همه می‌دانند!

 آریا طاری

واکنش پرسپولیسی‌ها به احتمال بازگشت مهدی طارمی، چندان ضدونقیض نیست. تقریبا همه آنها موضع مشخصی در این ارتباط دارند و معتقدند که این بازیکن دیگر نباید به هیچ قیمتی پیراهن پرسپولیس را بر تن کند. شاید پالس‌های مثبت برانکو در نهایت آنها را مجاب به پذیرفتن این انتقال کند اما حتی با این وجود طارمی به یک فوتبالیست محبوب تبدیل نخواهد شد. او لحظه‌های مهمی در پرسپولیس ساخته و گل‌های بسیار زیادی برای این تیم به ثمر رسانده است. منفور بودن با وجود همه این گل‌ها و لحظه‌ها، «هنر» خاصی می‌خواهد که طارمی به خوبی از آن برخوردار است.

پی بردن به این حقیقت که قاطبه هواداران پرسپولیس علاقه‌ای به بازگشت مهدی طارمی ندارند، چندان دشوار به نظر نمی‌رسد. حتی اگر برانکو رسما اعلام کرده باشد که دوست دارد این بازیکن را دوباره در تیمش تماشا کند، باز هم درصد زیادی از طرفداران باشگاه از نارضایتی درباره این بازگشت احتمالی دست نمی‌کشند. مهدی طارمی فوتبالیست درجه یکی به شمار می‌رود. در تیم ملی می‌درخشد و استانداردهایی فراتر از مهاجمان فعلی پرسپولیس دارد اما چرا طرفداران قرمزها دوست ندارند او را  دوباره در لباس تیم‌شان تماشا کنند؟ آیا این مهاجم به لحاظ فنی نمی‌تواند یک کمک بزرگ برای خط حمله این تیم باشد؟ آیا او یک برگ برنده ویژه در رقابت بر سر قهرمانی در لیگ برتر هجدهم نخواهد بود؟ البته که پاسخ همه این پرسش‌ها مثبت است. مهدی با بازگشت به تیم سابقش می‌تواند گل‌های زیادی به ثمر برساند و پرسپولیس را در ایده‌آل‌ترین وضعیت ممکن برای قهرمانی قرار بدهد اما حتی با وجود تفاهم عمومی در مورد قابلیت‌های فنی او، هواداران پرسپولیس از تکرار شدن بخشی از رفتارهای این بازیکن درون و بیرون زمین، وحشت دارند.

صحنه پاس دادن به محسن مسلمان در موقعیت دو به تک روبه‌روی مهدی رحمتی در دربی، همیشه به عنوان یکی از «فداکاری‌های» طارمی در ترکیب پرسپولیس معرفی می‌شود اما حقیقت آن است که او در صادر کردن این پاس، بیشتر از هر چیزی به گل‌زنی «دوست صمیمی‌اش» فکر می‌کرد و شاید اگر بازیکنی به جز محسن در کنار مهدی حضور داشت، این صحنه هرگز به یک پاس تبدیل نمی‎شد. مثل همه مهاجمان بزرگ دیگر، مهدی طارمی از مقادیر قابل توجهی «خودخواهی» برخوردار است و برخلاف بسیاری از ستاره‌ها، او هیچ تلاشی برای پنهان‌ کردن این خودخواهی انجام نمی‌دهد. طارمی هرگز پنالتی‌زن خوبی نبوده اما اصرار دارد که در هر شرایطی پشت ضربه پنالتی قرار بگیرد. حتی وقتی برانکو پنالتی ‌زدن را برای این مهاجم ممنوع کرد، او در اولین بازی دوباره پشت توپ رفت و نشان داد که هشدارهای سرمربی تیم را نیز چندان جدی نمی‌گیرد. نظم و انضباط و ذوب شدن در اهداف تیمی، همیشه یکی از نقشه‌های مهم برانکو برای پرسپولیس بوده و بعید به نظر می‌رسد پروفسور به سادگی با بازیکنی کنار بیاید که همیشه عادت دارد ساز خودش را در تیم بزند. شکاف عمیق میان مهدی و هواداران باشگاه، تنها به رفتار خودخواهانه و یا موقعیت‌سوزی‌های همیشگی او مربوط نمی‌شود. طارمی در چند نوبت علنا روبه‌روی تماشاگرها ایستاده و نشان داده که از سیاستمداری لازم برای تبدیل شدن به یک بازیکن محبوب برخوردار نیست. «هیس» نشان دادن به سکوهای طرفدار پرسپولیس، یک نقطه تاریک در کارنامه دوران بازی این فوتبالیست در پایتخت به شمار می‌رود. او یک بار در مصاحبه‌ای عجیب تاکید کرد که به مراسم ختم همایون بهزادی نمی‌رود تا هوادارها برای سلفی روی سر و صورتش «آویزان» نشوند. شاید این بازیکن متهم ردیف اول ماجرای محرومیت باشگاه از دو پنجره نقل و انتقالات نبود اما با تصمیم‌های احساساتی‌اش در آن مقطع زمانی شروع کننده این روند شوم شد و البته هیچ جریمه‌ای را نیز به خاطر این کار پرداخت نکرد. او حتی حاضر نبود که تا پایان دوران این محرومیت، کنار تیم بماند و از پرسپولیس جدا نشود. شاید همه این ماجرا به تدریج فراموش می‌شدند اما پس از صعود قرمزها به فینال لیگ قهرمانان آسیا، طارمی در تمرین تیم ملی حتی حاضر نشد یک جمله راجع به تیم سابقش به زبان بیاورد و از خبرنگارها درخواست کرد که تنها در مورد تیم ملی از او سوال کنند.

حتی اگر همه مشکلات مربوط به اختلاف هواداران پرسپولیس با طارمی نادیده گرفته شوند، مشکل بزرگ دیگری وجود دارد و آن، فرم مهاجم الغرافه قطر است. او ابدا دوران درخشانی را در لیگ ستارگان قطر سپری نکرده و در آستانه قرار گرفتن در فهرست مازاد این باشگاه قرار دارد. اگر پرسپولیسی‌ها همه چیز را تحمل کنند و در عین حال شاهد درخشش این بازیکن نیز نباشند، عملا از این انتقال متضرر شده‌اند. به نظر می‌رسد در شرایط فعلی بیشتر از آن‌که باشگاه به این مهاجم نیاز داشته باشد، این مهدی طارمی است که نیاز دارد تا با حضور دوباره در تیم سابقش برای احیا شدن تلاش کند. اگر او دوباره به روزهای درخشان گذشته برگردد، تضمینی وجود ندارد که پرسپولیس را در اولین فرصت به حال خودش رها نکند و به تیم دیگری ملحق نشود.