پهلوانان نمی‌ایستند!

آریا   طاری

علیرضا سرلک؛ تلخ‌ترین شکست

بدون تردید تلخ‌ترین و ناباورانه‌ترین شکست تیم ملی کشتی آزاد ایران در بلگراد، در وزن اول اتفاق افتاد. جایی که علیرضا سرلک همان مسابقه اول را به حریف چینی‌اش واگذار کرد. جالب اینکه بعد از پایان مسابقه، کادر فنی تیم ملی اعتراف کردند که اصلا این رقیب را آنالیز نکرده بودند. چراکه باور داشتند این بازی برای سرلک ساده خواهد بود. این در حالی است که حریف چینی دارنده مدال برنز امیدهای جهان بود و سابقه شکست دادن رقبای روس و آمریکا را در کارنامه داشت. به هر حال سرلک به شکل عجیبی مغلوب شد و از همان لحظه، امیدهای ایران برای صدرنشینی در جدول تیمی عملا از بین رفت. زو البته دو بازی بعدی‌اش را برد تا سرلک کمی امیدوار شود اما طبق انتظار در نیمه‌نهایی روبه‌روی توماس گیلمان شکست خورد تا علیرضا نیز رسما جدول مسابقه‌ها را ترک کند. تبدیل شدن نایب قهرمان سال گذشته دنیا به یک بازنده در بلگراد، نقطه تاریک کادر فنی تیم ملی ایران بود. آنها با سهل‌انگاری در خصوص رقیب چینی سرلک و ساده فرض کردن این مسابقه برای او، مرتکب یک اشتباه نابخشودنی و وحشتناک شدند. بدون شک زمان زیادی طول می‌کشد تا این ستاره از شوک روحی ناشی از این شکست تلخ و زودهنگام خارج شود.

کامران برای دومین سال پیاپی در فینال، جیدن کاکس را شکست داد. برخورد جوانمردانه این دو نفر بعد از پایان این رقابت هم در نوع خودش دیدنی بود

رضا اطری؛ یک بازگشت امیدوارکننده

حتما به خاطر دارید که در المپیک، اطری چه شکستی را تجربه کرد و کادر فنی سابق تیم چطور بعد از آن شکست، او را روی تشک رها کردند و به سوی رختکن رفتند. رضا اما همه آن ماجراها را پشت سر گذاشت و با قدرت راهی مسابقه‌های جهانی صربستان شد. پسر خوب کشتی ایران در 61 کیلوگرم، قرعه دشواری داشت. او روبه‌روی رقبایی از مقدونیه، آذربایجان و بلغارستان به برتری رسید و در نیمه‌نهایی حریف مغولی‌اش را شکست داد تا مدال نقره را برای خودش قطعی کرده باشد. ستاره بابلی کشتی ایران و قهرمان آسیا، در دیدار فینال اما نمایش خوبی نداشت و یک شکست سنگین را روبه‌روی ری هیگوچی از ژاپن تجربه کرد. نقره بلگراد تبدیل به اولین مدال جهانی کارنامه رضا اطری شد. او در 28 سالگی بالاخره روی یک سکوی جهانی قرار گرفت. لحظه‌ای که برایش بسیار مهم به نظر می‌رسید.

رحمان عموزاد؛ این پسر بی‌رحم

انگار همین دیروز بود که او در مسابقه‌های نوجوانان و جوانان جهان می‌درخشید و رقبا را یک به یک کنار می‌زد. ستاره دهه هشتادی کشتی ایران در صربستان فوق‌العاده بود و بهترین عملکرد ممکن را از خودش به جای گذاشت. رحمان بی‌رحم با شکست دادن رقبایی از کره، مجارستان و قزاقستان به نیمه‌نهایی رسید و در این مرحله طوری حاجی علی‌اف را شکست داد که انگار او یک کشتی‌گیر تازه‌کار است. دیدار فینال رحمان با جان دیاکومیهالیس آمریکایی سرشار از جذابیت بود. این مسابقه فنون زیادی داشت و به یکی از تماشایی‌ترین جدال‌های کشتی در بلگراد تبدیل شد. عموزاد با شکست دادن این حریف با نتیجه 13 به هشت، اولین طلای جهان را در اولین حضورش در رقابت‌های جهانی به دست آورد. او در این شرایط سنی، می‌تواند در مسیر تبدیل شدن به یکی از بهترین‌های تاریخ کشتی ایران قرار بگیرد.

دیدار فینال رحمان با جان دیاکومیهالیس آمریکایی سرشار از جذابیت بود. این مسابقه فنون زیادی داشت و به یکی از تماشایی‌ترین جدال‌های کشتی در بلگراد تبدیل شد

امیرمحمد یزدانی؛ این حسرت را فراموش کن

نه فقط شانس مسلم کسب مدال، امیرمحمد یزدانی شانس مسلم کسب طلا در 70 کیلوگرم بود. ستاره‌ای که حالا دیگر پرتجربه شده و بی‌نهایت هم آماده به نظر می‌رسید. با این حال یک بدشانسی بزرگ در قرعه‌ها فرصت کشتی گرفتن در بلگراد را از او گرفت تا امیرمحمد از روی سکوها مشغول تشویق کشتی‌گیرها شود. این یک ضربه بزرگ برای پلنگ جوان جویبار بود. ستاره‌ای که به همین سادگی شانس حضور در رقابت‌های جهانی و کسب مدال را از دست داد. او در دوراهی مصدومیت و اضافه وزن، دومی را انتخاب کرد و در بلگراد روی تشک حاضر نشد. امیرمحمد هنوز آینده درازی در پیش دارد و باید خیلی زود این حسرت را به فراموشی بسپارد.

یونس امامی؛  اشک‌هایی روی سکو

یکی از دوست‌داشتنی‌ترین چهره‌های تیم ملی کشتی آزاد در بلگراد، یونس امامی بود. پسر جسوری که فوق‌العاده کشتی گرفت و بعد از کنار زدن دو رقیب اول با امتیاز عالی، توران بایراموف را روی تشک نابود کرد. نمایش او روبه‌روی قهرمان جهان کایل داک، بی‌نظیر بود. این مسابقه با تساوی به پایان رسید و داک تنها به خاطر تصاحب امتیاز آخر، قهرمانی را از آن خودش کرد. این کشتی‌گیر اما روبه‌روی یونس حسابی به دردسر افتاده بود. امامی در رده‌بندی به راحتی جاگلان هندی را مغلوب کرد. با این حال اشک‌های او روی سکوی توزیع مدال، نشان می‌داد که یونس اصلا از تصاحب برنز راضی نیست. او به دنبال کسب طلا بود و شایستگی لازم برای انجام این کار را هم داشت. بدون شک یونس در آینده، داک را شکست خواهد داد.

محمد نخودی؛ این دیوار فرو نمی‌ریزد

برخلاف بسیاری از کشتی‌گیرهای تیم ملی، محمد نخودی شروع سختی در مسابقه‌های جهانی داشت و در همان مسابقه اول تا یک قدمی حذف شدن رفت اما خیلی خوب به این رقابت برگشت و در ادامه راه عالی ظاهر شد. او به خصوص در نیمه‌نهایی با واسیل میخاییلوف بسیار دقیق نشان داد. نخودی امیدوار به شکستن طلسم باروز بود اما این طلسم باز هم پابرجا ماند. شکست محمد روبه‌روی جردن در فینال، چهاردهمین برد متوالی ستاره تیم ملی کشتی آمریکا مقابل ایرانی‌ها را رقم زد.

حسن یزدانی؛ این راند به سود تیلور

حسن یزدانی مثل همیشه مسابقه‌ها را سرحال و آماده شروع کرد و تا فینال به هیچ حریفی فرصت نفس کشیدن نداد. او توانست همه بازی‌ها را قبل از پایان وقت قانونی ببرد اما شب برگزاری فینال انگار، شب یزدانی نبود. او روبه‌روی تیلور، آن حسن همیشگی نبود و جدال خوبی را سپری نکرد. بازنده یزدانی در مسابقه‌های جهانی اسلو، این بار از حریف ایرانی‌اش انتقام گرفت. با این وجود بدون شک این آخرین برخورد دو نابغه وزن 86 کیلوگرم در دنیای کشتی نیست و آنها دوباره خیلی زود با هم روبه‌رو خواهند شد.

کامران قاسم‌پور؛ شیر مادر، نان پدر

برای دومین سال متوالی، روی سکوی اول جهان ایستاد. کامران با این قهرمانی، یک طلسم بزرگ را شکست و اولین طلای ایران در بلگراد را از آن خودش کرد. ستاره کشتی ایران باز هم نشان داد که یکی از بهترین زیرگیرهای دنیا و یکی از فنی‌ترین کشتی‌گیرها در تمام جهان است. کامران برای دومین سال پیاپی در فینال، جیدن کاکس را شکست داد. برخورد جوانمردانه این دو نفر بعد از پایان این رقابت هم در نوع خودش دیدنی بود. کامران در بلگراد، فوق‌العاده ظاهر شد.

محمدحسین مهدویان؛ ضربه فنی بدموقع

هیچکس محمدحسین را به خاطر شکست روبه‌روی کایل اسنایدر آمریکایی سرزنش نمی‌کند. او عملکرد خوبی در این جام داشت و مقابل اسنایدر هم کشتی بدی نگرفت اما در دیدار رده‌بندی بی‌دقتی به خرج داد و برابر حریف آذربایجانی‌اش ضربه فنی شد. اگر مهدویان کمی بیشتر دقت به خرج می‌داد، حالا با یک مدال برنز به خانه برگشته بود.

امیرحسین زارع؛ پادشاه هم اشتباه می‌کند

نفر سوم المپیک و قهرمان جهان، فقط برای طلا به بلگراد رفت. زارع تا آخرین ثانیه‌های نیمه‌نهایی روبه‌روی طاها آکگول برنده بود اما اصرار بیش از حد برای زدن فن به حریف، او را به دردسر انداخت و شکستش را رقم زد. زارع در رده‌بندی با قدرت صاحب برنز شد اما اصلا از این اتفاق راضی نبود. چراکه یک اشتباه ساده، طلا را برایش به برنز تبدیل کرد.