نیم‌فصل دوم لیگ برتر هم از راه رسید و خبری از کمک‌داور ویدئویی در فوتبال ایران نشد. البته این ماجرا هیچ‌کس را شگفت‌زده نمی‌کند اما بد نیست به یاد بیاوریم که شخص وزیر ورزش در یک برنامه تلویزیونی رسما اعلام کرده بود که ظرف سه ماه وی.ای.آر به فوتبال ایران وارد می‌شود و از شروع نیم‌فصل دوم مورد استفاده قرار می‌گیرد. این که دیگر شیطنت رسانه‌ای نیست آقای وزیر. اینکه دیگر شلوغی صحن مجلس شورای اسلامی نیست. شما در برنامه‌ای که تصاویرش به شکل زنده پخش شده، چنین وعده‌ای داده‌اید و به آن عمل نکرده‌اید. آیا حداقل نباید به این خاطر از هواداران فوتبال ایران عذرخواهی کنید؟ آیا نباید توضیح بدهید که چرا این اتفاق افتاد و وی.ای.آر به نیم‌فصل دوم لیگ برتر هم نرسید؟ یا حداقل بگویید که چرا استفاده از این روش در ایران بیشتر از هر نقطه دیگری در دنیا طول می‌کشد؟ چرا آموزش‌های اصولی به داورها برای استفاده از این سیستم تا این اندازه دیر شروع شده است؟ جالب اینکه حدود 6 ماه قبل، رییس کمیته داوران تاکید کرده بود که برای کمک به آموزش هرچه بیشتر داورها برای کار کردن با این سیستم، آنها را به یک کشور خارجی اعزام می‌کنند. اگر این اتفاق از همان مقطع به شکل دوره‌ای رخ داده بود، حالا همه داوران فوتبال ایران با این سیستم آشنا بودند و به محض خریداری وی.ای.آر، کار شروع می‌شد اما حالا پروسه آموزش خودش چند ماه زمان خواهد برد. حتی در فدراسیون فوتبال این زمزمه به گوش می‌رسد که شاید وی.ای.آر به فصل بعدی هم نرسد. اتفاقی که بدون شک فوتبال ایران را از بسیاری از حقوق اولیه‌اش در سطح بین‌المللی محروم خواهد کرد.

استفاده از کمک‌داور ویدئویی تا یک نقطه، «انتخابی» بود. بعضی‌ها به سراغش می‌رفتند و بعضی‌ها نه. از یک جایی به بعد اما این دیگر به یک اجبار مهم تبدیل شد. چراکه وی.ای.آر استانداردهای برگزاری مسابقه‌های فوتبال را عوض کرده بود. حالا دیگر تصور بازی‌های بزرگ بدون استفاده از این پدیده عملا محال به نظر می‌رسید. کمک‌داور ویدئویی راهش را در فوتبال پیدا کرد و اهمیتش را به همه نشان داد. حالا دیگر نمی‌توان بدون این پدیده به برگزاری فوتبال ادامه داد. اگر قرار است وی.ای.آر نداشته باشیم، باید بپذیریم که تیم ملی از میزبانی بین‌المللی برخوردار نخواهد شد. حتی بعید نیست که باشگاه‌های ایرانی حاضر در لیگ قهرمانان به همین خاطر از مسابقه‌ها حذف شوند تا فرصت میزبانی را به راحتی از دست بدهند. این دیگر یک ضرورت تمام‌عیار برای فوتبال ایران است اما ظاهرا فدراسیونی‌ها هنوز این ضرورت را کاملا درک نکرده‌اند و برای انجام این کار به آب و آتش نزده‌اند. ظاهرا فدراسیون هنوز به اندازه کافی به تکاپو نیفتاده و قول زمانی وزیر ورزش هم اهمیت خاصی برای این نهاد نداشته است. وی.ای.آر هنوز به فوتبال ایران نزدیک نیست و هر چقدر که این ماجرا بیشتر طول بکشد، فاصله فوتبال ایران با فوتبال حرفه‌ای روز دنیا نیز بیشتر و بیشتر خواهد شد.

 

کپی شد