لیگ بی‌دفاع!

آریا   طاری

این چند دفاع

در اولین هفته از لیگ برتر، جای خالی چند مدافع احساس خواهد شد. خیلی از پرسپولیسی‌ها در انتظار رونمایی از مرتضی پورعلی‌گنجی بودند اما مدافع میانی قرمزها به یک دلیل عجیب در شروع این فصل غایب خواهد بود. مرتضی در آخرین بازی در فوتبال ایران با لباس نفت تهران محروم شده بود و به همین خاطر باید در اولین مسابقه این فصل پرسپولیس بیرون بنشیند. بدون تردید خود او هم این محرومیت را از یاد برده بود. حریف پرسپولیس در هفته اول یعنی ذوب‌آهن نیز مدافع پرتجربه‌اش حامد نورمحمدی را در این نبرد در اختیار نخواهد داشت. درست مثل قرمزها، آبی‌ها نیز نمی‌توانند با یکی از نفرات کلیدی فصل را شروع کنند. آنها محمدحسین مرادمند را در نبرد اول در قلب دفاع در اختیار ندارند. البته غیبت محمدحسین هنوز کاملا قطعی نشده اما احتمالا این اتفاق رخ خواهد داد. زوج سابق او در خط دفاعی تیم یعنی سیاوش یزدانی نیز در شروع فصل جدید لیگ برتر عضو هیچ تیمی نخواهد بود. او هنوز سرباز است اما به خاطر مصاحبه‌ها و رفتاری که داشته، از سوی باشگاه ملوان نیز پذیرفته نمی‌شود و استقلالی‌ها نیز تمایلی به تسهیل روند پایان خدمت او ندارند. بازیکنی که یکی از گزینه‌های رفتن به جام جهانی بود، با چند تصمیم غلط حالا باید لیگ برتر را از صفحه تلویزیون تماشا کند.

ستاره‌هایی که نیستند

ترکیب نیمکت‌های لیگ برتر این فصل به شدت جذاب به نظر می‌رسد. ورود مربیان خارجی رقابت را به اوج می‌رساند و جذابیت بیشتری برای لیگ ایجاد می‌کند. با این وجود ستاره‌هایی هم هستند که جای‌شان روی نیمکت‌های لیگ برتری خالی خواهد بود. علی دایی یکی از این نفرات است که همچنان در لیگ برتر مربیگری نمی‌کند. او بعد از تجربه چند فصل قبل با سایپا، دیگر در هیچ تیمی کار نکرده و جالب اینکه بدون داشتن شغل در لیگ، گزینه سرمربیگری در تیم ملی نیز بوده است. نفرات دیگری مثل علی کریمی هم هستند که اگر روی نیمکت‌های لیگ برتر حضور داشتند، لیگ را تماشایی‌تر می‌کردند. کریمی خیلی زود به سراغ مربیگری رفت اما تیم‌های خوبی را برای این کار انتخاب نکرد و در نفت تهران و سپیدرود، شرایط به شدت سختی داشت. لیگ برتر این فصل در غیاب کنفرانس‌های خبری همیشه جنجالی علیرضا منصوریان شروع می‌شود. مردی که تا پایان فصل گذشته سرمربی نفت آبادان بود و از این تیم جدا شد. چند مربی خارجی، چند مربی سرشناس داخلی و البته چند مربی جوان مثل رحمتی و مطهری، ترکیب نیمکت‌های این فصل لیگ را می‌سازند اما همچنان جای ستاره‌های نسل 98 روی نیمکت‌ها خالی به نظر می‌رسد.

استادیوم وطنی

برخلاف وعده‌هایی که از قبل داده شده بود، نساجی باز هم در شروع فصل در خانه به میدان نمی‌رود. لیگ بدون ورزشگاه وطنی و تماشاگرهای جذاب و شعارهای دلنشین‌شان، حتما چیزی کم خواهد داشت. فصل گذشته مدام از عبارت «به زودی» برای تکمیل ورزشگاه وطنی استفاده می‌شد اما این به زودی، هنوز هم از راه نرسیده است. خجالت‌آور است که یک تیم در سطح اول فوتبال ایران، باید این‌چنین خانه به دوش باشد و هر هفته یک شهر را به عنوان میزبان دیدارهای خودش در نظر بگیرد. همین موضوع به تنهایی میزان حرفه‌ای بودن فوتبال ایران را در بیست و دومین دوره لیگ نشان می‌دهد.

سکوهای پر از تماشاگر

به جز ورزشگاه وطنی که اصلا آماده نیست، در سایر استادیوم‌ها نیز خبری از حضور گسترده تماشاگر نخواهد بود. معلوم نیست تصمیم‌‌گیرندگان در این زمینه، چطور به عدد باورنکردنی «30 درصد» برای ظرفیت ورزشگاه‌ها رسیدند. آیا کشور دیگری هم در دنیا هست که هنوز محدودیت تماشاگر داشته باشد؟ هیچکس مدعی از بین رفتن کرونا نیست اما چطور سالن‌های سینما و کنسرت در فضای بسته پر از جمعیت هستند اما در لیگ برتر خبری از حضور هوادارها نیست؟

وی.ای.آر

حدود 10 روز قبل بود که وزیر ورزش «نیم‌فصل» را زمانی برای ورود وی.ای.آر به فوتبال ایران دانست اما بلافاصله کمیته داوران اعلام کرد که فعلا خبری از این تکنولوژی در فوتبال ایران نخواهد بود! با این روند به نظر می‌رسد که لیگ برتر بیست و دوم نیز در غیاب کمک‌داور ویدئویی برگزار می‌شود و جار و جنجال‌ها در مورد داوری، این بار هم به اوج خواهند رسید. داوران باید خودشان را برای مقصر شناخته شدن از سوی بازنده‌ها در همه هفته‌های فصل آماده کنند!