وعده بی‌سرانجام آقای رئیس؛ تماشاچیان صحنه!
یکی از اولین وعده‌های مهدی تاج برای بازگشت دوباره به فدراسیون فوتبال، حل مشکل مجوز حرفه‌ای سرخابی‌ها بود. تاج بارها تاکید کرد که فقط او می‌تواند با رایزنی با کنفدراسیون فوتبال آسیا، چنین مشکلی را حل کند. حالا که چندین ماه از بازگشت آقای رییس به فدراسیون فوتبال گذشته، بد نیست از او بپرسیم که تا امروز دقیقا چه قدمی برای حل این مشکل برداشته است؟ به نظر می‌آید فدراسیون فقط تماشاچی ماجرا بوده و اصلا دور از انتظار نیست که فصل جدید رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا نیز در غیاب استقلال و پرسپولیس کلید بخورد. حذف استقلال تقریبا حتمی به نظر می‌رسد. این باشگاه در موعد مقرر رقم بدهی به استراماچونی را پرداخت نکرده و این رقم هنوز هم به مربی ایتالیایی نرسیده است. البته برخی از مدیران باشگاه اصرار دارند تا به هواداران بقبولانند که این حذف هنوز اتفاق نیفتاده و باشگاه هنوز برای بازگشت به لیگ قهرمانان فرصت دارد. پرسپولیس نیز با وجود آپلود مدارک و صاف کردن چندین بدهی، هنوز چند پرونده باز دارد و همچنان نتوانسته مجوز حرفه‌ای را دریافت کند. جالب اینکه مهدی تاج در مورد حذف احتمالی از آسیا به هر دو باشگاه هشدار داده است. آیا واقعا همه نقشی که رییس فدراسیون فوتبال می‌تواند در این پرونده ایفا کند، هشدار دادن است؟ اگر این‌طور باشد، چرا تاج قبل از برگزاری انتخابات مدام از حل مشکل این دو تیم در ای.اف.سی حرف می‌زد؟ اگر او نمی‌توانست کاری برای این دو باشگاه انجام بدهد، چرا در این مورد وعده می‌داد و رویا می‌فروخت؟
شرایط فوتبال ایران برای حضور در رقابت‌های آسیایی، اصلا مساعد نیست. از یک طرف، بدهی‌های کلانی روی دست باشگاه‌ها باقی مانده و از سوی دیگر زیرساخت‌های لازم برای حضور در رقابت‌های بین‌المللی فراهم نشده است. ورزشگاه آزادی که برای مدت‌های مدید استادیوم شماره یک ایران بوده، دیگر حتی استانداردهای نوری لازم را ندارد و بعید است که در رقابت‌های فصل آینده لیگ قهرمانان مورد استفاده قرار بگیرد. یعنی حتی اگر تیمی مثل پرسپولیس در نهایت آسیایی شود، باید رقابت‌هایش را در شهر دیگری انجام بدهد. شاید مهدی تاج نتواند بدهی‌های سرخابی‌ها را بدهد اما آیا نمی‌تواند کاری هم برای ورزشگاه آزادی انجام بدهد؟ آیا بازسازی این استادیوم در حال تخریب، نباید یکی از اولویت‌های مهم فوتبال و ورزش ایران باشد؟ اگر این روند همین‌طور ادامه داشته باشد، کار به جایی می‌رسد که ای.اف.سی تورنمنتی با حضور بهترین تیم‌های قطری، عربستانی، کره‌ای و ژاپنی برگزار می‌کند و تصمیم به تبعید تیم‌های ایرانی به تورنمنت‌های سطح پایین‌تر می‌گیرد. تا همین چند سال قبل، نبردن لیگ قهرمانان دغدغه فوتبال ایران بود اما حالا «شرکت» در این مسابقه‌ها به یک دغدغه مهم برای تیم‌های ایرانی تبدیل شده است. اگر راه ایرانی‌ها از آسیا جدا شود، لطمه بزرگی نیز به جذابیت لیگ برتر وارد خواهد شد. چراکه دیگر جنگی برای سهمیه در این فوتبال معنا نخواهد داشت. به نظر می‌رسد فوتبال ایران به چندین اقدام عاجل برای فاصله گرفتن از این شرایط نیاز دارد. با این روند فعلی، دیگر جایی برای ایرانی‌ها در آسیا وجود نخواهد داشت.
دیدگاه تان را بنویسید