ما جایی نمی‌رویم!

آریا رهنورد

نیم‌فصل اول لیگ برتر برای پرسپولیس، با شکست دادن پارس جنوبی جم در ورزشگاه آزادی به پایان رسید. حالا قرمزها در 15 مسابقه 31 امتیاز جمع کرده‌اند و صاحب میانگینی بهتر از دو امتیاز برای هر بازی هستند. در شروع لیگ برتر هجدهم، به نظر می‌رسید همه تمرکز پرسپولیس به لیگ قهرمانان آسیا معطوف شده و لیگ برتر اهمیت استراتژیکش را برای این تیم از دست داده است اما با وجود برنامه فشرده لیگ قهرمانان و همه مشکلاتی که در مسیر باشگاه قرار گرفت، پرسپولیس هنوز هم در قامت یک تیم مدعی ظاهر شده و قصد ندارد از کورس قهرمانی لیگ کنار بکشد. این موفقیت به دست بازیکن‌هایی ممکن شده که حالا تصمیم ندارند کنار بکشند و راه فیکس ‌شدن را برای خریدهای جدید باز بگذارند.

پس از بازگشت از فینال خانگی لیگ قهرمانان، رقبا در انتظار فروپاشی روحی و جسمی پرسپولیس بودند. این تیم در ورزشگاه آزادی به تماشای جشن قهرمانی کاشیما نشسته بود و آنقدر مصدوم داشت که در شرایط طبیعی، حتی نتواند کمر راست کند. تیم برانکو اما در هیچ شرایطی به یک «تیم متوسط» تبدیل نشد و صورتش را با سیلی سرخ نگه داشت تا به هر قیمتی در میان بالانشینان جدول رده‌بندی لیگ برتر باقی بماند. تا چند ماه قبل تصور می‌شد ترکیب اصلی پرسپولیس پس از باز شدن پنجره نقل و انتقالات 180درجه تغییر کند و مرد کروات، یک زلزله بزرگ در این ترکیب به وجود بیاورد اما نمایش چند هفته گذشته سرخ‌ها نشان می‌دهد هیچ بازیکنی در این تیم «داوطلب نیمکت‌نشینی» نیست و قصد ندارد جایگاهش را به یک بازیکن تازه‌وارد بسپارد. مهدی شیری مدتی بعد از مصدومیت حسین ماهینی، تنها مدافع راست تخصصی باشگاه خواهد بود اما سیامک نعمتی به اندازه‌ای در این نقطه از زمین خوب کار کرده که بعید به نظر می‌رسد شیری در بدو ورود به پرسپولیس بتواند در بین 11 نفر ابتدایی این تیم قرار بگیرد. حتی امید عالیشاه که مدتی قبل به نظر می‌رسید اولین قربانی تغییرات جدید پرسپولیس باشد، حالا برچسب «آقای پاس ‌گل» لیگ را یدک می‌کشد و به بهترین سطح در تمام دوران فوتبالش رسیده است. رقیب جدی او یعنی سروش رفیعی    برای مدتی از میادین فوتبال دور بوده و این موضوع موجب می‌شد امید از موقعیت بهتری برای باقی ماندن در ترکیب ثابت برخوردار باشد. علی علیپور دوباره به روند گل‌زنی برگشته و گادوین منشا نیز همچنان به شکلی فداکارانه برای تیمش تلاش می‌کند. کیفیت این دو بازیکن و در خدمت تیم بودن آنها کار را برای مهدی شریفی نیز به شدت دشوار خواهد کرد. در بین خریدهای جدید شاید تنها مهدی ترابی نیم‌فصل دوم را به عنوان بازیکن ثابت شروع کند اما حتی ستاره آماده سایپا باید تلاش بسیار زیادی انجام بدهد تا برانکو مجاب به تغییر نفرات ثابت اصلی تیمش شود.

«رقابت» گمشده بزرگ پرسپولیس در نیم‌فصل اول لیگ برتر بود. آنها در هر مسابقه با تمام موجودی‌شان به زمین می‌رفتند و روی نیمکت، گزینه‌های چندانی برای دست زدن به ترکیب نداشتند. بعد از آسیب‌دیدگی حسین ماهینی و محمد انصاری، دیگر آخرین ذره‌های رقابت در ترکیب تیم نیز از بین رفت و برانکو حتی برای پیدا کردن 11 بازیکن فیکس نیز به دردسر افتاد. در این شرایط مهره‌های تیم با هر کیفیتی، بین 11 نفر قرار می‌گرفتند و هیچ خطری را از سوی نیمکت‌نشینان جوان و بدون تجربه احساس نمی‌کردند. در هفته‌های پایانی اما به محض اینکه صدای پای خریدهای جدید از راه رسید، کیفیت چند بازیکن این تیم کاملا متحول شد. امید عالیشاه که حالا دیگر زنگ خطر را شنیده بود، بهتر از همیشه بازی می‌کرد و منشا و علیپور نیز در خط حمله، تلاش و دوندگی فوق‌العاده‌ای را بروز می‌دادند. به نظر می‌رسد در نیم‌فصل دوم، رقابت در پرسپولیس به اوج خواهد رسید. به جز خریدهایی که تا امروز به باشگاه ملحق شده‌اند، چند خرید تازه نیز به احتمال بسیار زیاد به این باشگاه خواهند پیوست. حالا دیگر تیم پروفسور در هر پست به جای یک بازیکن، چند بازیکن دارد و همه مهره‌های تیم برای فیکس ‌شدن باید اعتماد سرمربی را به دست بیاورند.

پس از جدایی تابستانی چند ستاره از پرسپولیس، برانکو ایوانکوویچ دیگر هرگز دغدغه «انتخاب» نفرات برای ترکیب اصلی تیمش را نداشت. او ناچار به استفاده از بازیکنانی بود که از مصدومیت و جدایی فاصله داشتند و هنوز می‌توانستند برای پرسپولیس به میدان بروند. «سلیقه» برانکو اما از نیم‌فصل دوم دوباره در پرسپولیس اعمال می‌شود و حالا دیگر این مربی می‌تواند با تعویض در جریان بازی، به تیمش کمک کند. قبل از شروع دوران محرومیت، بخشی از هواداران پرسپولیس باور داشتند که مرد کروات با بازی گرفتن از محسن ربیع‌خواه در میانه میدان، بخشی از ظرفیت‌های هجومی تیمش را کاهش می‌دهد. حالا نیز ممکن است واکنش‌های مشابهی به ترکیب اصلی مدنظر پروفسور شکل بگیرد. ستاره‌های تازه‌وارد زمان زیادی برای جلب نظر سرمربی تیم در اختیار ندارند. چراکه تجربه نشان می‌دهد این مربی به ندرت به ترکیب اصلی تیمش دست می‌زند و علاقه‌ای به استفاده از سیستم چرخشی و ترکیب‌های متفاوت در هر هفته ندارد.