شطرنج آقای وزیر!

آریا رهنورد

بازگشت به نقطه صفر

تیم ملی نه‌تنها به نقطه صفر، بلکه حتی به قبل از آن برگشته است. دورانی را به یاد بیاورید که ویلموتس از تیم ملی رفته بود و دقیقا همین گزینه‌هایی که امروز نام‌شان در اطراف تیم ملی به گوش می‌رسد، گزینه کار کردن در این تیم بودند. جالب اینکه در بین چندین مربی ایرانی، دراگان اسکوچیچ سرمربی تیم ملی شد و ایران را از یک بحران بزرگ عبور داد. با این وجود، مدیران فدراسیون قبل از جام جهانی او را برکنار کردند و به سراغ کی‌روش رفتند تا ایران در دو بازی روبه‌روی انگلیس و آمریکا، هفت گل دریافت کند! حالا ظاهرا شانس کی‌روش کم‌تر شده و باز همان گزینه‌های ایرانی مطرح هستند. اصلا بعید نیست که باز هم یک مربی ناگهان روی نیمکت تیم ملی بنشیند و نتایج خوبی به دست بیاورد اما درست قبل از جام جهانی برکنار شود. به هر حال مرور تاریخ نشان می‌دهد که تیم ملی هیچ‌وقت از تجربه‌های قبلی درس نگرفته است. شاید مهم‌تر از انتخاب سرمربی جدید برای تیم ملی، فراهم آوردن شرایط مطلوب برای کار یک مربی در این تیم باشد. مردی که برای این پست انتخاب می‌شود، باید از اقتدار کافی برخوردار باشد و جایگاهش از سوی خود فدراسیون مورد تهدید قرار نگیرد.

در نظر گرفتن پولادگر برای همفکری با فدراسیون فوتبال در مسیر انتخاب سرمربی جدید تیم ملی هم تصمیمی حیرت‌آور از سوی آقای وزیر است که همین حالا می‌تواند او را در معرض دریافت کارت زرد سوم قرار بدهد

از کدام مردم حرف می‌زنید؟

وزیر ورزش اخیرا مدعی شده که سرمربی تیم ملی باید مطابق با نظر مردم انتخاب شود. این هم از آن صحبت‌های عجیب و باورنکردنی است. آیا واقعا مرجعی برای شنیدن نظر اکثریت مردم در جهت انتخاب یک مربی وجود دارد؟ از کجا می‌خواهید متوجه شوید که بیشتر هواداران تیم ملی به دنبال جذب کدام مربی هستند؟ به نظر می‌رسد این تصمیم بیشتر یک هدف دارد. اینکه اگر فردا آن مربی نتیجه نگرفت، همه پشت مردم پنهان شوند و مردم را دلیل اصلی این تصمیم معرفی کنند!

یک انتخاب بحث‌برانگیز

در نظر گرفتن پولادگر برای همفکری با فدراسیون در مسیر انتخاب سرمربی جدید تیم ملی هم تصمیمی حیرت‌آور از سوی آقای وزیر است که همین حالا می‌تواند او را در معرض دریافت کارت زرد سوم قرار بدهد! پولادگر در ماه‌های گذشته اصلا نتوانسته روابط خوبی با فدراسیون‌های کشتی و تکواندو برقرار کند و با هر دو فدراسیون به مشکل خورده است. از این گذشته، آیا واقعا او هیچ اطلاعاتی در حوزه فوتبال دارد که بتواند در این جهت کمک‌حال فدراسیونی‌ها باشد؟

قربانیان عجله

البته که نباید زمان را از دست داد اما از سوی دیگر، نباید هم بیش از حد عجله کرد. اگر بتوانیم با کمی صبر یک مربی خوب برای تیم ملی انتخاب کنیم به مراتب بهتر از آن است که با عجله به سراغ انتخاب یک مربی داخلی برویم. فراموش نکنیم همین صبر نکردن، فرصت جذب یک مربی بزرگ مثل هروه رنار را از فوتبال ایران گرفت و تیم ملی را به آغوش مارک ویلموتس انداخت. این همان فرصت بزرگی بود که به خاطر عجله افراطی از فوتبال ایران دریغ شد و ضربه بسیار بزرگی به فوتبال ایران زد.

فقط انتخاب مهم نیست

این را هم از یاد نبریم که انتخاب سرمربی تیم ملی به تنهایی اهمیت ندارد. چگونگی سر کردن با این مربی نیز بسیار مهم است. اگر این مربی ایرانی است، باید حمایت کافی از او صورت بگیرد و همه بازیکنان هم باید بدانند که نمی‌توانند او و پروژه‌اش را زمین بزنند و زیر پای این مربی پوست موز بگذارند. اگر هم مربی خارجی است باید پرداخت‌هایش به دقت و به موقع انجام شود تا ماجرای ویلموتس دیگر تکرار نشود. در نتیجه این فقط انتخاب مربی نیست که مهم به نظر می‌رسد. باید در آینده کاملا مراقب این انتخاب نیز باشیم.

تنها انتخاب مورد تایید

شاید هواداران تیم ملی تنها روی یک نفر نظر مشترک داشته باشند. روی یک گزینه بزرگ خارجی برای نیمکت تیم ملی ایران. در غیر این صورت هیج انتخاب دیگری از پایگاه اجتماعی مهمی برخوردار نخواهد بود. به نظر می‌رسد کی‌روش هم دیگر هیچ مقبولیتی در  فوتبال ایران ندارد و هیچ‌کس دوست ندارد پروژه تیم ملی با او ادامه پیدا کند. به هر حال فوتبال ایران در شرایط حساسی قرار گرفته و آینده تیم ملی کاملا به این انتخاب حساس و کلیدی بستگی خواهد داشت. این تصمیمی آینده‌ساز برای فوتبال ایران است.