوم از این حیث، لیگ خوبی بود و نفرات جوان خوبی را نیز به فوتبال ایران معرفی کرد. با این حال لیگ برتر هنوز نسبت به لیگهای خارجی در این زمینه بسیار عقب است. از یاد نبریم که در دنیا دارند بازیکنهای ۱۵ و ۱۶ ساله را در ترکیب اصلی بازی میدهند و ما هنوز به بازیکنهای بیست و چند ساله، به چشم پدیده نگاه میکنیم.
آریا رهنورد
محمد عمری (پرسپولیس)
بدون تردید او مهمترین پدیده این فصل لیگ برتر بود. بازیکنی که در چند سال اخیر هم سابقه بازی برای قرمزها را داشت اما استعداد واقعیاش را در این فصل نمایان کرد. عمری به خصوص بعد از رفتن لوکادیا، فرصت بیشتری در ترکیب پرسپولیس به دست آورد و از نبرد رفت با گلگهر و گل تماشاییاش در آن بازی به بعد، به مهرهای کلیدی برای تیم یحیی تبدیل شد. او در همین سن و سال کم، یکی از عوامل تاثیرگذار قهرمانی پرسپولیس در رقابتهای لیگ برتر بود. بازیکنی که این اواخر به اردوی تیم ملی نیز دعوت شده است.
بدون تردید محمد عمری مهمترین پدیده این فصل لیگ برتر بود. او در همین سن و سال کم، یکی از عوامل تاثیرگذار قهرمانی پرسپولیس در رقابتهای لیگ برتر بود. بازیکنی که این اواخر به اردوی تیم ملی نیز دعوت شده است
محمدحسین اسلامی (ذوب آهن)
در بین شاگردان جوان مهدی تارتار، محمدحسین اسلامی در این فصل عملکرد بسیار خوبی داشت. او یک بار از سوی کیروش به مینی کمپ تیم ملی دعوت شد و سپس از سوی قلعهنویی نیز به تیم ملی فراخوانده شد. حتی با وجود بازی برای تیمی مثل ذوب، استعدادهای این پدیده به سرعت مورد توجه قرار گرفت. انتظار میرود اسلامی یکی از چهرههای پرمشتری در بازار تابستانی نقل و انتقالات فوتبال ایران باشد.
سامان فلاح (پیکان)
بستن بازوبند کاپیتانی پیکان در 19 سالگی، تجربهای فراموشنشدنی برای سامان فلاح بود. بازیکنی که در بسیاری از هفتههای این فصل به صورت ثابت برای تیمش به میدان رفت و نقش مهمی در عملکرد دفاعی خوب این فصل پیکانیها داشت. فلاح در اوج جوانی، به یک فوتبالیست پخته تبدیل شده و انتظار میرود از این به بعد، پای ثابت اردوهای تیم ملی هم باشد. شاید با کمی خوشسلیقگی از سوی کارلوس کیروش، سامان میتوانست تا امروز تجربه یک جام جهانی حداقل به عنوان یک بازیکن نیمکتنشین را داشته باشد. او استعداد آیندهداری برای فوتبال ایران به شمار میرود.
امین حزباوی (فولاد خوزستان)
جواد نکونام به عنوان یکی از سختگیرترین مربیها در فاز دفاعی، اعتقاد بسیار زیادی به امین حزباوی داشت. فوتبالیست جوانی که امسال در فولاد فیکس شد و کاری کرد که باشگاه خیلی زود قید مدافع باتجربهای مثل موسی کولیبالی را بزند. حزباوی که با تیم ملی جوانان به مسابقههای قهرمانی آسیا نیز رفت و کاپیتان این تیم بود، زیر نظر علیمنصور در فولاد هم بازیکنی ثابت و بدون تغییر به حساب میآمد. او هم یکی دیگر از بازیکنانی است که انتظار میرود نقشی جدی در اردوهای بعدی تیم ملی به دست بیاورد. امین میتواند سالها قلب دفاع اهوازیها را بیمه کند. البته به شرطی که راهی لیگهای خارجی نشود. او استعداد لژیونر شدن در سن و سال کم را نیز دارد.
محمدرضا خالدآبادی (هوادار)
شهامت ساکت الهامی در استفاده از یک گلر جوان برای تیمش ستودنی بود اما خالدآبادی آنقدر مطمئن نشان داد که دیگر نمیشد در مورد قابلیتهایش روی خط دروازه حتی ذرهای شک داشت. جالب اینکه او بعد از مدتها حضور ثابت در ترکیب هوادار، در مسابقه با استقلال روی نیمکت نشست و تیم ساکت الهامی در همان مسابقه گلباران شد. فوتبال ایران آنقدر گلر خوب و آماده دارد که دیده شدن برای هر بازیکنی در این پست بسیار دشوار است اما خالدآبادی بهترین سنگربان جوان این روزهای فوتبال ایران به حساب میآید.
امید لطیفی (مس رفسنجان)
وقتی مس به صورت همزمان شیمبا و گادوین منشا را در خط حمله در اختیار گرفت، بعید به نظر میرسید که در این تیم جایی برای یک مهاجم جوان نیز باشد اما در فصلی که دو مهاجم خارجی تیم اصلا انتظارها را برآورده نکردند، لطیفی به کمک مس آمد و چند گل بسیار مهم برای تیمش زد. لطیفی در چند مسابقه حساس و مهم، عصای دست ربیعی شد و مهره موثری برای نارنجیها بود.
آریا یوسفی (سپاهان)
شاید آمار این بازیکن آنقدر خوب نباشد که بتوان او را یک پدیده تمامعیار دانست اما یوسفی به عنوان یک فوتبالیست جوان، پیشرفت زیادی داشته است. او به خصوص در بازی برگشت پرسپولیس با سپاهان بعد از ورود به زمین به جای رامین رضاییان، نمایش بسیار خوبی داشت و یکی از دلایل پیروزی بزرگ تیم اصفهانی در آن مسابقه به شمار میرفت. یوسفی در آینده نزدیک میتواند به یک مهره ثابت برای تیم اصفهانی تبدیل شود.
محمدرضا بردبار (ملوان)
کاپیتانی ملوان در 16 سالگی، تجربهای نیست که هیچ بازیکنی آن را از یاد ببرد. محمدرضا بردبار یکی از آن محصولات آکادمی ملوان بود که به سرعت خودش را به تیم اصلی باشگاه رساند و به سرعت نیز مورد توجه مازیار زارع قرار گرفت. او در اولین تجربههای لیگ برتری، تسلط زیادی از خودش نشان داد.
دیدگاه تان را بنویسید