هفت ضلعی بحران!

آریا رهنورد

کنار هم قرار دادن دو فهرست گزینه‌های مدنظر فدراسیون برای تیم ملی امید و تیم ملی بزرگسالان، به وضوح نشان می‌دهد که وضعیت این انتخاب‌ها تا چه حد نگران‌کننده است. در هر دو فهرست، گزینه‌ها اصلا ارتباطی با هم ندارند و چه به لحاظ رزومه، چه از نظر سبک کاری و چه حتی از نظر سنی بسیار متفاوت به نظر می‌رسند. جالب اینکه این دو لیست، یک چهره مشترک هم دارند. در حقیقت فدراسیون فوتبال از فرهاد مجیدی هم برای تیم ملی امید و هم برای تیم ملی بزرگسالان برنامه خواسته است. ظاهرا آنها حتی خودشان هم نمی‌دانند باید چه توقعی از یک مربی مثل فرهاد مجیدی داشته باشند. فدراسیون فوتبال از هفت مربی برای هدایت احتمالی تیم ملی ایران برنامه خواسته است. چهره‌هایی که کنار هم قرار دادن‌شان در یک فهرست، بیش از حد غیرمنطقی به نظر می‌رسد. جدی‌ترین گزینه فدراسیون امیر قلعه‌نویی بوده است. مردی که بعد از قهرمانی لیگ با استقلال در لیگ دوازدهم، دیگر نتوانسته جامی در فوتبال ایران به دست بیاورد. در این فهرست، او تنها کسی است که سابقه هدایت تیم ملی را دارد. ژنرال اولین مربی هم بوده که از هدایت تیم ملی انصراف داده و نامش را از این فهرست بیرون کشیده است. در این لیست، فرهاد مجیدی هم دیده می‌شود. گزینه‌ای که بعد از قهرمانی لیگ با استقلال، به لیگ امارات رفته و فعلا روی نیمکت الاتحاد کلبا دیده می‌شود. سابقه همکاری او با فدراسیون مهدی تاج هم اصلا سابقه خوبی نبوده است. هر چقدر جلوتر می‌رویم، این فهرست هم عجیب‌تر می‌شود. قرار دادن نام‌هایی مثل مهدی تارتار، حمید مطهری و ساکت الهامی هم در این فهرست باورنکردنی است. تارتار هرگز مربی یکی از تیم‌های بزرگ فوتبال ایران نبوده، مطهری تازه سرمربیگری را شروع کرده و الهامی نیز در تیمی مثل هوادار کار می‌کند. عجیب‌ترین نام حاضر در این لیست اما بدون شک، حسین فرکی است. مردی که در چند سال گذشته حتی از تیم‌های لیگ برتری نیز پیشنهاد نداشته است. اینکه فدراسیون چطور نام او را در این فهرست قرار داده نیز، خودش بحث مفصلی می‌طلبد.

کنار هم قرار دادن دو فهرست گزینه‌های مدنظر فدراسیون برای تیم ملی امید و تیم ملی بزرگسالان، به وضوح نشان می‌دهد که وضعیت این انتخاب‌ها تا چه حد نگران‌کننده است. در هر دو فهرست، گزینه‌ها اصلا ارتباطی با هم ندارند و بسیار متفاوت به نظر می‌رسند

تصمیم امیر قلعه‌نویی برای کنار کشیدن از این بازی، هوشمندانه به نظر می‌رسد. او در 24 ساعت گذشته، واکنش‌ها را دیده و به خوبی می‌داند که هواداران فوتبال ایران از این انتخاب استقبال نمی‌کنند. علاوه بر این به نظر می‌رسد فدراسیون در حال بازی با اسامی ایرانی است تا ماجرای مذاکره پنهان با مربی خارجی را جلو ببرد. آنها می‌خواهند از احساسات منفی هواداران فوتبال ایران نسبت به برخی مربیان داخلی به عنوان کاتالیزور جذب مربی خارجی استفاده کنند. پس امیر بهترین تصمیم را گرفته که خودش را قاطی این ماجرا نکرده است. او قبلا یک بار چوب انتخاب تیم ملی در بدترین زمان ممکن را خورده و دوست ندارد بار دیگر این تجربه تلخ را پشت سر بگذارد. او به درستی به جای خالی چند اسم در این فهرست نیز اشاره کرده است. عجیب است که چهره‌هایی مثل علی دایی و یحیی گل‌محمدی در این لیست نیستند اما افرادی وارد کارزار هدایت تیم ملی شده‌اند که حتی به عنوان یک مربی باشگاهی، برادری‌شان را ثابت نکرده‌اند. فدراسیون ظاهرا حتی به یک مربی مثل نکونام اعتماد دارد. بدون توجه به این حقیقت که نکو در آستانه یک بازی حساس و بزرگ آسیایی، تیمش را رها کرده و به تهران برگشته است. این مربی چطور می‌تواند گزینه مدنظر فدراسیون برای هدایت تیم ملی باشد؟ چه تضمینی وجود دارد که او در میانه جام ملت‌ها چنین کاری را با تیم ملی نکند و ناگهان استعفا ندهد؟ همه این مسائل در کنار هم، نگرانی‌های زیادی در مورد تیم ملی به وجود می‌آورد. بحث انتخاب سرمربی این تیم دیگر بیش از حد طولانی شده و حوصله همه را سر برده است.

فدراسیون فوتبال باید شهامت لازم برای انتخاب کردن را داشته باشد. اگر واقعا مربی ایرانی می‌خواهید، یکی از این افراد را روی نیمکت بنشانید و مسئولیت کامل این انتخاب را بپذیرید. اگر هم به دنبال مربی خارجی هستید، این بازی را تمام کنید و بیشتر از این هواداران فوتبال در ایران را روبه‌روی مربیان داخلی قرار ندهید. این روند از یک جایی به بعد باید متوقف شود. فدراسیون باید دست از سنجش افکار بردارد و تصمیم نهایی‌اش را بگیرد. آنها مسئول مستقیم هر تصمیمی هستند که برای نیمکت تیم ملی گرفته خواهد شد.