دیدار از دست رفته
یکی از موضوعات مطرح شده درباره تیم ملی، پیشنهاد برگزاری بازی با تیم ملی روسیه بود. موضوعی که پیشتر در دوره دراگان اسکوچیچ به میان آمد اما مخالفت سرمربی کروات باعث شد تا پرونده برگزاری بازی دوستانه با تیم ملی روسیه معلق شود اما با حضور کارلوس کی‌روش روی نیمکت تیم ملی، معادلات تغییر کرد و بحث برگزاری دیدار تدارکاتی با تیم ملی روسیه پیش از آغاز جام جهانی دوباره روی میز آمد. تیم ملی روسیه که در جام جهانی حضور ندارد و حتی از گردونه رقابت‌های جام ملت‌های اروپا 2024 هم کنار گذاشته شد، بعد از وقفه‌ای یکساله دیدارهای تدارکاتی خود را از سر گرفته و قرار است در پنجره فیفادی ماه سپتامبر، روس‌ها در دیداری تدارکاتی در مقابل تیم ملی قرقیزستان قرار گیرند. آنها امیدوار بودند تا پیش از جام جهانی با تیم ملی ایران هم روبه‌رو شوند. حالا نبی، نایب‌رییس اول فدراسیون در این خصوص گفته است: «روسیه درخواست داده است در تاریخ 16 نوامبر برابر با 25 آبان با ما بازی کند در حالی که ما در این تاریخ عازم قطر خواهیم شد. هدف ما این است که 5 روز زودتر راهی دوحه شویم تا بازیکنان از نظر شرایط آب و هوایی خود را با کشور میزبان تطبیق دهند. از این‌رو امکان برگزاری بازی دوستانه با روسیه وجود ندارد و ما در تلاش هستیم در تاریخ 20 آبان با یکی از کشورهای حاشیه خلیج فارس بازی دوستانه‌ای داشته باشیم.»
نبی در مصاحبه روز گذشته‌اش اشاره‌ای هم به درخواست جدید کی‌روش داشته و گفته است: «سرمربی تیم ملی تمایل دارد هر هفته بازیکنان بعد از برگزاری مسابقات باشگاهی یک تا 2 روز در اختیار کادرفنی تیم ملی قرار گیرند و به نوعی ریکاوری خود را در اردوی تیم ملی پشت سر بگذارند تا کادرفنی تیم ملی در جریان آخرین وضعیت آمادگی آنها قرار گیرد.»
کمی بعد حاج ابراهیم دست از خواندن کشید و به گاوش استراحتی داد و این بهترین فرصت بود تا پای صحبت‌هایش بنشینم. او می‌گفت: با این روش سنتی، روزانه سه‌هزار مترمربع زمین کشاورزی را در دو نوبت صبح و عصر آبیاری می‌کنند و دیگر نیازی به مصرف برق و استفاده از موتور آب‌کش نیست. برای بالا کشیدن آب از یک یا دو راس گاو کوهان‌دار سیستانی استفاده می‌‌کند و گاوهایش عادت کرده‌اند که اگر برایشان آواز نخواند از چاه آب نمی‌کشند و او نیز برایشان آوازهای عامیانه قدیمی می خواند. عادت زیبایی نیست؟ این مرد چه روح بزرگ و لطیفی می‌تواند داشته باشد که هم به فکر مردم روستایش باشد تا بدون مصرف انرژی برای کشاورزی‌شان آب فراهم کند و هم به فکر گاوهایش؟ او نه فقط آب برای مردم سرزمینش می‌آورد، بلکه با احداث همین گاوچاه پای گردشگران زیادی را نیز به ورزنه باز کرده که باعث رونق اقتصادی منطقه نیز شده است. با همت این پیرمرد خوش ذوق و با زنده کردن گاوچاه در مدت کوتاهی آنجا را به یکی از جاذبه‌های گردشگری شهر ورزنه تبدیل کرده است تا گردشگران با این شیوه سنتی آبیاری آشنا شوند، هنر و ذوق حاج ابراهیم یک گل طلایی برای ورزنه است. کاش هر شهر و روستایی یک «حاج ابراهیم» داشت.
دیدگاه تان را بنویسید