طبقه هفتم بهشت، طبقه هفتم جهنم!

آریا طاری

شادی کوتاه، غم طولانی

اولین شادی گل این بازی را هواداران منچستریونایتد انجام دادند. ضربه سر کاسمیرو از خط دروازه حریف عبور کرد و طرفداران تیم مهمان در خوشحالی غرق شدند اما بلافاصله پرچم کمک‌داور بالا رفت و کمک‌داور ویدئویی نیز این تصمیم را تایید کرد. صحنه‌ای شبیه به این دیگر در طول بازی تکرار نشد. دیگر فقط این لیورپولی‌ها بودند که گل‌های سریالی‌شان را در آنفیلد جشن می‌گرفتند. هواداران منچستر هرگز این مسابقه را از یاد نخواهند برد. همان‌طور که شکست ۶ بر صفر روبه‌روی سیتی و برتری هشت بر دو روبه‌روی آرسنال را هرگز فراموش نکرده‌اند. هضم این باخت حتی از آن شکست سنگین به سیتی برای منچستر سخت‌تر است. چراکه آنها در فوتبال انگلیس، دشمنی بزرگ‌تر از لیورپول ندارند.

منچستر، مادرید نبود

حتی بعد از زدن گل دوم، این نگرانی برای تیم میزبان وجود داشت که ماجرای دیدار با رئال مادرید تکرار شود. با این حال در زمین مسابقه اصلا خبری از بازگشت یونایتد به بازی نبود. تیم تن‌هاگ شباهتی به تیم کارلتو نداشت و اصلا نمی‌توانست شبیه به این تیم به مسابقه برگردد. منچستر جلو کشیده بود تا گل‌ها را جبران کند اما ضدحمله‌های مرگبار تیم کلوپ روی سر این تیم خراب می‌شد. این شب، شب لیورپولی‌ها بود. شبی که در آن همه توپ‌ها درست جلوی پای بازیکنان این تیم قرار می‌گرفتند. شبی که در آن همه ضربه‌ها در این تیم به شکل زیبایی به تور دروازه می‌رسیدند. این بازی از اواخر نیمه اول، برای منچستریونایتد تمام شده بود. ادامه بازی برای تیم تن‌هاگ، چیزی به جز شکنجه نداشت.

مو صلاح و این دو رکورد

جایزه بهترین بازیکن این بازی فراموش‌نشدنی به مو صلاح رسید. او در این نبرد صاحب دو رکورد ویژه هم شد. صلاح در این بازی اولین بازیکن تاریخ لیورپول لقب گرفت که در پنج دیدار متوالی از لیگ برتر دروازه منچستر را باز می‌کند. او همچنین با دومین گلش در این مسابقه، از رکورد رابی فاولر عبور کرد و بهترین گلزن تاریخ باشگاه لیورپول در لیگ برتر شد. مو صلاح شبی رویایی را روبه‌روی یونایتد پشت سر گذاشت. او در این سال‌ها به بزرگ‌ترین کابوس ممکن برای هواداران منچستریونایتد تبدیل شده است.

تولد یک مثلث جدید

حالا دیگر می‌توان با قاطعیت گفت که زندگی تازه مثلث جدید لیورپول شروع شده است. صلاح در راست، گاکپو در مرکز و داروین نونیز در سمت چپ. جالب اینکه به جز مو صلاح، دو بازیکن دیگر در این فصل به شدت مورد انتقاد قرار داشتند اما شاید این بازی، همه چیز را برای‌شان عوض کند. این سه نفر روی هم، 6 بار دروازه یونایتد را باز کردند. کاری که مثلث رویایی صلاح، مانه و فیرمینو هرگز در یک مسابقه انجام نداده بودند.

بابی و گل خداحافظی

این بازی یک تجربه خاص هم برای بابی فیرمینو بود. بازیکنی که همین چند روز قبل خداحافظی از لیورپول در پایان فصل را رسما اعلام کرد. او برای دقایقی روبه‌روی شیاطین سرخ به زمین آمد و با زدن گل هفتم، نتیجه را تاریخی‌تر کرد. این گل، خامه روی کیک جشن بزرگ آنفیلد به حساب می‌آمد.

زمانی برای سلاخی!

پس از پایان بازی، لیورپولی‌ها به شدت سرمست از این نمایش بودند. تک تک نفرات این تیم از آلیسون بکر تا هاروی الیوت، کارشان را عالی انجام دادند تا لیورپول این نتیجه را به دست بیاورد. اهمیت بازگشت ستاره‌ای مثل کوناته به ترکیب اصلی هم کاملا مشخص شد. در سمت مقابل اما در جبهه یونایتد، سرزنش پشت سرزنش از راه می‌رسید. اریک تن‌هاگ در پایان بازی، رفتار بازیکنان تیم را مورد انتقاد قرار  داد و این رفتار را «غیرحرفه‌ای» دانست.

روی کین نیز به شدت از برونو فرناندز انتقاد کرد:«او کاپیتان تیم ماست، بازیکن بااستعدادی هم هست اما به عنوان کاپیتان یونایتد، حق نداری سر تکان بدهی و به عقب برنگردی. ما هیچ رهبری در زمین نداشتیم. گل‌هایی که به ما زدند شوکه‌کننده بود».

کین یکی دیگر از بازیکنان یونایتد را هم به شدت سرزنش کرد:«شاو دقیقا مشغول انجام چه کاری بود؟ خیلی از بازیکنان روز بدی داشتند اما لوک شاو واقعا فاجعه بود». پل اسکولز هم ورخوست را یکی از مقصران این شکست دانست و تاکید کرد که او در حد بازی برای یونایتد نیست. این بازی مثل ماری بود که در بازی ماروپله، یونایتد را به عقب برگرداند.