از حسرتستان تا صربستان!

آریا   طاری

از زاویه ارسلان: به من فرصت ندادند

علی ارسلان با نارضایتی از ایران رفت. او دوست داشت بماند و برای جایگاهش در تیم ملی بجنگد اما باور داشت که فرصت کافی در اختیارش قرار نگرفته است. بزرگ‌ترین بدشانسی ارسلان با لغو مسابقات جهانی دو سال قبل رقم خورد. او با وجود اول شدن در انتخابی، نتوانست راهی این مسابقه‌ها شود. چراکه تورنمنت به خاطر ویروس کرونا لغو شد. به هر حال علی ارسلان و تیم ملی، ماجرایی بود که هیچوقت کامل نشد. او رابطه خوبی با محمد بنا نداشت و همین مساله، کارش را برای باقی ماندن در تیم ملی سخت‌تر کرد. خیلی‌ها منتظر بودند تا اولین محک جدی ارسلان را در صربستان تماشا کنند. او در مسابقه‌های جهانی فوق‌العاده ظاهر شد و با قدرت راهی دیدار فینال شد. ارسلان در مسابقه فینال هم با عضلات تراشیده‌اش کاملا برتر از حریف بود و توانست مدال طلای این مسابقه‌ها را کسب کند. حالا این مدال طلا، موجب انتقاد از محمد بنا شده است. خیلی‌ها باور دارند که این مربی متوجه استعداد ارسلان نشده و فضای کافی را در اختیارش قرار نداده است. بدتر اینکه مختاری در همین وزن حتی صاحب مدال برنز هم نشد و در همان اولین مسابقه شکست خورد. حالا انتقادها علیه بنا شدت گرفته‌اند و این مربی هنوز پاسخ تازه‌ای به این صحبت‌ها نداده است. به هر حال علی ارسلان دیگر برای ایران کشتی نمی‌گیرد. قبل از او چهره سرشناسی مثل سامان طهماسبی نیز راهی آذربایجان شده بود اما ارسلان استعداد مهم‌تری به شمار می‌رود و شاید حتی بتواند یک طلای المپیک را در وزن 72 کیلوگرم برای صرب‌ها به ارمغان بیاورد.

از زاویه بنا: او نوسان دارد

واضح است که محمد بنا، علاقه زیادی به سبک کشتی علی ارسلان ندارد. مربیگری هم سلیقه‌ای است و هر کسی در جایگاه یک مربی حق دارد تیم دلخواهش را به مسابقه‌ها ببرد. بنا قبلا نظرش را در مورد ارسلان به شکل شفاف اعلام کرده است. او تاکید داشته که ارسلان استعداد بسیار خوبی است اما همیشه نوسان زیادی دارد. او یک بار گرایی را با 10 امتیاز اختلاف می‌برد و یک بار به ساده‌ترین حریف می‌بازد. بنا اساسا طرفدار کشتی‌گیرهایی مثل حمید سوریان یا محمدرضا گرایی است که ثبات زیادی داشته باشند. علاوه بر این ارسلان قبلا در چند اعزام بین‌المللی عنوانی به دست نیاورده بود. به هر حال به نظر می‌رسد که ارسلان بهتر از آن چیزی بوده که سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی تصور می‌کرده اما باز هم دلیلی برای این همه هجمه علیه این چهره وجود ندارد. یک طلای جهان نباید موجب این همه انتقاد از مردی شود که در جایگاه سرمربی چهار طلای المپیک برای ایران به دست آورده است. بنا کشتی فرنگی ایران را متحول کرده است. قبل از او هیچ مربی دیگری چنین جایگاهی نداشت و نتوانسته بود این کارهای تاریخی را انجام بدهد. البته که او هم مثل هر مربی دیگری، مصون از انتقاد نیست. بنا هم باید مثل همه مربی‌ها مورد انتقاد قرار بگیرد اما زیر سوال بردن او و هنرش، بیش از حد غیرمنصفانه به نظر می‌رسد. بنا یک چهره تاریخ‌ساز برای کشتی فرنگی ایران است.

از زاویه ورزش: فرصت از دست رفته

باید بپذیریم که یک استعداد ورزشی مهم را از دست داده‌ایم. کسی که می‌توانست مدال‌های ارزشمندی برای ورزش ایران به دست بیاورد. علی ارسلان اولین کسی نیست که زیر پرچم دیگری مسابقه می‌دهد. در همین سال‌ها چهره‌هایی مثل کیمیا علیزاده، علیرضا فیروزجا، یکتا جمالی و دیگران راهی کشورهای دیگری شدند و خارج از ایران مسابقه دادند. این موضوعی نیست که یک مربی بتواند به تنهایی روبه‌روی آن بایستد. این مساله‌ای است که به یک عزم و اراده جمعی نیاز دارد. از بالاترین مقام‌های ورزش ایران تا دیگران، همه باید در این خصوص حساس باشند و وظایف‌شان را به درستی انجام بدهند. این موضوع باید به یکی از جدی‌ترین دغدغه‌های وزارت ورزش در ایران تبدیل شود و همین حالا در فهرست اولویت‌های کلیدی قرار بگیرد. نباید اجازه بدهیم استعدادهای بعدی به همین سادگی از ایران بروند. نباید فرصت بدهیم که خارجی‌ها به همین راحتی از ظرفیت‌های ورزش ایران استفاده کنند. حفظ این نفرات باید در ایران توجه همه را به خودش جلب کند. تا امروز اصلا تلاش کافی برای ماندن ستاره‌ها در ورزش ایران صورت نگرفته است. اتفاقی که اصلا قابل قبول به نظر نمی‌رسد.